Secret love

Deel 24: De strijd

Deel 24: De strijd

Arianne POV

Kon het leven nog erger worden? Kon haar leven nog erger worden?

Machteloos keek ze om haar heen en wat haar dierbaar was. Enkele weken geleden was er nog helemaal niets aan de hand. Verdoofd door het verdriet en verraad gooide Arianne overal benzine. Over de vloeren, hun bed, de keuken, de zetel van haar vader en de rest van hun klein huisje. De bovenverdieping liet ze wel met rust uit respect voor haar overleden bovenbuurvrouw. Snikkend stak ze een lucifer aan en liep zo de voordeur uit. Ze gooide de lucifer op de vloer en een grote wilde vlam ontwaakte hieruit. Zonder om te kijken liep Arianne zonder mantel van hun huis vandaan.

Niemand maar ook niemand zou het huis in bezit krijgen. Haar vader niet, de kerk niet, niemand niet!

De woede woedde hevig onder de oppervlakte van Arianne. Ze voelde zich verraden dat haar vader haar had beloofd aan die hufter! Net alsof ze niets voor haar vader betekende. De koud leek in haar te snijden en allerlei omstanders keken haar geschokt aan. Terwijl iedereen dikke winterjassen en laarzen aanhad, liep Arianne zonder mantel of jas over straat. Ze trotseerde de koud en keek nu naar de hoge hekken voor haar. Ze trok aan de bel en iemand opende het hek.

‘Waarmee kan ik u helpen?’ Vroeg de bediende
‘Ik moet Niklaus dringend spreken’ siste ze
De bediende keek haar vreemd aan en liet haar toch binnen. Bij de ingang haalde ze diep adem om haar woede te kunnen beheersen. De bediende wees haar de weg richting de woonkamer.
‘Neemt u plaats dan zal ik de meester des huizes erbij halen’ knikte de bediende

Arianne stond op en pakte zonder manieren een appel uit de grote nette fruitschaal. Ze nam er een hap van en legde het terug. Wat zou ze al te graag een mes steken in het stof van de dure sofa. Wat zou ze al te graag haar woede laten uitbarsten en alles hier kort en klein slaan.

‘Wat een bijzondere gast hebben we vandaag’ lachtte Niklaus en Arianne draaide zich om. Ze keek vluchtig achter hem of Ariële er misschien niet stond.
‘Ariële heeft andere zaken waar ze op dit moment mee bezig is’ glimlachte hij
‘Wist jij hiervan?’siste ze woest terwijl ze de brief voor zijn voeten gooide
Zonder erna te kijken knikte hij.
‘Ik wist dit al vanaf het begin lieveling’ lachtte hij hard

Arianne sprong vooruit en gaf hem een harde klap in zijn gezicht. Direct werd ze vastgegrepen door twee sterke bediendes.
‘Laat me los zodat ik hem tot appelmoes kan rammen’ gilde ze boos
Niklaus wreef over zijn wang en liet een duistere glimlach zien.
‘Ik houd van pittige dames’ fluisterde hij ‘misschien kies ik jou wel als mijn bruid’
‘Over mijn dode lijk!’ gilde ze terug terwijl ze zich los probeerde te trekken
Niklaus stapte naar voren en hield haar gezicht strak tussen zijn handen.
‘Wat zal mijn wraak toch mierzoet zijn’ siste hij vals
‘Waar heb je het over hufter!’ spuugde ze naar hem

Een bediende porde hard in de zij van Arianne waardoor ze gilde van de pijn.
‘Laat haar los’ commandeerde Niklaus
Arianne keek woest naar de bediendes die haar strak in de gaten hielden. Ze stak haar tong naar hun uit.
‘Jouw moeder is ook mijn moeder’ zei hij met een vreemde blik in zijn ogen
Arianne lachtte hardop en schudde haar hoofd.
‘Wat is dat nou voor onzin!’ lachtte ze hem uit
Niklaus greep haar plotseling bij haar arm en trok haar strak tegen zich aan. Met zijn rechterarm hield hij haar middel vast en haar linkerhand haar gezicht.
‘Ik lieg nooit lieveling’ siste hij ‘dus waarom zou ik over zoiets moeten liegen?’
‘Dat kan niet’ piepte Arianne en probeerde zichzelf los te trekken

Tot haar verbazing was Niklaus vreselijk sterk en ze voelde de angst omhoog komen. Hij was dus veel gevaarlijker dan hij eruit zag.
‘Jouw vader heeft mijn moeder verleidt tot een romance!’ Schreeuwde hij boos in haar gezicht
‘Nee’ piepte Arianne en voelde de tranen in haar ogen komen
‘Mijn moeder vluchtte uit dit huis samen met jouw vader!’ Schreeuwde hij nog harder
Arianne sloot haar ogen en begon te snikken. Zijn nagels zaten in haar huid en het deed vreselijk veel pijn. Ze had hem nog nooit zo woest gezien! Het beangstigde haar. Dit betekende dat hij roekeloos was en wie weet wat hij allemaal al bij haar zusje had gedaan.

‘Jij en je zusje zijn enkel vuile nakomelingen van mijn moeder’ siste hij
Arianne huilde en probeerde haar gezicht uit zijn sterke greep te halen. Plotseling hoorde Arianne een harde klap tegen de achterhoofd van Niklaus. Niklaus liet Arianne los en keek geschrokken om. De bediendes grepen meteen de persoon die het had gedaan. Arianne viel op haar knieën neer en keek wie haar zojuist had gered.
‘Vlucht uit dit huis Arianne’ hoorde ze Ariële gillen ‘vlucht voordat hij ons allebei gaat vermoorden!’