Secret love

Deel 2: De ontmoeting

Deel 2: De ontmoeting

Arianne POV

Arianne strekte zichzelf uit terwijl Ariële nog diep in slaap bleek te zijn. Arianne stond altijd vroeg op om naar haar werk te gaan. Haar vader was in de nacht alweer vertrokken naar zijn werk en zou daar weer twee dagen aan één stuk doorwerken. Arianne wilde de last van haar vader verminderen en wist goed dat hij het niet lang meer zou volhouden. Ze zag hoe hij iedere maand steeds sneller in slaap viel en steeds krommer ging lopen. De ijskoude winter maakte het hem er niet gemakkelijker op. Arianne waste enkel haar gezicht met het beetje water wat ze nog overhadden. Het ijs had de vijvers bevroren waar ze dagelijks water vandaan haalde. Ze konden geen water veroorloven in hun huis, dus hergebruikte ze het water door het te koken. Arianne trok haar stinkende werkkleding aan en trok haar dikke mantelpak eroverheen.

Ze zou vandaag vragen of ze wat melk en kaas mocht meenemen voor de verjaardag van haar vader overmorgen. Ariële was een keukenprinses en zou er met de kaas en melk wel iets mee kunnen toveren. Wanneer ze geen eieren en meel zouden hebben, dan zouden ze het gewoon gebruiken bij het ontbijt. Arianne sloot de deur zachtjes achter haar dicht en voelde direct de gure wind in haar gezicht. Vandaag zou het een hele zware dag voor haar worden in de schuur. Met haar handen verstopt in haar zakken liep ze met haar gezicht omlaag richting het steegje. Rond deze tijd van de dag zou toch niemand een poging wagen om op de weg te lopen. Bibberend van de koud botste ze tegen iets en viel gillend om. Het deed veel pijn en geschrokken keek ze naar de man voor haar. Bezorgd reikte hij een hand uit en eigenwijs dat ze was hielp ze zichzelf omhoog.

‘Mijn excuses jongedame, ik kon je net niet ontwijken’ zei hij zacht
‘Dan had je maar beter moeten uitkijken’ snauwde ze hem af terwijl ze sneeuw met haar blote handen wegveegde
‘Gaat het wel een beetje?’ Vroeg hij nu wat harder
Boos keek Arianne omhoog en haar adem stokte even naar het zien van zijn gezicht. Het leek alsof de maan speciaal zijn licht op hem scheen en Arianne voelde haar hart bonken.
‘Het spijt me jongedame’ zei hij en drukte iets in haar hand
Ze keek hem vreemd aan en glimlachend liep hij van haar weg. Ze keek naar het kartonnen kaartje in haar handen. Met sierlijke letters stond er:

Niklaus van der Heumelen,
Zoon en oprichter van Heumelen B.V.

Met een rood gezicht scheurde ze de kartonnen kaart in stukjes en liep met grote passen weg. Het was de zoon van één van de rijke families die in het dorp zouden komen! Ze had hem zojuist ontmoet!
Ze zag zijn gezicht nog precies en duidelijk voor haar. Zijn elegante glimlach en hemelsblauwe ogen waren uitzonderlijk! Zijn huid was nog egaler dan een babyhuidje en zijn stem. Arianne sloeg zichzelf en probeerde hem uit haar hoofd te krijgen. Nog nooit bleef een man zich vastgeklamd in haar gedachtes. Nog nooit leek de tijd even stil te staan bij een ontmoeting. Nog nooit had Arianne zoiets gevoeld diep onder in haar maag. Ze struikelde over een boomtak en viel ongemakkelijk op haar rechterknie. Kreunend kwam ze overeind uit de sneeuw en keek naar haar gescheurde broekspijp. Vloekend en in de war schopte ze de tak weg die ongemakkelijk tegen iemand anders aankwam. Hij kermde van de pijn en geschrokken liep Arianne op hem af.
Hij zat met zijn rug naar haar toe gebukt en ze kon zijn gezicht niet zien.

‘Het spijt me mijnheer, gaat het een beetje?’ Vroeg ze in lichte paniek
Hij keek haar boos aan en weer huiverde Arianne na het zien van deze man. Weer leek de tijd stil te staan en voelde ze een warm gevoel diep van binnen. Zijn blik werd zachter en ook hij bleef haar aanstaren. Arianne keek in zijn gifgroene ogen en zijn lijkbleke huid. Het liet zijn ogen uitkomen en zijn zijdezachte haar maakte het plaatje af.
‘Let de volgende keer op wat je doet’ zuchtte hij en klopte zijn broek af
Vuurrood stond ze ongemakkelijk op en friemelde ongemakkelijk in haar handen. Wie was deze man?
‘Wat is je naam meisje?’ Vroeg hij terwijl hij de tak wegschopte
‘Hoezo?’ Snauwde ze hem af
‘Zodat ik het meisje kan vergeven die mij een tak tegenaan schopte’ zei hij deftig
‘Arianne’ zei ze zacht en ze keek hem verbaasd aan naar zijn uitstekende hand
‘Stefano Jackalo, zoon van de bekende zakenman Karel Jackalo’ glimlachte hij
Arianne boog als een dame voorover en voelde de schaamte opborrelen.

De zoon van de tweede rijke familie binnen vijf minuten! Kon haar dag nog erger worden!