Secret love

Deel 4: Aanbod

Deel 4: Aanbod

Ariële POV

‘Het is te laat’ zei de jongeman ‘ze heeft de aarde verlaten’
‘Hoe kan dat dan?’ Snikte Ariële ‘gisteren was alles nog goed’
‘Omdat God het zo wil’ zei de jongeman en sloeg het deken over het gezicht van de buurvrouw
‘Wat moet ik nu doen?’ Vroeg ze verward ‘ze heeft geen enkele familieleden?’
‘Ook geen kennissen?’ Vroeg hij voorzichtig
‘Niemand’ zuchtte Ariële verdrietig ‘ze was haar leven lang een slavin’
‘Het beste dat je kan doen is dit te bespreken met de kerk’ zei hij terwijl hij over haar schouder streek
‘Ze beschuldigen haar van hekserij’ fluisterde ze zacht en keek hem verdrietig aan
‘Dat verkleint de mogelijkheden enorm’ zuchtte hij ‘dan moet je dit bespreken met je voogd’
‘Maar we kunnen een begrafenis niet veroorloven’ snikte ze
‘Wat als ik jou een aanbod doe en ervoor zorg dat deze vrouw een gedenkwaardig begrafenis krijgt?’ Zei hij zacht
‘Ik accepteer alles!’ Zei Ariële hyper en hield zijn armen vast ‘zolang de buurvrouw maar geholpen wordt’
‘Kom bij mij als persoonlijke dienstmeisje werken’ zei hij ‘je krijgt goed betaald en ik regel hier alles’

Ariële liet de jongeman los en keek in zijn hemelsblauwe ogen. Nu pas besefte Ariële dat ze een wildvreemde in hun huis had binnengelaten. Ariële kuchte en voelde een blos op haar gezicht komen. Ze sloeg direct haar blik neer en voelde haar hart tekeer gaan.
‘Het spijt me van mijn ongemanierde houding mijnheer’ zei Ariële ‘ik zal dit eerst willen bespreken met mijn vader’
‘Natuurlijk’ zei de jongeman ‘hier heb je mijn persoonlijke kaartje’
Verlegen nam ze het kaartje aan en las de sierlijke letters.

Niklaus van der Heumelen,
Zoon en oprichter van Heumelen B.V.

Ariële sloeg geschrokken een hand voor de mond en boog direct haar hoofd een stukje.
‘Mijn excuses’ fluisterde ze zacht ‘ik wist niet wie u was mijnheer’
‘Dat geeft niet hoor’ lachte hij zacht ‘ik woon helemaal bovenop de heuvel’
‘Het spijt me nogmaals van mijn manieren’ zei ze weer zacht
Met een vinger onder haar kin duwde hij haar blik omhoog. Ze huiverde van zijn aanraking en hij liet een charmante glimlach zien. Ariële was nog nooit alleen in één ruimte geweest met een jongeman. Helemaal niet met zulk aantrekkelijke jongeman met een hoge status. Haar plannen om een van de rijke zonen te verleiden leek helemaal verdwenen te zijn. Ze voelde zich klein en machteloos door zijn doordringende blik.

‘Je hebt jouw naam nog niet verteld’ zei hij zacht
‘Ariële’ zei ze met een bibberde stem
‘Een prachtige naam voor een prachtige dame’ zei hij en met een knipoog en verliet de kamer. Ariële viel op haar knieën en probeerde diep adem te halen. Haar zus moest eens weten wie ze vandaag ontmoet had! Ariële streek met haar vingers over haar kaartje en drukte het op de plek waar haar hart was. Misschien was dit allemaal overdreven, maar Ariële wilde altijd stapelverliefd worden op een man. Ze stopte het kaartje diep in haar zak en pakte de kom soep. Met een verdrietig gezicht keek ze naar de overledenbuurvrouw die onder een deken lag.
‘Rust zacht lieve buurvrouw’ zei ze ‘hopelijk vind u de rust die u altijd had gewild’

Arianne POV

Met bibberende handen probeerde zij zich te verwarmen aan haar kop warme melk. Er waren al enkele uren verstreken en Arianne had emmers vol verse melk bezorgt. De melkboer gaf haar een korte pauze met een warm kop melk. Arianne nam een kleine slok en voelde de warmte in haar lichaam stromen. Ze blies wat adem uit wat een grote ademswolk vrijliet door de koud. Ze hoopte dat haar zus lekker warm en knus bijzat. Zodat één van de twee een rustig leven kon leiden. Plotseling werd er getikt op haar schouder en verbaasd draaide ze om. Ze stond oog in oog met Stefano. Geschrokken liet ze de kop warme melk los die terecht kwam op haar werkkleding.

‘Dus hier woont je zieke grootmoeder?’ Vroeg hij lachend
‘Vertel dit alsjeblieft tegen niemand’ dreigde Arianne ‘ik wil de melkboer geen slechte naam geven’
‘Dan hoor je hier niet te zijn’ antwoordde hij ‘een meisje hoort geen mannenwerk te doen’
‘We zitten thuis krap en ik wil mijn vader helpen’ zei ze in lichte paniek
‘Je hoeft mij niets uit te leggen hoor’ lachte hij ‘ik wilde enkel mijn bestelling meenemen’
‘Dus u had een grote bestelling geplaatst bij de melkboer?’ Vroeg ze
‘Inderdaad’ zei hij ‘ik ben eigenaar van een bekend patisserie’
‘U, eigenaar van een patisserie?’ Vroeg ze verontwaardigd
‘Inderdaad’ zei hij trots ‘binnenkort open ik ook een filiaal in Parijs en Londen’
‘Wow’ zei Arianne goedkeurend
‘Misschien kan ik je wel een baan aanbieden in mijn bakkerij?’ Vroeg hij
‘Ik ben tevreden met mijn huidige baan’ zei ze nors
‘Niemand is tevreden om in de kou en stank te moeten werken’ zei hij ‘vooral een dame niet’
‘Ik pas’ zei ze ‘heer Huisman is een hele aardige man’
‘Dan moet je het zelf weten’ zei hij en boog voorover. Ze keek hem geschrokken aan en zag hoe dicht zijn gezicht bij de hare was. Zijn ogen waren prachtig en leken te glinsteren.
‘Wees dan niet verbaasd als binnenkort heer Huisman bezoek krijgt van de kerk’ fluisterde hij