Secret love

Deel 5: Keuze's

Deel 5: Keuze’s

Arianne POV

De mond van Arianne viel open van verbazing. Werd zij zojuist gechanteerd door Stefano?
‘Chanteert u mij mijnheer?’ Vroeg ze geschokt
‘Dat is wat jij ervan maakt Arianne’ zei hij terwijl hij een ademswolk uitblies
‘Waarom zou u zo’n aardige man als heer Huisman verraden bij de kerk?’ Vroeg ze
‘Omdat meisjes zoals jij geen mannenwerk moeten doen’ zei hij ferm ‘jij hoort te leren hoe je een huishouden runt en een ideale echtgenote kunt zijn’
‘Hoe durf je mij te beledigen!’ Siste Arianne en hees haar hand op om hem een klap te geven
‘Arianne!’ Hoorde ze heer Huisman schreeuwen ‘verlaag je toon en haal onmiddellijk die hand weg’
Arianne keek geschrokken naar de woeste melkboer en direct liet ze haar hand dalen. Daar ging haar baan naar de maan.

‘Mijn excuses heer Jackalo’ zei de melkboer en boog lichtjes voorover
‘Excuses aanvaard’ zei Stefano ‘op één enkele voorwaarde’
‘Maar natuurlijk mijnheer’ zei de melkboer
‘Ontsla dit onbeschofte meisje per direct’ zei Stefano ferm
Arianne keek geschrokken op en voelde de grond onder haar voeten wegzakken. De melkboer keek Arianne woedend aan en wees haar aan.
‘Verdwijn uit mijn ogen en laat je gezicht nooit meer op mijn erf zien’ zei hij zonder enige emotie

Arianne kreeg tranen in haar ogen en keek Stefano vuil aan. Ze rende van hun beiden weg en kon haar tranen niet meer in bedwang houden. Hoe zou ze ooit aan een baan moeten komen? Ze hadden het al zo moeilijk. Snikkend liep ze het erf af en keek gebroken achterom. Ondanks dat het vies werk was, hield ze van haar werk. Het meest pijnlijke was, dat de melkboer haar zonder emotie weg had gejaagd. Het voelde alsof er hete kolen door haar keel werden geduwd. Met haar stinkende en besmeurde werkkleding liep ze sloom richting naar huis. De kou leek haar niets te doen en ze wilde helemaal niet naar huis gaan. Ze had haar zusje teleurgesteld. Daarnaast had zij zich ten schande gezet tegenover de zoon van de rijke familie Jackalo. Haar zusje zou haar vermoorden!

Met een diepe zucht ging ze op een paaltje zitten in het steegje. Ze probeerde allerlei smoesjes te verzinnen, maar elke keer had ze het lef niet om te liegen tegen haar zusje. Arianne was slecht in liegen en Ariële zou dat meteen doorhebben. De enige oplossing was het gewoon opbiechten.
‘Je was dit vergeten bij de melkboer’ hoorde ze Stefano zeggen
Woest keek ze hem aan en draaide vol ongenoegen haar tranende ogen weg.
‘Gooi het maar weg’ zei ze boos
‘Het is jouw mantelpak Arianne’ zei hij ferm ‘je kunt ook toegeven dat je het ijskoud hebt’
‘Door wie zou het toch komen dat ik hier zit in plaats van dat ik werk?’ Zei ze snikkend
Ze voelde een hand op haar schouder die ze wild wegveegde.
‘Raak me niet aan’ zei ze
‘Wees niet zo koppig en trek wat warms aan’ zei hij
Arianne trok haar mantelpak uit zijn handen en liep zonder wat te zeggen door.
‘Je bent nog steeds van harte welkom in mijn bakkerij’ schreeuwde hij na
Arianne draaide zich om en stak haar tong uit. Natuurlijk was dit kinderachtig, maar ze haatte hem!

Ariële POV

Geschrokken liep ze naar de voordeur waar ze een bibberende Arianne zag.
‘Waarom heb je jouw mantelpak niet aan!’ Zei ze ongerust en zag de blauwe lippen van haar zus.
‘Ik ben ontslagen Ariële’ zei Arianne zacht
‘Hoe komt dat?’ Vroeg Ariële geschrokken
‘De zoon van de rijke familie heeft ervoor gezorgd’ zei ze woest terwijl ze hun slaapkamer binnenliep. Ariële voelde haar hart in haar keel bonken en hoopte dat het niet Niklaus zou zijn. Hij zou toch nooit zoiets gemeens doen?

Ariële liep hun slaapkamer binnen en zag Arianne haar huisjurk aantrekken terwijl de tranen over haar wangen rolde. Ariële omhelsde haar zus en minutenlang waren ze stil.
‘Gaat het een beetje?’ Vroeg Ariële
‘Ik voel me al een stuk beter bij jou’ glimlachte Arianne
‘De buurvrouw is overleden’ zei Ariële zacht
‘Overleden?’ Zei Arianne geschrokken ‘sinds wanneer?’
‘Vanochtend toen ik bij haar kwam was ze al overleden’ snikte Ariële
‘Ow lieve zusje’ zei Arianne ‘en ik zit hier te huilen om een stomme baantje terwijl jij iemand dood hebt aangetroffen’
Arianne omhelsde nu haar zusje strak en troostte Ariële. Ze gingen allebei zitten op hun gezamenlijke bed en hoorde de deurbel gaan.

‘Ik doe wel open’ zei Ariële en ze streek haar jurk recht en opende de deur.
Een onbekende man met gifgroene ogen en een lijkbleek gezicht stond voor haar. Aan de kleding en de houding te zien was het een rijke man.
‘Woont Arianne hier?’ Vroeg hij voorzichtig
‘Dat is mijn tweelingzus’ zei ze zacht
‘Ik zou haar graag willen spreken’ zei hij
‘Ik roep haar even’ zei Ariële twijfelend en liep de slaapkamer binnen
‘Een rijke man met gifgroene ogen staat aan de deur voor jou’ fluisterde Ariële
‘Wat!’ Fluisterde Arianne vol verbazing ‘dat is die rijke zoon waardoor ik ontslagen werd’
Ariële liet een kleine zucht horen van opluchting. Het was Niklaus dus toch niet.
‘Wat moet ik zeggen of doen?’ Fluisterde Ariële terug
‘Zeg dat ik niet thuis ben’ zei Arianne terwijl ze stiekem vanuit hun slaapkamer naar buiten keek
‘Ik zei dat ik je zou roepen!’ Zei Ariële opgelaten

Arianne liet een diepe zucht horen en knikte dat ze mee zou komen. Ariële volgde haar zus en bleef bij de trap van de buurvrouw staan.
‘Wat is er?’ Vroeg Arianne bot
‘De reden dat ik je liet ontslaan, is omdat ik je veel meer kan aanbieden’ zei hij
‘Daar gaat het niet om’ zei Arianne vals ‘ik was hartstikke gelukkig met het werk dat ik deed’
Ariële keek afkeurend naar de houding van Arianne. Ze moest opletten met wat ze deed!
‘In mijn bakkerij is het warm, knus en dan leer ik je persoonlijk hoe je de lekkerste gebak kunt bakken’ zei hij om haar te overtuigen
‘interesseert mij niet!’ Gilde Arianne terug ‘en nu wegwezen!’
Arianne wilde de deur dichtgooien maar Ariële sprong er tussenin.
‘Mijn excuses voor het gedrag van mijn zus mijnheer’ zei ze terwijl ze voorover boog ‘ze bedoelde het niet zo’
‘Ariële!’ Zei Arianne boos en liep de slaapkamer binnen en gooide de deur dicht.
Beschaamd richtte Ariële haar blik op en keek de verbaasde jongeman aan.
‘Kom over enkele dagen terug’ zei ze zacht ‘dan zal ze wel gekalmeerd zijn’