Evli Ve Öfkeli 2 / bxb ✔️

43.

Merhaba aşklarım, Kanalıma hoş geldiniz bölümü beğendiyseniz beğenip yorum yapabilirsiniz.

Daha çok bxb kitap için beni takip etmeyi unutmayın ✌️

(Evet yeni sloganımı buldum 😌)

*********

Sertan

Mahallenin köşe başında Mazhar beni indirdiğinde yüzümün kızarıklığı geçmemişti.

Çünkü adamın yüzüne bakıp istemsizce miyavlamıştım, evet bildiğiniz miyavlamıştım.

Utanmadan adamın yüzüne baka baka miyavlamıştım, resmen rezil olmalara doyamıyordum...

En sonunda dağlar çocuğu Sertan olup elime bir kova süt alıp dağ tepe oradan oraya koşturacaktım, şehir yaşantısı bana iyi gelmiyordu. Bir de o yaşantı Mazhar'ın yanı olunca kafam kendiliğinden güzelleşiyordu ve duygularımı kontrol altına alamıyordum.

Her gün yeni bir rezillik, artık bünyem dayanmıyordu...

Mazhar'ın o yüzünün aldığı şekli görünce anında kızarmıştım ve Mazhar öksürüp önüne dönüp arabayı çalıştırmıştı, eğer bir şey deseydi arabadan inip kaçabilirdim.

Ben bir kere arabaya biner binmez niyet etmiştim kendimi rezil etmeye. Etmezsem öbür dünyaya gözüm açık giderdim.

Giden arabanın arkasından bakmayı kesip ellerim ile yüzüme yelpaze yapmaya başladım bu halde gidersem Ilgar'ın iyice avucunun içine düşerdim ve yeterince ona koz vermiştim. Fakat onun eline daha çok koz verecekmişim gibi hissediyordum.

Sakin olan hayatımda şu düştüğüm durumlar gerçekten de iç karartıcıydı.

Oysaki ben evimden işime, işimden de evime giden biriydim. Tatil zamanlarımda evde ölü gibi yatıp wattpad kitaplarını okurdum, ya da ailemin yanına gidip zevk ile şımartılırdım.

Köşe başındaki Ilgar ve Mazhar ile benim olan evime bakıp gülümsedim, şaka maka evlenmiştim ve o bir erkekti.

Haber olmadıkça İstanbul dışına bile çıkmazken biri ile evlenmek için ülke değiştirmiştim, bunu Ilgar dahi kimse bilmiyordu ve ailem bunu öğrense ciddi anlamda ben sanırım tam anlamı ile biterdim.

Ben homofobik olmadığım halde ailem benim tam tersiydi. Bunu her zaman gösterirlerdi ve benim Mazhar ile evlendiğim ortaya çıkarsa tam anlamıyla ben biterdim.

Ailemin yanına senede bir kere gitmeme rağmen gittiğim zaman annem hemen beni bir kız ile randevuya çıkartıyordu...

Hiçbiriyle anlaşamamam ve hepsinden tokat yemem dışında Allaha şükür hiçbir sorunum yoktu...

Gerçi artık annemin buna harcayacak vakti yoktu çünkü evlenmiştim.

Gömleğimin cebindeki yüzükleri alıp parmağıma taktım, kendimi garip hissetsem de bu hoşuma gitmişti.

Yavaş adımlar atmama rağmen Ilgar'ın evinin önüne gelmiştim ve kendimi oldukça baskı altında hissediyordum. Adayı fazla tanımıyordum ve kimse evliliğinde bir rakip istemezdi, benim Ilgar'ı rakip olarak istemediğim gibi.

Bahçeden girer girmez evin kapısı birden açılıp Ilgar dışarı fırlamıştı.

- 2 saattir camda bekliyorum, yemin ederim salyangoz bile senden daha hızlıdır. 9 doğurdum lan, neredesin sen? Bir de aşırı yavaş yürüyormuşsun daha yeni fark ettim. Yavaş yürüyen gazeteci mi olur?

Dediği şey ile Kaşlarımı çatıp onun yerine ben derin bir nefes aldım, çünkü onu dinlerken benim nefesim daralmıştı.

-Ada nerede?