Elimdeki telefon kapağını kemirmeyi bırakıp sinirle hahladım. Resmen yorumları okumaktan sinir krizi geçirecektim ve sinirden ölüyordum.
Neden bu kadar sinir olduğumu bilmiyordum ama 'Sahte' evlilik yaptığım adama yine de o yorumların gelmesini sindirememiştim.
Tamam onu takip edenler 'Eşcinsel' olduğunu biliyorlardı ama yaptıkları yorumlar yiyip yutulur şeyler değillerdi.
Beyefendi kaç saattir beni görmezden geliyordu ve de instagrama da cıbıl cıbıl olan fotoğraf atmıştı.
Yorumları okudukça da tansiyonum çıkmıştı ve sinirimi telefon kabımdan çıkartıyordum.
İnstagramdan fotoğrafını beğendiğim an Mazhar beni engellemişti ben de fake hesap açarak hesabı anında takip etmiştim, çünkü hesabını gizliye almıştı ve gelen bildirimler sayesinde de benim onu takip ettiğim fake hesap arada kaynamıştı.
Zaten ben takip ettikten Max 2 dakika sonra hesabını gizliye almıştı. Fotoğrafın açıklaması kalbimi ağrıtmıştı ama fazla abartmıyor muydu?
Tamam iyi bir şey söylememiştim ama çok fazla tepki vermişti ve fazla da abarttığını düşünüyordum...
Bahçeki hamağa iyice uzanıp derin bir nefes aldım, gök yüzündeki yıldızlara bakarak derin bir şekilde de iç çektim.
Mazhar'a o şeyleri dediğim için pişmandım ve saatlerdir ördek gibi peşinde dolanıyordum, konuşup kendimi affettirmem gerekiyordu...
Ilgar'a da kaba davranıştım ve bunu hak etmiyordu, onu kıskanmıştım ama bunu ona söyleyip küçülemezdim. Onu şu aralar Mazhar yüzünden çok kıskanmaya başlamıştım ve o benim yakın arkadaşımdı.
Evet bunu yapmam çok büyük hataydı ve buna bir son vermem gerekiyordu ama ne yazık ki bu içimdeki 'Kıskançlık' duygusunu yok edemiyordum...
Cebimdeki 2 tane yüzüğü çıkartıp gözümün önüne doğru tuttum. Her şey o kadar fazla hızlı olmuştu ki iyice mala dönmüştüm.
Kafamı sağa doğru çevirip Mazhar'ın pencerine baktım, Eve gelir gelmez direkt olarak odasına çıkmıştı ve çalışanlara da kendisini rahatsız etmemelerini söylemişti...
Tamam bunların hiçbirine takılmıyordum ama hâlâ yemek yememişti ve onun için endişelenmeye başlamıştım.
Çünkü avm de sabah da doğru düzgün kahvaltı yapmadığını söylemişti ve Ilgar ve ada'yı da gördüğümüz için yemek yerine sokmak istememiştim. Direkt olarak eve gelmiştik ve ben yemek yemesini beklerken, beyefendi trip atarak odasına çıkmıştı.
Hamaktan binbir zorlukla ayağa kalkıp yüzükleri cebime koydum, ne güzel şurada keyifli oturup wattpaddan kitap okuyacaktım ama beyefendi beynime yerleşmişti ve bir türlü çıkmak bilmiyordu.
Büyük bir mallık yapmıştım ve ona kendimi affettirmem gerekiyordu...
*********
Odasının kapısını yavaşça açıp kafamı ördek gibi öne doğru uzatıp etrafa baktım, odası wattpad kitaplarındaki adamların gibi karamsar ve iç karartıcı değildi.
Aksine insanın içini ferahlatıyordu ve perdeleri de siyah değildi.
Sanırım Mazhar'ı iyice mafya babası yapmıştım ve o aksine benim düşündüklerimi bir bir yıkıyordu.
Duvarda sertifika ve madalyaları asıllıydı, odaya girip yavaşlıkla kapıyı kapattım.
Uyuyordu ve şu an onu uyandırıp ne diyecektim ki?
Duvar çıkıntısının olduğu yeri resim köşesi yapmıştı ve bu oldukça hoştu.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Kendi resimleri gibi düşünün)
Odayı fazla incelemeden yatağın yanına doğru yaklaşıp uyuyan mükemmelliğe doğru baktım, fazla masumdu ve ben onu aptallığım yüzünden kırmıştım...
Ve bu yaptığım aptallığı nasıl affettireceğimi bilmiyordum.
