Mazhar ile benim olan odaya girdiğim zaman başka bir eve giriyormuş gibi hissetniştim ve bunu hissetmekte aşırı derecede haklıydım.
Evin bilmem kaç tane odası vardı ve Ada buraya ılgar ile gelse kesin olarak kaybolurdu ve ada sonradan Ilgar'ı kaybettim diye ağlardı. Buna adım kadar emindim ve hepimizin ruh sağlığı için Ada ile Ilgar bu eve gelmemeliydi...
Şahsen evde kendim kaybolmuştum ve kötü bir deneyimdi...
Tek kişiye göre absürt duran bir ev olmasına rağmen Mazhar'ın Daha önce ailesi ile yaşadığı gerçeğini düşününce o absürtlük kayboluyordu.
Gözlerimi baba ile oğula çevirip onları izlediğim zaman bütün sinirim stresim kaybolmuştu.
Yemeği yedikten sonra Elizya hanım, yatacağını söyleyip yanımızdan kalkmıştı, Mazhar da sırf benimle konuşmamak için Dalgayı uyutma bahanesi ile odaya kaçmıştı.
Masayı toplayıp bulaşıkları yıkayıp mazhar ile benim olan odaya sinirle çıkmıştım.
Mazhar ile görülecek bir hesabım vardı ve odaya girer girmez gördüğüm görüntü karşısında kalbim teklemişti.
Mazhar, Dalga'ya sarılmış bir şekilde yatakta uyuyordu ve üzerlerine atlayıp her yerlerini ısırmak istiyordum.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
( şöyle bişi hayal edin)
Yanlarına sessizce yaklaşıp onlara tepeden kuş bakışı bakmaya başladım.
Sonuçta ben de artık kuş beyinli bir birey olduğum için hareketlerim ve davranışlarım birbirini tutmuyordu.
Mazhar'ın kaslı vücuduna bakıp kalkan uçağıma baktım, resmen adama bakar bakmaz dikeliyordum.
Ailem bu halimi görse kesinlikle yüzüme tükürlerdi ve ilk defa bu şeyden rahatsız olmayacaktım ve Mazhar'ı kendime aşık edecektim.
Hem zeki hem yakışıklı hem de zengindi, parası o kadar önemli değildi ama Mazhar da bulduğum rahatlığı / heyecanı başka bir yerde bulamazdım.
Tamam bende de suç vardı ama Mazhar her şeye çok fazla tepki veriyordu ve elim kolum bağlanıyordu.
Mazhar tek gözünü açıp bana baktığında yüzüne eğildiğim için ister istemez korkmuştum.
Mazhar da irkilip kendini yukarı doğru çektiğinde kafalarımız tokuştuğu için kendimi gelen acı dalgası ile geri çekmiştim.
"Manyak mısın Sertan? Ne yapıyorsun ya?!" Mazhar eli ile kafasını tuttuğunda gözlerimi kırpıştırdım.
Sesi ninni gibi gelmişti ve ona alık alık bakmaya başlamıştım.
Sözde ben buraya sinirle çıkıp hesap sormaya gelmiştim değil mi?..
Mazhar, Dalga'yı sol tarafındaki yastığa sakin ve sessizce yatırıp bütün odağını bana verdiğinde dudaklarına bakıp yutkundum.
Evet daha 1 ay öncesine kadar ben eşcinsel değilim diye etrafta geziniyordum ama Mazhar hayatıma girdiği andan itibaren nefesim kesiliyordu.
Elini gözümün önünde salladığı zaman ellerini alıp kalbimin üzerine koyduğumda kalp ritmim hızlanmaya başlamıştı.
Neden böyle bir şey yaptığımı bilmiyordum ama Mazhar'ın yüz ifadesi beni aşırı derecede sevindirmişti.
Onun da böyle bir şey beklemediği açıktı ve sanırım grupta tartıştığımız şeyde ben suçluydum.
Evet eski sevgilim ile konuşmamam ve onunla iletişimi kesmem gerekiyordum ama yapmamıştım, bu yüzden aşırı derecede suçluydum ama Mazhara karşı kendimi ezdiremezdim.
Sadece Mazhar'a karşı değil herkese karşı böyleydim.
Mazhar elini çekmeye çalışsada izin vermeyip vatoz balığı gibi daha çok yapışmıştım.
-Bana bak lan, sana bir özür borçluyum, dediğin gibi konuşmamam gerekiyordu ama ailem hakkında bilgi alıyordum. Ailem aşırı derecede homofobik ve evlendiğimi bile bilmiyorlar. Çalışmak için buraya geldiğimi biliyorlar, özür dilerim Mazhar ama benim çevrem senin çevren gibi değil ve her adımımı her söyleyeceğim kelimeleri düşünerek atmak zorundayım ve bunun için ne dersen de, şu an ailem ile konuşuyorum ve eğer bir erkek ile evlendiğimi öğrenirlerse bana bu hayatı zindan ederler ve bir daha sizi göremem. Senin üzerine çok geliyorum çünkü seni kıskanıyorum ve ister istemez seni kısıtlıyorum.
Derin bir nefes alıp gözlerinin içine baktığım zaman dünyam duruyormuş gibi hissediyordum.
seni düşününce göğsümde açan papatyaların güzelliğini hangi şiire, nasıl sığdırayım, be mazhar?
Mazhar bir şey demediği için bu sessiz dakikalardan sıkılmıştım ve tuttuğum elini bırakmıştım.
Mazharın eli hâlâ kalbimin üzerinde dururken bakışları tüm bedenimi delip geçiyordu.
Bir şey demediği için kucağına oturup kollarımı beline dolamıştım, biraz Ada'nın taktiklerini uygulasam iyi olacaktı.
"Mazhar ben seninle dargın kalmak istemiyorum, ve şu an yapacağım şey için özür dilerim. Daha fazla kendimi tutamıyorum, çok fena yükseldim." Mazhar kal gelmiş gibi hipnoz bir şekilde bakmayı sürdürürken çenesini tutup dudaklarımı yumuşak dolgun dudaklarına bastırdım.
Sanırım hayatımda verdiğim en doğru karar bu olabilirdi.
