Mazhar bileğini kendine doğru çektiğinde kafam omzuna düşmüştü, zaten tığ gibi bir yapım vardı ve nereye çekerse oraya savruluyordum.
Tamam yaptığım plan acınasıydı ama aklıma daha farklı bir şey gelmemişti, Mazhar'ın evinde anahtarın olabileceğini düşünmüştüm çünkü sürekli sevgili yapacak bir tipi vardı.
Hadi sürekli sevgiliyi bırakın en azından kelepçe anahtarı olmalıydı...
Sanırım olmaması daha iyi bir şeydi ve mal gibi mutlu olmuştum, fakat aklıma bana attığı resimler geldikçe sinirlerim geriliyordu.
Bugün kelepçeler sayesinde beraber uyuyacaktık ve bu fırsatı iyi değerlendirmem lazımdı.
- Yavaş olsana, ayı mısın?!
Sesim kedi gibi çıktığında Mazhar kaşlarını çatıp yüzüme bakmaya başlamıştı, eh adamın her hali yakışıklıydı.
Zengindi, yakışıklıydı, zekiydi, merhametliydi, sadık ve saygılıydı. Herkese yardım eder ve çok iyi bir babaydı.
Daha ne isteyebilirdim ki?
Zengin olduğunu söylemiş miydim?
-Sertan, uyuyalım mı? Malum biraz daha uyanık kalırsak, birbirimizi öldüreceğiz de... Dalga'nın babasız kalmasını istemiyorum.
Mazhar kalın sesi ile her konuştuğu zaman benim miyavlayasım geliyordu.
Dağlar çocuğu Sertan'dan, miyavcı reis'e geçiş yapmıştım.
-Meow
Evet az önce miyavlamıştım, evet bu salaklığı cidden sesli yapmıştım ve gözümün önüne ağkayarak yemek yiyen kedi gelmişti.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Evet arkadaşlar ben delinin önde gideniydim ve bana her gün bayramdı.
-Ne?!
Mazhar 3 dakika sonra kendine gelmiş gibi bağırdığında ister istemez irkilmiştim.
Keşke kendine gelmeseydi de iyice rezil olmasaydım...
-Ne dedin Sertan? Bir daha tekrarlar mısın? Tam anlamadım da...
Tabii ki de yapmayacaktım.
O salaklığı tekrar yapamazdım.
- Sonra bilim de demis ki ne bilim.
Yaptığım espriye içimden kahkaha atarak gülerken sadece dışarıdan tebessüm etmiştim.
Kahkaha atabilirdim ama Mazhar'ın acı yüz ifadesi olayın her anını açıklıyordu...
-İğrenç birisin, yürü yatağa.
Ayağa kalktığı zaman onunla beraber ben de kalkmıştım, sanırım köşeye sıkıltıkça böyle espriler yapabilirdim.
-Mazhar son bir şey soracağım, dünden bu yana söyleyemedim içimde kaldı. İznin olursa sorabilir miyim?
Evet daha beteri geliyordu ama onun bundan pek haberi yoktu...
Ah garibim, ne de güzel kafasını söyle anlamında sallamıştı.
-Söyle Sertan, bakalım ne kadar saçma bir şey sunacaksın...
Dediği şeyi görmezden gelip sırıtmaya başladım, miyavladığımı unutsa yeterdi.
-Bir romanı 7 kız yazarsa ne olur?
Mazhar ilk önce anlamamış gibi yüzüme bakmaya başladığında gülmemek için dudaklarına odaklandım, gülersem beni öldürebilirdi ama şu an o dudaklara bakarken ben ölüyordum...
Yanayım yanayım, ateşlerde yanayım O kırmızı dudağından bir öpücük alayım. Sarayım sarayım, kollarımla sarayım Sen iste yeter ki senin kulun kölen olayım. Ah yaktın sen beni, ah yıktın sen beni...
Ah cidden dudaklarına bakmak beni daha fena yapmıştı ve sanırım ölmek üzereydim.
-Bilmiyorum Sertan, ne olur?
Mazhar konuştuğu zaman bakışlarını zar zor gözlerine çıkartıp yutkundum.
Bu adam çok fena bir şeydi be.
-seven kızın romanı olur.
Yaptığım ikinci iğrenç espri ile öyle bir iç çekmişti ki...
Pişmanlık fayda etmezdi be Mazhar'ım.
-Yorum yapmak istemiyorum, hadi uyuyalım.
Beni yatak odasına doğru sürüklemeye başladığında arkasında kalmıştım, buradan manzara daha mı güzeldi?
