Evli Ve Öfkeli 2 / bxb ✔️

34.

Parmağındaki yüzüğe bakıp çaktırmadan gülümsedim, ben takmamıştım, parmağındaki yüzükler yetip yetip artıyordu.

Ciddi anlamda wattpad okuya okuya ben de onlara benzemeye başlamıştım ve fındık kadar beynimi de sonunda yemiştim.

Eve gidip yine yatarak wattpad uygulamasından kitap okuyacaktım ama sefer 'bxb' türüne bakmak istiyordum yoksa içimdeki bu saçma sapan hissi başka türlü çözemezdim...

Kasadaki ödeme yapan Mazhar'a bakıp iç çektim, aşırı derecede hırlamalıktı ve bir şeylerin dikelmesine sebebiyet veriyordu.

Düz olan bir insanı bile yamulturdu ve yamultmuştu da, Örnek verecek olursak da halay başı misali önde mendil sallıyordum.

İlk önce avmyi turlayıp bana buranın kodu olan Mazhar'ın üzerinden bana hat almıştık. Beyefendi her şeye liderlik etmek için can atıyordu.

Sonra da kıyafetlerim Türkiye de kaldığı için bana birkaç eşya almıştık ve ne kadar ısrar etsem de ödemeyi o yapmıştı, daha çok şu an yapıyordu desek daha doğru olurdu.

Cebimi yokladığımda yüzüğün orada olduğunu fark ettiğimde derin bir nefes alarak rahatladım.

Onu şimdi takmak istemiyordum çünkü hazır değildim, En yakın arkadaşımın kuzeni ile evlenmiştim.

Ilgar ile üvey de olsalar sonuçta kuzenlerdi ve Mazhar onu seviyordu....

Evlendiğimizi Ilgar'a söylemek istemiyordum çünkü mantıklı mantıklı konuşup sinirlerimi bozacaktı.

Onları bir araya getirmek de istemiyordum çünkü Mazhar sürekli Ilgara bakacaktı ve benim de bozuk olan moralim daha çok diplerde gezinecekti o yüzden de o evi düzenlemek istemiyordum.

İkisi ne kadar uzak olursa herkes için en iyisi olacaktı.

Mazhar bana doğru geldiğinde yaslandığım duvardan çekilip dış kapıya doğru ilerledim.

Şu an bile Mazhar'ın, Ilgar'a olan hislerini düşünüp sinir olmuştum. Neden böyle olduğunu biliyordum ama sonuna kadar inkar etme tarafındaydım ✊

"Ben çok acıktım, sabah da pek bir şey yemedim. Hadi gel aşağı kata inip yemek yiyelim." Mazhar beni dürtükleyip önüne geçtiğinde bakışlarımı eşyaları taşıyan ellerine çevirdim.

Parmakları ince ve uzundu, bu hoşuma giden özelliğinden bir tanesiydi, en hoşuma giden bir diğer şeyde evlendiğimizi sembolize eden parmağındaki 2 tane çift yüzüğüydü.

İlk aldığımız, benim beğendiğim çift yüzüğü ikimizin modeli de aynıydı sadece renkleri farklıydı, benimki gümüş rengindeydi, onunki de siyah yüzüktü.

Onun beğendiği ikinci diğer çift yüzükleri aynı renkti ve inceydi, ay ve yıldızdan oluşuyordu. Ay simgeli olanını o almıştı yıldızı da ben almıştım.

O alır almaz takmıştı ama ben dediğim gibi kendimi hazır hissetmiyordum, zaten Mazhar'ın da öylesine taktığına adım kadar emindim.

Yürüyen merdivenlere binip aşağı doğru hareket etmeye başladığında boğulduğumu hissediyordum ve eve gidip hayatımı sorgulamak istiyordum.

Sayısız şekilde yanlış kararlar alıp vermiştim ve bunlardan pişmanlık da duymuştum ama Mazhar ile birden bire evlendiğim için pek bir şey hissetmiyordum.

-Sertan sen iyi misin? Çok sessiz duruyorsun ve kendini rezil etmeyelim yarım saat oluyor.

Dediği şeyle kaşlarımı çatıp koluna vurmuştum.

-İğrenç birisin, uğraşma benimle.

Mazhar yemek bölümüne gireceği sırada Ada ile göz göze gelince durmuştum, benim durmam ile Mazhar da durmuştu ve o da benim baktığım tarafa bakmıştı.

Ciddi anlamda şu durumda Ilgar ve Adayı görmek en son isteyeceğim şeydi.

"Hadi koş merhaba de" Mazhar beni omzu ile dürttüğünde kolumu çekilmesi için silkmiştim.

-Sakın evlendiğimizi söyleme, senin gibi canavar ile evlendiğimi bilmelerini istemiyorum.

Birden bire ağzımdan düşüncesizce çıkan sözcükle dilimi ısırmıştım.

Şu an aşırı derecede pişman olmuştum çünkü Mazhar'ın yüzündeki ifade kalbimin sıkışmasına yol açmıştı...

******

Nasılsınız?