One Night Stand With The Billionaire (Billionaire Series #2)

Chapter Sixty Eight

Chapter Sixty Eight

Let Go

[A/N: Annyeonghaseyo guyseu :) Kumusta kayo? I miss youuuuu mga bb 😢❤. Pasensya na kung hindi na ko nakakapag-update lately. Babawi ako. Kunti na lang talaga ito. Not more than 10 chapters na lang. After ng update na ito, mararamdaman niyo nang malapit na itong matapos huhuhu😭😭  So ayun po. Enjoy reading 💕

And my baby got enlisted today. Please come back safely and healthy, Baekhyun oppa ~ Saranghae ~ I’m missing my EXO so much huhuhu 😢❤ ]

P.S You could listen to "Forever by Lewis Capaldi" I love all his songs. Alam kong bagay kay Lucila at Brandall ang kantang ito huhu. "Darling nobody said that it would last forever" Feeling ko ginawa ni Lewis ito para kay Lucila at Brandall char HAHAHA. Enjoy po 😘😘]

***

Hindi ako makapaniwala na makikita si Brandall ngayon sa harapan ko. Hindi ko alam kung paano niya nalaman na nandito ako.

Hindi ko kayang pigilan ang puso kong tumitibok ngayong nasa harapan ko si Brandall. Ang tagal naming hindi nagkita. Ang tagal na simula nang huli kaming mag-usap. At ngayon kung hindi ko lang napigilan ang sarili ko ay tinakbo ko na ang distansya naming dalawa at niyakap siya nang napakahigpit. That’s the effect of his sudden appearance. And it makes me scared.

“Anong ginagawa mo rito?”

“It’s been a long time, darling.” Masuyong sabi niya. Pinasadahan ako ni Brandall ng tingin. Sinuyod niya ng tingin ang kabuuan ko, punong-puno ng pangungulila ang mga mata niya. And it broke my heart to see him like this lalo na ang kabiguan niya nang dumako ang tingin niya sa umbok ko nang tiyan.

“And I miss you so bad, Lucila.”

Napailing ako dahil kahit anong sabihin niya ay iisipin kong nagsisinungaling siya sakin.

“What are you saying? Aren’t you tired, Brandall?”

“I will never get tired, Lucila. I’ve been looking for you….”

Napailing ako. “Nag-usap na tayo hindi ba?”

Umiling din siya. “At hindi ko pa rin matanggap hanggang ngayon ang lahat nang ito, Lucila. Napakabilis ng lahat. Alam kong hindi mo basta makakalimutan ang mayroon tayo. At iyon ang pinanghahawakan ko.”

Muli akong napailing sa kanya. “Brandall… I’m okay now. I’ve been broken because I let you used me. Hindi mo ba talaga ako titigilan? What do you want? Hindi pa ba sapat na nasaktan mo na ko nang husto?”

Akala ko titigilan na ko ni Brandall dahil ilang buwan na simula nang huli kaming magkita pero nakakagulat na nandito siya ngayon at sinusubukan na namang makuha ang loob ko.

“Alam kong nasaktan kita… kaya gusto kong bumawi saiyo.”

Umiling ako. “I’m done with it, Brandall.” sabi ko sa kanya. “It’s been months. I’ve already forgotten the times I’ve been with you, Brand.”

Kahit ang totoo ay hindi ko kayang basta ka na lang kalimutan. I’ve been longing for you. I’ve been longing to be with you. And it hurts me every time because I know it won’t happen anymore.

Lumapit siya sakin kaya sa takot ko na kapag hinawakan niya ay bibigay sa kanya, napaatras ako. Kita ko ang sakit sa mga mata niya nang makita niya ang pag-atras ko.