One Night Stand With The Billionaire (Billionaire Series #2)

Chapter Eighty (Last Chapter Part Three)

Chapter Eighty (Part Three)

One Night Stand with the Billionaire

[A/N: Annyeonghaseyo guyseu. Kumusta kayo? Miss na miss ko na kayo 😭💗 I’ve been inactive na sobraaaa. I am so sad. Thank you for inspiring me to finish this story, I’ll try my best. I’m sorry sa sobrang delay huhuhu. Naiintindihan ko po kung iiwan niyo na ang kuwentong ito o ako pagkatapos ng Epilogue. Will try to update if I can pa. Thank youuuuuuu for not leaving this story. This Chapter is dedicate to all of you, my babes. I love youuuu!]

[Official Sountrack: Thank You for Loving Me. This suits well for both of them. If you have song suggestions po, you can comment po. Thank you :)]

***

Nang matapos ang kasal namin ni Brandall ay binati kami ng mga kaibigan namin. Masayang masaya ako dahil sa wakas, I am bearing Brandall’s name now.

We stayed sa restaurant nila George, kung saan kami noon kumain ni Brandall. We enjoyed the dinner. Hindi mapigilan ng mga kaibigan namin ang isiwalat ang mga kinatatago naming sekreto ni Brandall. My friends told everyone how I hate boys aside from the Griffin na hindi sila makapaniwala na hinayaan ko ang sarili kong ma-in love kay Brandall. At ang mga kaibigan naman ni Brandall ay sinabi rin na ayaw na ayaw ni Brandall ang maitali pero simula raw nang makilala ako ay hindi na raw mabubuhay si Brandall na wala ako.

My heart exploded with so much happiness upon hearing all his friends' confession about his love for me.

“Uuwi ba tayo ngayon?” tanong ni Brandall sakin. Tumango ako sa kanya. It is past seven already. Nag-usap kami ni Brandall na uuwi ngayon. Makakauwi kami before 9 dahil wala namang traffic. He wanted to talk to my parents. Oras na rin siguro para malaman ni Brandall ang totoo.

Nagpaalam na kami sa mga kaibigan namin. Sabay-sabay na kaming uuwi ngayon. “Mag-iingat kayo…” paalam namin sa isa’t isa. Niyakap ako ng mga kaibigan ko at mga kaibigan ni Brandall.

Huli kong niyakap si Caiden. “Thank you, Caid. Mag-iingat ka pauwi.”

HInaplos niya ang pisngi ko at hinalikan ako sa noo ko. “Kayo rin. Mag-iingat kayo…” sabi niya. “You can tell him the truth now.”

Ngumiti ako sa kanya at tumango. “Salamat, Caid.”

Habang pauwi kami ay hindi ko maiwasan ang hindi kabahan dahil sa magiging reaksyon ni Brandall sa oras na malaman niya ang totoo. Habang si Brandall naman ay kinakabahan na sa pagkikita nila ng mga magulang ko. Alam ng mga magulang ko na pauwi na kami ni Brandall.

“Are you okay?” tanong ko kay Brandall. He looks so tensed while driving. Hinawakan ko ang braso niya.

“I am not…” amin niya na gusto kong ikatawa. Kinakabahan ba siya? Ngayon ko lang siya nakitang ganito.

Tumaas ang kilay ko sa kanya. Isinandal ko ang baba sa braso niya at ngumiti sa kanya. “They will love you, Brandall. Matutuwa ang mga magulang ko kapag binalita natin sa kanila na kasal na tayong dalawa.”

“You think so?” may pag-aalingang sabi niya. “Maiintindihan ko kung magagalit sila sakin, Lucila. After what I’ve done, baka hindi nila gustong sakin ka nagpakasal…”

May kirot na namuo sa puso ko sa sinabi niya dahil damang-dama ko ang insecurities niya, ang sakit sa mga mata niya habang sinasabi iyon. Hinaplos ko ang braso niya at hinalikan siya roon.