SENİN İÇİN ANNE

BÖLÜM OTUZ ÜÇ

Yeni bölüme hoş geldin/hoş geldiniz. Keyifli okumalar dilerim.

Yine güzel bir güne uyandı Elizabeth. İyi ki o akıl hastanesine gitmişti. Yoksa bu güzel günlerle tanışamazdı. Hızlıca yatağından fırladı elini yüzünü yıkadı. Daniel daha işe gitmemişti. Onu uyandırmadan önce basit bir kahvaltı hazırladı ve onu uyandırdı. Beraber yediler. Daniel işe gittikten sonra Elizabeth, Sarah'ı aradı.

Elizabeth: Nasılsın?

Sarah: İyiyim sen?

Elizabeth: İyi bende. Ne yapıyorsun?

Sarah: Davet kağıtlarının modellini seçtim. Birkaç gün sonra elime gelecekler. Bende sizlere dağıtacağım. Bu arada unutmadın değil mi? Bugün sana kıyafet bakacağız.

Elizabeth: Hayır unutmadım.

Sarah: Tamamdır. Bir saate orada olurum.

Elizabeth: Bekliyor olacağım. Hadi görüşürüz.

Sarah: Görüşürüz canım.

Elizabeth telefonu kapattı. Ders çalışmaya karar verdi ne de olsa birgün sonra okula başlayacaktı. Sarah gelene kadar ders çalıştı. Sarah kapı zilini çaldı. Elizabeth ellindekileri bıraktı. Merdivenlerden inerek kapıyı açtı. Satah'ı içeri davet etti. Sarah içerde otururken Elizabeth üstünü değiştirdi. Ardından evden çıkıp alışveriş merkezine gittiler. Elizabeth üstünde çiçek desenleri olan sade bir elbise aldı. Elbiseyi alıp mağazadan çıktıktan sonra bir kafeye gittiler ve bir şeyler içip sohbet ettiler.

Sarah: Elbiseni beğendin mi?

Elizabeth: Evet çok beğendim.

Sarah: Güle güle giy.

Elizabeth: Teşekkürler. Seninde gelinliğin çok güzel.

Sarah: Teşekkürler. Yarın okula başlayacaksın heyecanlı mısın?

Elizabeth: Evet heyecanlıyım. Umarım iyi geçer.

Sarah: Bence iyi geçer. Sadece eskisine göre daha yoğun olacaksın. Okula gideceksin okuldan geleceksin, ödevlerini yapacaksın vb.

Elizabeth: O kadar yoğun olmadan önce yapmak istediğim bir şey var.

Sarah: Ne yapmak istiyorsun?

Elizabeth: Annemi görmek istiyorum.

Sarah: Neden onu görmek istiyorsun? Geçmişte kaldı zannediyordum.

Elizabeth: Hayır kalmadı. O bana çok şey kattı. Onu geçmişte bırakmam imkansız.

Sarah: Annen hangi hastanede kalıyor?

Elizabeth: Gidecek miyiz?

Sarah: Evet. Sen benim için çok şey yaptın. Bende senin için bir şey yapmak istiyorum.

Elizabeth: Bugün mü gideceğiz?

Sarah: Evet.

Elizabeth'in kalbi daha hızlı atmaya başladı. Heyecanlı bir şekilde annesinin kaldığı hastanenin adını söyledi. Kafeden içeceklerinin parasını ödeyip çıktılar. Arabaya binerken neredeyse Elizabeth'in ayakları titriyordu. Neredeyse görüşmeyeli bir buçuk yıl geçmişti. Acaba annesi değişmiş miydi? Elizabeth'in aklından bir sürü soru ve hatırları geçiyordu.

Sarah ise yaptığı şeyin doğru olup olmadığını merak ediyordu. Bir anda gaza gelip evet demişti. Daniel'i arayıp aramamak konusunda gidip geldi. Elizabeth'i o kadar umutlandırmıştı, Daniel'i arar ve Daniel hayır derse umutları giderdi. En iyisi başladığı şeyi bitirmekti. Sarah'ın gözü hem Elizabeth'te hem navigasyonda hem yoldaydı. Navigasyondan " Hedefinize vardınız. " Diye ses gelince ikiside irkildi. Sarah telefonunu eline aldı ve navigasyonu kapattı. Arabayı müsait bir yere parketti. Elizabeth hızla arabadan çıktı. Aklına, tren istasyonundaki patlamanın olduğu gün geldi. Gözünden bir damla yaş süzüldü. Sarah, Elizabeth'i buraya getirmekle doğru bir karar yaptığına kanaat getirdi.