BÖLÜM DÖRT

114 97 137
                                    

İyi okumalar! Yeni bölüme hoş geldiniz. 🤗

Tüm bu olanlardan tabii ki de Martha'nında haberi oluyordu.

Her yapılan kötülüğün kızı tarafından yapıldığını düşünüyordu.

Martha'nın tek yaşam sevinci kızının tek başına ayaklarının üstünde durması, hala yaşıyor olması ve kendi izinden gitmiş olmasıydı.

Martha olanları ya hasta bakıcılarından ya hemşirelerden ya görevlilerin konuşmalarından ya da gazetelerden öğreniyordu. Bu olaylara çok gülüyor ve seviniyordu. Ancak kızı olduğu belli olmasın diye sevincini ve gülüşlerini içinde yaşıyordu.

Genelde kederli gibi gözükmeye çalışıyordu.


İnanıyordu ki birgün kızı onu kurtarıcak ve çok mutlu olucaklardı. Sadece onlar yaşıyor olacak, gereksiz herkes ölecekti. Bunu yapabilirlerdi.

Rüyalarında ve hayallerinde hep bunlar vardı. Kızınında aynen öyleydi.
Ancak ikiside Elizabeth'in annesi ile değil babası ile yaşamaya devam edeceğini tahmin edemediler.

***

Gazetelerde Elizabeth yayınlanıyordu. İki farklı şekilde yayınlanıyordu.

Gazetelerde, Elizabeth'in kaybolduğu, onu bulanların ya da görenlerin bir karakola gidip bilgi vermesi konusunda yazılar vardı. Birde Elizabeth'in ismi verilmeden yaptığı suçların yazıları vardı.

***

Elizabeth alarmı ile yeni birgüne uyanmıştı. Yanına olabildiğince ekipman aldı. Hiçbir düşünce ya da duygu barındırmadan hızlı adımlar ile yürüyordu. Kaymakamın binasının önüne geldi. Çok erken bir saat olmasına rağmen güvenlikler vardı. Elizabeth derin soluklar aldı. Maskesini dikkat çekmemek için giymemişti. Güvenliklere yaklaştı.

Elizabeth: Merhabalar.

Güvenlik: Merhaba. Nasıl yardımcı olabiliriz?

Elizabeth: Binaya girecektim.

Güvenlik: Bu saate olmaz.

Elizabeth: Neden?

Güvenlik: Binada görevliler dışında kimse yok.

Elizabeth: Çok acil bir işim var.

Güvenlik: Neymiş o iş?

Elizabeth: Kaymakam ile aramda özel bir durum.

Güvenlik: Üstünü arayabilir miyim?

Elizabeth: Ne münasebet! İyi günler bayım.

Güvenlikler arkasından bakakalmıştı. Elizabeth planının düşündüğü gibi gitmemesine sinirlendi. Kaymakamlığın açılmasını bekledi. Öğlene doğru tekrardan gitti. Uzaktan göz ucuyla baktı. İçeri giren insanların üstleri aranıyordu. Elizabeth silah ile giremeyeceğini anladı. Silahsız tekrar geldi. Güvenliklerin önünde durdu.

Güvenlik: Sabahki kız sizsiniz öyle değil mi?

Elizabeth: Evet benim. Hala içeri girmeme izin yok mu?

SENİN İÇİN ANNEHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin