BÖLÜM OTUZ BEŞ

5 1 0
                                    

Merhabalar!
Yeni bölüme hoş geldin/ hoş geldiniz.
Keyifli okumalar diliyorum.

Öğretmen sınıfta sessizce yürüdü. Elizabeth'in yanına geldi ve yüzünde bir gülümseme oluştu. Elizabeth'in omzuna, elini koydu ve sınıfa döndü.

Öğretmen(İsaac): Yeni sınıf arkadaşınız Elizabeth. Merhaba demek ister misiniz?

Sınıf hep bir ağızdan "Merhaba." Dedi.

Alex: Hocam neden ilkokullar gibi davranıyoruz?

Öğretmen, Alex'e kötü bir bakış attı. Alex'te yerine oturdu. Öğretmen gözlerini sıralarda gezdirdi. Boş yer göremedi.

Öğretmen(İsaac): Alex, Ryan, Liam ve Robert bir sıra ve bir sandalye getirebilir misiniz?

Dördü hiçbir şey söylemeden kafa salladılar ve ayağa kalkıp sınıftan teker teker çıktılar.

Öğretmen(İsaac) : Elizabeth sen şimdilik öğretmen sandalyesinde otur. Ben bu sınıfın, sınıf öğretmeniyim. İlk dersin benimle değil. Başka bir öğretmen girecek dersine. Teneffüstede görevli sana kitaplarını getirir.

Öğretmen sınıftan çıktı. Ardından Alex, Ryan, Liam ve Robert geldi. Sandalyeyi sıranın en arkasına götürdüler. Robert dışında hepsi yerine oturdu. Robert, Elizabeth'in yanına gitti.

Robert: Sıranı getirdik. Hadi yerine otur.

Elizabeth başını kaldırmadı, hiçbir tepki vermedi ve konuşmadıda. Robert bir süre elini Elizabeth'e uzatmış bir şekilde bekledi.

Alex: Dostum kız asosyal işte. Boşu boşuna uğraşma. Zaten ellini uzatsan kolunu kapar o kız. Kaç kişiyi öldürmüş duymadın mı? Hocalar bile ondan korkuyor. Eminimki ailesi için bir yüz karasıdır.

Elizabeth son söze kadar kendini tuttu ancak son söz onun aşırı sinirlenmesine yol açtı. Hışımla ayağa kalktı ve Robert'i itti. Robert yere düştü. Elizabeth âdeta gözlerinden ateş fışkırıyormuşcasına Alex'e baktı. Bağırarak " Benim bir ailem yok!" Dedi. Sınıftaki herkes belliki onun öfkesinden çok korkmuştu. Alex ise umursamazlıktan geliyor gibi görünmeye çalışıyordu ama içten içe o da kendisine zarar verilmesinden endişe duyuyordu.

Alex: O zaman neden yetimhanede sefillerin arasında değilsin?

Elizabeth: Benim sefil değilim!

Alex: Ama yüz karasısın. Ailen için olmasa bile insanlık için öylesin Elizabeth. Akıl hastası olan birinden ne beklenir ki?

Robert: Alex, kes sesini.

Alex: Sana zarar veren kızı mı savunuyorsun bana?

Elizabeth öfkesine hakim olmaya çalıştı ve Robert'e kalkması için elini uzattı. Robert'in yüzünden bir tebessüm oluştu. Elizabeth'in kahverengi saçları onu büyüledi. Robert, elini Elizabeth'in eline koydu. Elizabeth, Robert'in elini geri bırakıp onu kollarından tuttu. Tek hamlede kaldırdı. Robert ve sınıftakiler çok şaşırdı çünkü Robert ortalama kilosunun baya üstündeydi. Elizabeth ise onun üçte biri kadardı. Sınıftaki herkes onun ne kadar güçlü olduğunu anladı. Alex ise dalga geçecek bir şeyler daha bulmuştu.

Alex: Vay! Sınıfın erkek fatması ve eziği aşk yaşıyor.

Elizabeth: Robert sana kes sesini demedi mi?

Alex: Onu dinleyecek kada-

Alex cümlesini tamamlayamadı çünkü Elizabeth'in üstüne yürüdüğünü fark etti.

Alex: Ne yapıyorsun? Dursana, az ötede.

Elizabeth, Alex'in yakasına yapıştı ve ona tam bir yumruk geçirecekken öğretmenin sesi duyuldu.

SENİN İÇİN ANNEHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin