SENİN İÇİN ANNE

BÖLÜM KIRK DÖRT

Merhabalar!
Yeni bölüme hoş geldiniz.
Umarım beğenirsiniz.
Yorumlarınızı ve oylarınızı eksik etmezseniz çok sevinirim.
Keyifli okumalar diliyorum.

Elizabeth çok güzel bir rüya gördü. Tahmin ettiği gibiydi. Annesi ve onun olduğu mükemmel bir rüya ama rüyası zil sesi ile bölündü. Gelen Tony'di. Kapıyı Sarah açtı. Elizabeth'te, Sarah'ın arkasında duruyordu.

Sarah: Neden geldin?

Tony: Elizabeth'i almak için geldim. Artık resmi olarak babası benim. Daniel öldü. Martha'da ölümün döşeğinde. Siz ise onu tanımıyorsunuz bile. Sadece Daniel'in hatrına bakıyorsunuz. Sizde kalması uygun değil.

Sarah: Asıl sen onu tanımıyorsun. Biz, Elizabeth'in hem kötü hem iyi zamanında yanındaydık. Anılar biriktirdik, dertleştik, güldük, ağladık, sevgimizi paylaştık. Senin için ağladığı o kadar zamanda ben bu vardım onun yanında.

Tony: Tamam. Diyelim ki sen daha iyi tanıyorsun ama mahkeme bunu umursamaz.

Sarah: Elizabeth 1 yıl sonra reşit olucak. Mahkeme onun kararlarına saygı duyarak bir karar verecektir.

Tony: Tabii rüşvet olmasa öyle olurdu. Her neyse mahkeme haftaya pazartesi. Şimdilik söyleyeceklerim bu kadar. Görüşürüz kızım.

Sarah: Hey sen kendine baba mı diyorsun? Babalar fedakarlık yapar, babalar çocuklarının yanlarında durur, babalar çocuklarına iyi örnek olur ama sen babalık görevlerinin hiçbirini yerine getirmedin. Sen alkol yüzünden kafasını kaldıramayan, sokaklarda sürten ve biricik kızını ve karısını bırakan bir şerefsizsin! Senin yüzünden Martha akıl sağlığını kaybetti! Senin yüzünden Elizabeth bu halde!

Tony: Sözlerine dikkat et küçük hanım.

Sarah: Haksız duruma düşünce böyle kalırsın işte.

Tony: Ben sanki isteyerek gittim! Evet ben insan olmayı beceremedim. Ben kızıma iyi bir örnek olamadım! Çünkü ben uyuşturucu bağımlısıydım, kumar oynuyordum. Evet çok haklısın ben şerefsiz biriyim. Ben her şeyden çok iyi bir baba olmak istedim ama olamadım. Elizabeth'e ve Martha'ya bu güçsüz halimi göstermek istemedim. Ben çaresiz durumdaydım. Beni böyle görsünler istemedim. Martha'ya bıraktığım mektubu yazarken kaç kere ağladım ve aklımdan intahar etmek geçti sen biliyor musun?

Elizabeth: Çaresiz durumda mıydın?

Tony: Evet.

Elizabeth: Sana yardım edebileceğimiz hiç mı aklından geçmedi? Bizde sensiz çok çaresiz duruma düştük ama annemle biz hiç ayrılmadık. Çünkü biz bir aileydik.

Tony dizlerinin üstüne çöktü ve sadece ağladı. Elizabeth'in gözündense sadece bir damla yaş süzüldü. Sarah ise aile olaylarına pek karışmak istemiyordu. Sarah, Elizabeth'i kapıda bırakıp içeri gitti. Tony titrek bir sesle konuşmaya başladı.

Tony: Bensiz çok mu acı çektiniz?

Elizabeth: Evet. Peki biz acı çekerken sen ne yaptın? Sürekli alkol ve uyuşturucu aldın, kumarda eğlenerek her şeyini kaybettin öyle değil mi?

Tony: Evet. Ben çok üzgünüm-

Elizabeth: Üzgün olman bir şeyi değiştirmez. Senin yüzünden çok şey kaybettim ben. Senin kaybettiklerinden bile daha çok şey. Ben insanları öldürdüm. Ben masum insanları öldürdüm. Ben elimi kana buladım. Bu yüzden kaç gece uyuyamadığımın farkında mısın sen? Kaç gece ağlamaktan gözlerimin şiştiğini biliyor musun?