Küçükken hep abla olmak istemiştim. Duam kabul mu olmuştu?
Paytak adımlarla elimi yüzümü yıkadım. Odaya geri döndüğümde üzerime şöyle bi baktım. Gayet de iyiydi.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Sarı dalgalı saçlarımı düzeltip telefonumla odadan çıktım.
Asansörü kullanarak saniyeler içinde salona geçtim. Yemek masasında bi ben eksiklik sanırım. Baş köşede Serdar Bey, onun sağında 3 tane ve solunda tanımadığım 1 adam oturmuş, solundaki adamın yanındaki sandalye boşken boş sandalyenin yanında velet vardı. Diğer baş köşede de Beliz Hanım oturuyordu.
Bu kadar insanı beklettiğim için utanarak masaya yaklaştım.
"Beklettiğim için özür dilerim." Özrünü dileyip bana ayrılan yere geçtim.
"Ne özrü kızım saçmalama, biz de yeni oturduk sayılır."
Beliz hanıma en yakın sandalyedeki, benim de çaprazımdaki çocuk konuştu Serdar Beyin ardından.
" Aynen aynen. Sadece 5 dk boyunca birbirimizin yüzünü izledik seni beklemek için. Daha da beklerdik elbette."
Haydaaa Ne oluyor buna!
"Arsel!" Beliz hanımın uyarı tonlaması ile karşımdaki kumral çocuk omuz silkti.
Okey Arsel.
"Hadi afiyet olsun!" Serdar Beyin komutu ile masada sadece kaşık sesleri duyuldu.
Başlasın hesaplama vakti.
Sabah yaptığım kahvaltıda 400 kalorilik yemiştim mâlesef. Dışarda kahvaltı yapmak kalori demekti
55 kalori mercimek çorbası. Geriye alabileceğim kalori 345.
Çorbanın yanında konulan ekmeği görünce dayanamadım ve onunla beraber içtim çorbamı.
1dilim ekmeğin 90 kalori olmasına üzülsem de çorbanın yanında çok iyi gidiyordu ne yapabilirim.
Geriye kalan 255 kalorime sarıldım. Gece yemeyi planladığım çikolatayı da çıkarmam lâzımdı.
205 kalori olan Caramio mu düşündüm. Elimde en düşük kalorili çikolata bi o kalmıştı.
