LİNA

☆13☆

Yazarın Ağzından;

Herkes içeceğini içmiş sohbet ediyordu. Lina nedensizce uyuşan kolunu oyalıyor sohbete arada dahil oluyordu. Nefes hızının değişmesi ile endişelenmeye başladı.

790 kalori almıştı,neden böyle oluyordu bilemedi.
Kalbinin sesini duymaya başlamıştı artık. Bu hissi tanıdı. Bodrum katı. Korkuyla abisine döndü.

"A-abi?" Baran duyduğu ses ile dona kaldı.

Kardeşi, kız kardeşi ilk defa ona 'abi' demişti. Gülümseyerek döndüğünde hızlı nefes alıp veren,yüzü beyazlaşmış, dudakları morarmış kardeşini gördü.

"Abicim? Neyin var! Ne oldu!" Herkes ikiliye dönmüş, Lina yı görünce donup kalmıştı.

"Ko-kolum uyuştu" Baran 790 kalori aldığını biliyordu hesapladı.

Arselin içeceğinin gerçek kalorisi hariç.

Lina ayağa kalktı sarsaklayarak. İnsülin iğnesi almaya gidecekti. Ancak ayakta duramayıp yere düştü.

Toprak koşarak yanına gitti.
Cihan korkuyla Lina'nın elini tuttu.

Buz gibiydi elleri.
Baran sinirle Arsele döndü.

Arsel neler olduğunu anlamamış, yere düşen Lina ya donup kalmış.

"Ne vardı lan içecekte!" Arsel Lina ya olan şeyin kendi suçu olduğunu o an hissetti.

"İn-internetteki bi tarifti. Ben sadece şa-" Baran Arsele güvenmiş olmasından nefret etti o an. Yakasından tutup kendine çekti.

"Gerçek kalorisini söyle! Arsel hızlı ol söyle!" Arsel hala şoku atlatamamış sessizce mırıldanmıştı.

"1200 ka-" Baran Arsele kafa attı.

Arsel düştüğü koltuktan hala Lina ya bakıyordu.

"A-abi. Abi hissetmiyorum! Abi yürüyemiyorum ben!" Baran duyduğu şey ile nefes almayı bıraktı.

Lina 4 sene önceki bodrumu hatırladı.
Doktorun dediklerini duydu.
Kalıcı hasar...
Felç....

Bacaklarına vurmaya başladı. Yumruklarını hissetmek istedi. Kendine verdiği acıyı hissetmek istedi.

Hissedemedi.

"Hissedemiyorum! Abi! " Cihan hıçkırırak ağlamaya başladı.

Herşey o kadar hızlı ilerliyordu ki kimse olgun düşünemiyordu.

Baran Lina yı kucağına aldı. Deli gibi ağlıyor, artan nefes hızı onu yoruyordu.

"Burdayım güzelim. Gidiyoruz. " Toprak'a döndü.

Toprak gözündeki yaşı silip araba anahtarını aldı.

Herkes yapması gerekeni biliyor gibiydi.

Toprak sürücü koltuğundayken Baran arka koltuğa kucağındaki Lina ile oturdu. Lina ağlayarak kafasını Baranın omzuna gömmüştü. Ön koltuğa Cihan oturmuş yola çıkmışlardı.

"Çalıştığım hastane abi!"

Toprak çoktan gaza basmış sayıklayarak sürüyordu arabayı.

Deli gibi korkuyordu. Arabanın ibresi sonu görüyordu, ama ona bu yetmiyordu. Cihan arada bi arkaya bakıyordu.
Arseli aradı hemen.

Neler olduğunu anlamamıştı.

Barandan başka kimse 1200 kaloriyi duymamıştı, sadece Baran biliyordu.