LİNA

☆33☆

Eve hızlıca geldim.

Elim titriyordu sebepsizce. Hemen odama çıkıp derin nefes alıp vermeye başladım.

O adam neyin peşindeydi böyle!

Elimi yüzümü yıkayıp yatağa attım kendimi. İçimi saran korkuya engel olamadım. Telefonumu çıkarıp abimi aradım.

Boraşkım  Aranıyor...

"Güzelim?" Derin bir nefes verdim.

Sesi bile rahatlamama yardımcı olmuştu.

"Abim! Nasılsın?" Telefondan birkaç hışırtı sesi geldi.

"İyiyim gül kızım. Sen nasılsın asıl?" Gözlerimi kapattım sakince.

"Iyiyim abim. Sesini duydum ya daha da iyi oldum. " gülüşünü duydum bir süre.

"Lina'm seninle konuşmam gereken bir şey var.  Yarın okul çıkışı seni alsam olur mu?"

"Tabiki Boraşkım. Önemli bir şey ise hemen şimdi konuşalım mı? Evdeyim ben şimdi. Bizim kafeye giderim. Ha ne dersin?" Biraz sessizlik sonrası cevap verdi.

"Tamam güzelim ben şimdi çıkıyorum o zaman. Kafede görüşelim. "

"Görüşürüz abim" telefonu kapatıp ayağa kalktım. Üstüm gayet iyiydi. Saçımı tekrardan bağlayıp küçük sırt çantama cüzdan,biber gazı, su ve ufak tefek ihtiyaç olacak şeyleri koydum.

Odadan çıktığımda Toprak abim de merdivenlerden çıkmıştı.

"Nereye fıstığım?" Gülümsedim.

"Bora abimle buluşmaya abi" gülümseyerek elindeki anahtarı gösterdi.

"Bırakayım seni ben?" Kafamı iki yana salladım.

"Yorgunsun abi. Dinlen sen. Hem zaten uzakta değil kafe. Manolya Cafe de olacağım." Abim ısrar etsede onu odasına yolladım.

Evden çıkıp abime gittim.

☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆

"Gitmeyebilirim bunu biliyorsun güzelim. Kal demen yeterli. Sebep bahane aramam ben." Gözlerimi masadan çekemedim.

Abimi yurtdışına göndermek hem de yalnız.

İçimdeki sıkıntı büyüyordu.

Ya başına orada birşey gelirse?

Ya uçakta bir şey olursa?

Bensiz gidiyor,ona bir şey olması demek bensiz olacak demek!

Ama ona engel olamazdım. Zorla da olsa gözlerimi gözlerine çıkardım.

"Git abim. Hem telefon diye bir icat var. Burdaymışsın gibi her gün konuşuruz seninle değil mi?" Abim hüzünle avucunu yanağıma yasladı.

"Emin misin? " gözlerimden akan yaşı sildim hemen.

"Bakma benim bu hâlime. Tabiki git! Zaten temelli gitmiyorsun ki. Döneceksin yanıma." Abim sandalyeden kalkıp yanıma geldi.

Boynuna sarıldım hemen.

Gidecekti.
Ben burada kalacaktım.
Abim,babam,annem... Bana herşey olan Boraşkım.

☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆

Abim eve bırakmış yol boyu yine 'kal demen yeterli' konuşması yapmıştı. Zor da olsa onu bu konuda rahatlatmıştım. Tabi ben rahatsızdım. O ayrı konu ama.

Odama geçip direk buz gibi duşa girdim. Titreyerek rahatlatmaya çalıştım biraz.
Bugün ki yorgunluğumun bir kısmını atıp üzerime siyah tayt ile abilerden birine ait olan siyah tişörtü giydim. Desenli çorap giyip siyah bandanayı da bileğime sarıp nemli saçlarla odadan çıktım. Ilk kata indim. Yemek masasına geçtim.