"Mert sen abla dayağı mı istiyorsun çocuk! Ha?" Mert omuz silkip salona geçti. Arsel elindeki telefonu kenara koydu. Cihan abi de kucağında laptop u kapatıp bize döndü.
"Yine olsa yine yapardım. Hatta aklım daha yapamadıklarımda!" Sabır çekerek odaya çıktım. Kısa bir duş alıp üzerime daha rahat bir şeyler giydim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Bir daha olmasın ablacım. Tamam mı?" Yanına geçip kolumun altına aldım sıpayı.
Dünden razı olan Mert de direk yerleşti.
"Ha şunlara bak!" Arsel oturduğu yerden hızla kalkıp salonu terk etti.
Çocuk mudur nedir bu da!
"İlk günün nasıldı Lina'm"
Lina'm!
Hoşuma gitmedi değil yani....
"Son teneffüse kadar gayet şahsına münhasır ilerliyordu ki bu belime koala gibi yapışan velet benim sınıfımı basıp 'Abla 4 tane 1.90 boyundaki sinir hastası psikopat abilerinle beraber akşam yemeği yemeye gidelim mi' diyerek bağırana kadar. 4 abiyi duyan sınıf benimle arasına birer sıra mesafa koydu. İyi ki bi dikkat çekmeyelim dedik." Cihan abi omuzlarını dikleştirdi oturduğu yerde.
"Mert uyardım seni ,bir daha böyle bişey yapma!"
Yapmacıklığa bak yapmacıklığa...
"Yemek yemeye gidelim hadi!" Mert belimi bırakmayınca onunla beraber salondan çıktık.
Evet evet öyle.
Mert belime yapışmış zor bela yürüyerek ilerliyorduk.
Abla olmak zor işmiş.
Çıkışa gelince Cihan abi bana baktı.
"Hadi biz bekliyoruz seni." Kaşlarımı çattım.
"Niye? Gidelim işte!" Cihan abi üst tarafıma baktı,baktı. Tam bişey söyleyecekti ki birden gülümseyerek bana yaklaştı.
Daha ne olduğunu anlamadan arkamdaki vestiyerlikten hırka alıp üzerime geçirdi.
Üstümdeki kapuşonlu Cihan abi gibi kokuyordu. Cihan abi bana büyük gelen hırkaya bakıp gülümsedi.
