LİNA

☆34☆

Gözlerimi zorlanarak da olsa açtım. Üzerimdeki yorganı kenara ittirdim.

"Nasıl hissediyorsun meleğim?" Toprak abinin sesi ile kafamı oraya çevirdim.

Baran abim hariç bütün abilerim odadaydı. Miran abi,Han,Deniz ve Uygar da buradaydı. Merti ararken yanımda hissettiğim hareketlilik ile oraya döndüm. Mert yanımda yatmış. O kadar uyuşuk hissediyordum ki farketmemiştim bile onu. Kollarımı ona sarmak için kolumu kaldıracakken inledim. Serum mu?

"Ufaklık sakin!" Alp abinin sesi ile onun da burada olduğunu anladım.

"Ne oldu bana? Şekerim mi çıkm-" Han, Uygar,Deniz ve Miran abi kaşları çatık aynı anda konuştu.

"Şekerin mi var?" Onların senkronize hallerine sırıttım.

"Soğuk duş alıp nemli saçlarla etrafa gezdiğini duydum. Sence bunun sonu ne olmuştur? Eminim ki Biyoloji dersinde gördün bu dersi." Kaşlarımı çatıp düşündüm.

Haaa.

"Hipotermi?" Alp abi gülüp onayladı. Sonra ciddileşti.

"Cihan geç farketseydi sonucu ne olacaktı sence?" Gözlerim Cihan abime döndü. Bana bakmıyordu. Kafası eğik duruyordu.

"Abi?" Ona seslendiğimde odadan çıkıp gitti. Toprak abime döndüm hemen.

"Ne oldu abi?" O da derin nefes verip yutkundu. O da Cihan abim gibi odayı terkedince tuhaf hissettim.

"Arsel abi,sana da seslenirsem , sen de onlar gibi odadan çıkıp gidecek misin?" Arsel abim gülümseyip yanıma geldi. Yatağa oturup saçımı okşadı.

"Kaldıramadılar onlar sadece. Düzelirler."kaşlarım çatılırken anlamadım birşeyde.

"Neyi kaldırama-" gözlerim bileğime gelince hemen saklamaya çalıştım. Bunu fark etmişlerdi elbette.

"Gizleme Lina. Biliyorlar!" Han'ın dediği şey ile durdum.

"Anlattın mı?" Kafasını eğdi.

Harika!

Arsel abime döndüm hemen.

"Gizlediğim için sen de onlar gibi bana kızmadın mı?" Gülümseyip alnımı öptü.

"Kimse sana kızmadı ki. Onlar kendilerine kızıyorlar. Yemek boyunca seni koruduklarını sanıyorlardı. Ancak seni diplerinde duran adamdan koruyamamış olmak onları alt üst etti. Boz abiden hele ki." Gözlerimi kaçırıp o Buğra denen adamla olan şeyi anlatmam gerektiğini düşündüm.

Saklasam da elbet öğrenilecekti. En kısa zamanda anlatacaktım.

"Yorgun hissetmem normal mi?" Deniz gülerek yanıma yaklaştı.

"Dayak yemiş gibisin dışardan bakılınca da zaten. Normal" ona dil çıkarıp Miran abiye döndüm.

"Bu ikizleri kendime gelince dövmem de yardımcı olur musun acaba?" Uygar saçlarını geriye atıp isyan etti.

"Ben ne yaptım şimdi?" Omuz silktim.

"İkizisin sonuçta. " Mert gülerken Han abi konuştu.

"Ben ikna oldum." Aklım odadan çıkan Cihan ve Toprak abimdeydi.

Bir de ortalıkta olmayan Baran abimde.

☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆

Baran Koran'ın Ağzından;

"Neden daha önce anlatmadın?" Han 'ın dediklerini hazmetmeye çalışıyordum.

Aynı masada oturdum lan onunla ben.