Koran ailesinin hastaneye girişi ile her yeri korumalar kapladı. Baran, kucağında bilinci kapanık olan Lina ile acilde bağırmaya başladı.
"Sedye getirin! Kardeşim ölüyor,hızlı olun lan!" Alp boynundan düşmek üzere olan steteskopu önemsemeden koşarak acile girdi. Meslektaşının kucağında yatan kanlar içindeki kıza baktı. Lina'nın yüzünü görünce duraksadı. Kendine kısa zamanda gelip Baran ile onu sedyeye yerleştirdi.
"Bana bırak kardeşim. " Baran sinirle Alp'e baktı.
"Bırakmam,bırakamam." Alp anlayışla karşılamaya çalıştı onu. Kız kardeşi ölümle burun burunaydı.
"Baran! Bırak!" Baran istemeyerek elini kardeşinin yarasından çekti. O an kalbi tekledi. Boğazına takılan yumru canını yaktı.
"Kızım nerde!" Annesinin bağırışı ile gözünün önünden giden kardeşini izledi ameliyathaneye girene kadar. Daha fazla dayanamayıp yere çöktü ağlayarak.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"A-abi nerde?" Cihan yerde ağlayan abisinden 'o iyi' cümlesini duymak istedi. Ama Baran kafasını koyduğu kolundan kımıldamadı bile. Hıçkırıkları duyulurken elinden akan kanlar içeride yaşam mücadelesi veren Lina ya aitti.
"ABİ LİNA NERDE!" Cihan da ağlamaya başladı. Bir şey olmuştu. Kardeşine bir şey olmuştu. Toprak Cihanı tutmaya çalışsada çok geç kaldı. Cihan ameliyathaneye girmeye çalışırken Toprak da ağlayarak tutmaya çalışıyordu.
"Bırak beni abi! Yalnız kaldı o! Korkar o. Yanına gidelim bırak. A-abin burada diyelim. Onu beklediğimizi duysun !" Cihan, Toprağın kollarında yere düşerken bu sefer Mert saldırmaya başladı.
"Abla! Burdayım abla! Beni duyuyor musun!" Kapıyı yumruklayan Merti zor bela ayağa kalkan Baran tuttu.
Mert ve Cihan sinirlerini kontrol edemezken Arsel duvara yaslanmış kafası elleri arasında ağlıyordu. Elinde hala silahı duruyordu. Silâhı kavrayan elleri sıkmaktan beyazlamış boğum boğum olmuştu.
Arsel keşke biraz daha erken yetişseydim diye kendine kızıyor, Lina'nın vurulma anı zihninde dönüp duruyordu. Meleği vurulmadan önce gülümsüyordu. Melek gibiydi gerçekten o onun gözünde.
Beliz hanıma zorla hemşireler sakinleştirici yaparken kolları arasında karısının çarpınışını durdurmaya çalışan Serdar beyin aklı, kalbi içeride ameliyathane de olan kızındaydı.
Bütün aile koridorda yerle bir olmuşken Uzay geldi koşarak içeriye.
Duyduğu habere inanmak istemedi. Buraya geldiğinde boşlukla karşılaşmak istedi. Ancak koridor boyu kahrolmuş olan Koran ailesini görünce eli istemsizce kalbine gitti. Zorla nefes alıp içeride olan kişinin Lina olmasını kabullenemedi.
