LİNA

☆53☆

"Abi ciddi misiniz siz ya?" Elimdeki tuşlu şeye baktım. Cihan abim beni dinlemeden tekrar etti.

"Ne ihtiyacın olursa olsun,buna canının sıkılıp ayağa kalkıp tekrar oturmak da dahil,hepsinde bizden biri yanında yoksa bu tuşa basacaksın tamam mı? " abilerim ve buna velet de dahil hepsi küçük yuvarlak şeyleri cebine koydu.

Delirmiş bunlar!

"Ya ben iyiyim abicim,niye inanmıyorsunuz?" Baran abim göz devirdi.

"Evet dün de aynı şeyi söyleyip ve dikişlerini açan bizdik değil mi güzelim?" Bakışlarımı kaçırdım hemen.

Tamam haklıydılar.

"Güzelim, hepsi iyiliğin için bunu biliyorsun değil mi?"  Bora abim yanıma oturup şakağımdan öptü.

"Biliyorum ama bu şekilde yük gi-"

"Sakın o cümleyi tamamlama. Valla gider kendimi terastan atarım." Veletin çıkışması ile sinirle ona döndüm.

"Ağh" yaram anlık kendini belli ederken Arsel abim yanaklarıma elini koydu.

"Ağrın mı var? Hemen hastaneye gidelim. Abi!" Kolunu tutup durdurdum.

"Kızım dur hareket etme!" Babam da beni kucağına alacakken onu da  zor bela durdurdum.

"Anlık dönünce oldu baba. İyiyim ben. Sakin ol sen de abi."arsel abim kafasını dizime koydu.

En çok o korkuyordu biliyorum.

O gece sadece ikimiz vardık.

Ona söylediklerimi hatırladım.

Veda konuşması yapmıştım resmen.

Gözlerim istemsizce doldu. Arsel abimin bana gelmeye çalıştıkça ona vurmaları,onun yalvaran hali ve kafama yaslanan silahın namlusu ile hıçkırması.

"Güzelim neden ağlıyorsun?" Toprak abimin önümde diz çökmesi ile hıçkırdım.

Hemen elleri yüzümdeki yaşları silerken Bora abim konuştu bu sefer.

"Lina'm, gül kızım. Ne oldu anlat bize." Kafamı iki yana salladım. Arsel abim kafasını kaldırmış benim gibi yaşlı gözlerle bana bakıyordu. Dayanmayıp ona sarıldım. O da yarama dikkat ederek bana sarıldı.

Kulağıma o gün ki bağrışları geldi.

Daha fazla sıkarken kollarımı Arsel abim sakinleşmem için konuşurken aynı zamanda da ağlıyordu.

"Sulu gözler ayrılırın bakayım. " zorla kollarımı çektim kendime.

"Uykum var abi." Arsel abim gülümseyip kucağına aldı beni.

"Abin kurban olsun sana güzelim. " odaya çıkarken arkamızdan konuştuklarını biliyordum.

Ama tek istediğim Arsel abime sarılıp o geceyi unutmak.

Arsel abimin de tek isteğinin bu olduğunu biliyordum.

☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆

BORA ÇAĞLAYAN'IN AĞZINDAN;

Arsel, kucağında Lina'm ile yukarı çıkarken derin bir nefes aldım.

Neler olduğunu gül kızım yoğun bakımda iken öğrenmiştim. Hem Arsel hem de Lina zor süreçteydi.

"Burada kal Bora. Lina sana çok değer veriyor. Uyandığında burada olmazsan bu duygu karmaşasındayken daha kötü olabilir. " kafamı salladım.