Descendants of the Gods

Chapter 57: The Mortal Heart

KASDEYA ARGYROS' Point of View

I woke up with a throbbing headache. Mukha tuloy akong lula habang gumagayak at nagsusuot ng uniporme. I have to stop at intervals to support my aching head sometimes.

Hindi ako nakatulog ng mabuti kagabi. Isa lang ang pa-ulit ulit na sinasabi ng utak ko at hindi na iyon natanggal. Puro Kaster, Kaster, Kaster. Simula nung banggitin ni Maeve ang pangalan na 'yon, walang tigil na ang utak ko sa pagbigkas nito.

It's starting to mess with my head. Sino ba si Kaster?

The screeching of the door against the uneven floor makes me double in pain again. Huminga pa ako ng malalim bago tuluyang lumabas ng aking kwarto.

"Hoy, Kasdeya!"

"Ay, Kaster!" Bulalas ko nang mapatalon ako sa gulat. Humarap ako kay Hurricane na nakataas na ang kilay sa akin.

She gives me a teasing smile. "Sino si Kaster? Crush mo 'noh?"

Napabuntong hininga ako at umiling. "Wala. It's no one. Don't think about it." Pag-dismiss ko sa topic bago maglakad patungo sa hagdanan.

Sabay kaming bumaba ni Hurricane. Hindi pa man ako nakakakalahati sa hagdan ay sumakit nanaman ang ulo ko. It throbs violently, making me hold my temples for a few seconds.

"Kas, okay ka lang ba?" Hurricane's worried voice becomes a small echo amidst my swirling vision. Sinubukan niya akong harapin para makita ang lagay ko.

I school my expression, breathing in and out to seem fine. "Okay lang ako, nahilo lang ng kaunti."

Hindi na natuloy ang usapan namin dahil mabilis akong bumaba ng hagdanan, bago pa man umatake ang kirot sa likod ng aking mga mata. Hurricane didn't get to say anything else when Alec greets us at the bottom of the stairs.

Kunot ang kaniyang noo nang salubungin kami. "Ayaw gumising ni Shirra."

I snort. "Maybe she's dead." I say jokingly before walking closer. Sumunod si Hurricane sa likod ko. "What happened?"

"Ang alam ko sa dorm siya ni London natulog kahapon." Buntong hininga ni Hurricane. "Sabi niya babalik siya ngayong umaga. Is she passed out on the couch?"

Nasagot ang tanong niya nang makarating kami sa salas. There, on the long couch, is the lump of clay and dark clothes that is our comrade names Shirra Lee. Her disheveled brown hair goes well with the restless bags under her eyes, a solemn rhythm tugging her chest while she breathes.

I stare at the perfect image of a child of Hypnos.

"Akala ko ba natulog siya sa dorm ni London? Bakit parang antok na antok pa rin siya?" Tanong ko nang lumapit pa kami para tingnan ng mabuti ang natutulog na babae. We look like creeps watching her nostrils flare with every light snore.

Alec chuckles. "Shirra lives up to her father's reputation. Mahilig siyang matulog kahit saan, kahit anong oras. It's her thing," Sagot niya. "Pero siguradong hindi rin siya nakatulog kahapon sa dorm nina London. They probably stayed up all night hanging out and talking to each other."

Tumango si Hurricane. "The only person who can keep Shirra awake is London."

"Kaya ayan, bagsak sa sumunod na araw." Tawa ni Alec.

"Well, you have to wake her up dahil male-late na tayo sa mga klase natin." Sambit ko bago maglakad patungo sa elevator.

Hurricane blinks at me. "Bakit 'you'?"

"Because you're going to wake her up," Ngisi ko sakanilang dalawa. "I'm not going to waste my energy waking up a rock personified. You're her friends, kayo na gumawa niyan." Saad ko na ikinasimangot ng dalawa.