Genshin Impact Tłumaczenia

Razor story

Razor
znak zodiaku: panna♍️
wizja: electro

Razor to chłopak, którego tożsamość jest owiana tajemnicą. Mieszka w Wolvedom, a mieszkańcy Mondstadt rzadko go widują.

Według paru relacji naocznych świadków, Razor ma wyostrzone zmysły i jest bardzo zwinny, gdy przemierza las z zawrotną prędkością. Często można go zobaczyc w towarzystwie swojej wilczej sfory, jednoczenie unikającego kontaktów z ludźmi.

Niektórzy spekulują, że był sierotą, którą wychowały wilki, a inni, że jest duchem wilka, który przybrał ludzką postać.

Takie plotki tylko dodają tajemnicy „Wilczemu Chłopcu". Tak nazywają go mieszkańcy Mondstadt.

Podczas gdy, Razor, Wilczy Chłopiec stoi na szczytach wzgórz, z wysoko uniesioną głową wygrzewając się na słońcu.

Historia 1

Razor żyje wśród wilków dniem i nocą.

Każdy z nich jest tak blisko Razora jak to tylko możliwe. Wilk, który wyje najgłośniej, który biegnie najszybciej, który się najlepiej przyczaja - nie ma wilka, którego Razor by nie znał.

Potrafi rozpoznać zapach wiatru, wyczuć coś z odległości wielu kilometrów i zna wiele zastosowań wszelkiego rodzaju roślin. Jedyne, czego nie może sobie przypomnieć to twarze rodziców.

Jakiego rodzaju ludzie to byli? Nieważne jak bardzo się stara, nie pamięta.

Jego pamięć zaczyna się, od kiedy jego życie z wilkami już trwało. Wilki przyjęły go w ramach ich „lupicalu" - słowa, którego nauczył go ktoś inny, oznaczającego rodzinę.

Historia 2

Małe śpiewające stworzonka latają po niebie.

Chmury są duże i puszyste, niczym wilczy ogon.

Świat Razora jest prosty.

W słoneczny dzień lecisz na polowanie, próbujesz uzyskać swoją zdobycz, w deszczowy dzień chowasz się w dziupli drzewa i zasypiasz przytulając się do swojego futrzanego, wilczego przyjaciela, z trawą i liśćmi jako poduszką.

Jedz tyle, ile możesz i pij dużo wody. Ochłodź się w jeziorze, gdy jest gorąco i poszukaj świeżych jagód, gdy masz na nie ochotę.

Razor patrzy na swoje ciało, a potem na ciało krewnych.

Wie, że jest inny niż oni.

Ale właściwie, nie ma w tym dla niego nic złego.

Historia 3

Pewnego dnia, wysoki mężczyzna przyszedł w góry i zakłócił spokojne zycie Razora.

Razor nie wiedział nic o tym gościu, jedynie, ze jest człowiekiem. Widząc zmieszany wyraz twarzy Razora, mężczyzna posłał mu przyjazny uśmiech.

— Hej kolego! Dlaczego nie wrócisz ze mną do Mondstadt? — mówiąc to, mężczyzna podał rękę Razorowi.

Ale ani Razor, ani wilki nie rozumiały tego gestu. Chcąc go bronić, wilki ustawiły się między Razorem, a mężczyzną, trzymając go z dala.

Razor zanurkował w ogonach wilków. Spojrzał na swoje ciało, a potem wyjrzał przez szczeliny wilczego futra, aby przyjrzeć się mężczyźnie.

Razor wiedział, ze nie jest najinteligentniejszą z istot i nie mógł odpowiedzieć na pytanie, które krążyło w jego umyśle od tego dnia.

„Jesteś człowiekiem czy wilkiem?"

Historia 4

To ten mężczyzna był tym, który dał mu imie Razor.

Taki prosty Wilczy Chłopiec nie mógł zrozumieć zawiłości ludzkiego języka, ale z wyrazu twarzy mężczyzny, gdy wydał ten dźwięk, wiedział, ze nadaje mu to imię.

„Ra-ezer".

Cienie rzucane przez drzewa w Wolvedom skracały się, a potem znów wydłużały.

Mężczyzna nauczył Razora jak władać mieczem. Chociaż ten pazur ze stali może być nieporęczny, jak pomyślał Razor, przynajmniej był wystarczająco ostry, by przecinać gałęzie drzew.

— Teraz możesz chronić swoich przyjaciół.

— Psz-yija-ciól...

Razor naśladował dźwięki, które wydawał mężczyzna, nie znając ich znaczenia. Tak samo nie rozumiał dlaczego nazwy dla rzeczy są w ogóle tak ważne. W końcu, nigdy nie poznał imienia tego mężczyźny zanim wyjechał.

— Mistrzu, co to... „przyjaciele"? — Razor zapytał kiedyś swojego nowego mentora, pracując nad swoim słownictwem.

Jego ubrany na fioletowo mentor zdawał się wiedzieć wszystko, od tego jak zrobić placki ziemniaczane z ziemniaków w ziemi, aż po nazwę najjaśniejszej gwiazdy na letnim, nocnym niebie.

Jednak Lisa po prostu uśmiechnęła się i ziewnęła, nie odpowiadając. Razor myślał o tym ciagle - gdy wiał wiatr, padał deszcz - a nawet, gdy jagody Wolfhook utknęły w jego futrze. Po prostu nie mógł tego zrozumieć.

Az do pewnego dnia, gdy Razor spotkał czerwoną, zdającą się „palić" dziewczynę. Stali razem na wietrze, mokli na deszczu - tarzała się z nim nawet w krzakach. Miała na imię Klee. Kiedy Razor bawił się z nią, czuł się znów jak mały szczeniaczek.

— Przyjaciele... to... lupical...

Razor może nie rozumieć skomplikowanych relacji międzyludzkich, ale ma w sobie na pewno szczerą lojalność.

— Więc... chroń przyjaciół... lupical... za cene życia...

Wataha wilków wyje w oddali, wołając go do domu. Razor nadal nie wie, czy jest człowiekiem, czy wilkiem. Ale i tak jest szczęśliwy.

Wizja

Opowieść o tym, jak Razor otrzymał swoją wizję, jest jednym z niewielu wspomnień, które ma nadzieje, ze mógłby zapomniec.

Pewnego dnia podczas burzy z piorunami, Abyss Mage zaatakował Razora od tylu i odciągnął. Wataha wilków wyruszyła mu na pomoc, podejmując nieustraszoną walkę, jednak zostali pokonani. Patrząc z bezradnością na swoich cennych towarzyszy, których spotkała krzywda, Razor wydał z siebie mocny ryk, przypominający ten zwierzęcia.

— Lupical!

Pędzony obezwładniającą furią, wyrosła w nim moc jak błyskawica i nagle przepłynęła przez niego energia żywiołów. Był gotowy, by chronić. Był gotowy na zemstę.

Zrzucił swoje kajdany i podniósł broń. Abyss Mage został pokonany przez dziki, nieskrępowany szał energii electro, ale tym razem było już za późno, by móc uratować swoich towarzyszy.

Chociaż dostał wizję, Razor wciąż nie mógł manipulować energią electro z finezją. Pewnego dnia, wiele księżyców później, kiedy spotkał Wiedźmę Purpurowej Róży, Lisę, rozpoczął studiowanie ludzkiej wiedzy.

— Przyjaciele, zranieni... Nigdy więcej! Ja... będę ich chronić.

Z każdym dniem Razor coraz lepiej radził sobie w używaniu wizji. Złożył sobie cichą obietnicę: „Stanę się silniejszy. Stanę się najsilniejszy ze wszystkich."