Farklı Hisler

38. Bölüm

Şu sıralar duygusal moddayım, bölümler o yüzden böyle xghfk idare edin romantiklik akıyor üzerimden :'D 

Karanlık odada elimi duvarda gezdirerek ışığı açtım. Geniş salon aydınlandı. Sasuke arkamdan geçip odasına gitti. Ben ise kapıda montum ve ayakkabılarımı çıkartmak ile uğraşıyordum hala. Telefonum çalınca ufak çaplı bir panik atak geçirdim fakat annem olduğunu görünce rahatladım.

''Efendim?'' dedim yorgun bir sesle. Bu sırada mutfağa girmiştim. Su bardağı çıkardıktan sonra dolaba yöneldim. 

''Yarın akşam baban, sen, ben ve Sasuke yemek yiyoruz. Bu işi halledelim artık.''

Doldurduğum meyve suyundan bir yudum aldım. ''İlk önce babamla tek konuşmak istiyorum. Nedense ikisinin arası biraz gergin.'' 

Cümlenin sonlarında Sasuke mutfağa girdiği için sessiz konuşmuştum. Bir bakış atsa da ilgilenmeden işine baktı. Ya da sadece dinliyordu. 

''Misafirler gelmeden önce tartıştılar,'' dedi annem. 

Bakışlarımı Sasuke'ye çevirdim. ''Tartıştılar mı?'' 

Kafasını kaldırıp bana baktı. Ben ufak masanın bir tarafında o bir tarafında bakışıyorduk. Annem konuşmaya devam ediyordu. ''Baban başlattı ve Sasuke'de karşılık verdi.'' İç çekti. Annemin bile sinirleri bozulduysa ciddi bir şey olmalıydı. ''Sasuke gerçekten ağır konuştu,'' dedi. 

''Devamına gerek yok,'' dedim. ''İyi geceler.''

''Misa-chan a-'' 

Telefonu kapatıp masaya koydum ve sandalyeyi çekip oturdum. Onun da oturmasını bekledim ama oturmadı. 

''Neden tartıştınız?'' diye sordum oturmayınca. 

Sessiz kalarak bardağı tezgaha koydu. Arkamdan, mutfaktan çıkmaya yeltendiğinde oturduğum yerden bileğini tuttum. Ona bakmıyordum.  

''Öğrenemezsem yardımcı olamam.''

Bileğini çekti. ''Yardımcı olman gereken bir şey yok. Seni yurt dışına göndermeyi planlıyor. Gitmene izin veremem. Senin için olsa bile izin veremem.'' Sesi sertti, soğuktu. Sanki yanında istediği kişi ben değilmişim de başkası gibiymiş gibi konuşuyordu. Ama benim şaşırdığım şey söyledikleriydi.

''Yurt dışına falan gitmeyeceğim,'' dedim. Döndüm ve bu sefer yüzüne baktım. İçimden babamın nasıl buna kendi başına karar verdiğini düşünüyordum. 

''Gitmeyeceksin zaten.''

''Bunun için mi kavga ettiniz? Sasuke eğer üstüne gidersen inat edecek, biliyorsun.''  Tekrar önüme döndüm ve dirseklerimi masanın üzerine koydum. Avuçlarımın içiyle başımı destekledim. 

''Böyle yaparak iyi bir baba olacağını düşünüyor,'' dedi. 

Buruk bir şekilde gülümsedim. ''Karışmanı istemiyorum. Ben hallederim.''

Kolumdan nazikçe tutup sandalyede yan dönmemi sağladı. Yere çöktü ve bacaklarımın üzerindeki ellerimi tuttu. ''Halledemezsen ne olacak?''

Nefesimi verdim. ''Neden bizimle bu kadar uğraşıyor? Halledeceğim merak etme.''

 ''Hayır.''

Şaşkınlıkla ona baktım. ''Ben halledeceğim diyorum. O benim babam, konuşabiliriz.''

''Seni dinlemeyecek.''

''Öyleyse dinletirim!'' dedim çaresiz sesimle. Sasuke bu işe karışmayacaktı. Babamla karşı karşıya gelmelerine izin vermeyecektim.