R kişisi | texting

5.8

Deniz Reha

🥀🥀🥀

'Sevgisini benim yüzümden kaybeden Gece'me...

Seni ilk gördüğümde...ah o ilk görüşüm. Birden durup seni izlemiştim. Beni sana çeken ne onu bile bilmiyordum. Sadece bakmıştım. Ve kalbimde bir ağrı hissetmiştim.

Öyle ağrımıştı ki yüzüm buruşmuş, elim kalbime gitmişti. Ama bakışlarımı senden çekememiştim.

Onuncu sınıfın ilk günüydü ve ben seni daha önce görmediğime emindim. Başta dokuzuncu sınıf sanmıştım. Tam da öyle görünüyordun başta. Ürkek, her an biri sana bir şey yapabilecekmiş gibi.

Sonrasında bize - ama ben kendi üstüme alınmıştım - sınıfının nerede olduğunu sormuştun. Tabi hemen atlayıp gösterebileceğimi söylemiştim. Sense çok ürkektin, hemen reddetmiştin. Korkuyordun ama neden olduğunu hala bilmiyorum.

Biraz moralim bozulmuş bir halde sana tarif etmiştim ama bir an bile kalbimin acısı geçmemişti. Sen yavaş adımlarla sınıfına giderken gözlerim senden bir an bile ayrılamamıştı. Öyle ki, sen gittikten sonra bile hala yürüdüğüm koridora bakakalmıştım.

Sonradan epey bir alay konusu olmama rağmen birden hiçbir şeyi umursamamaya başlamıştım. Sadece sen vardın. Hep sen vardın.

İlk gece uyuyamadım. Durmadan adının ne olduğunu düşünüp durdum. Sonra kendime kızıp durdum. Adın çok da önemli değildi sonuçta. Tek önemli olan sendin.

Sıla'ya sana yardım etmesini, yalnızlık çekmemeni istediğimi söyledim. Sıla, bir şekilde bir yolunu bulup seninle arkadaş olmuştu. Ama bir türlü dışarı çıkmıyordun. Seni bir türlü göremiyordum. Dersleri dinleyemiyordum. Sadece bir sonraki teneffüste çıkmanı umuyordum.

Çıkmadın. Ne oldu bilmiyordum ama bir türlü çıkmıyordun. Kantine bile başkasını gönderiyordun. Sınıfına ne diye gelecektim ki? Bizden kimse o sınıfta değildi. Kimseyi tanımıyordum.

Sonra aklıma yaptıklarım geldi. Ne yaptığımı düşünmüyordum. Tek istediğim seni görebilmekti. Beni kaç defa uyardılar hatırlamıyorum. Hepsine sağır olmuştum, sesini sadece bir kere daha duyabilmek için.

Sıla'yı zar zor ikna etmiştim. Çağan'ı ikna etmek ise daha zor olmuştu. Ama onlar sana olan aşkımı görmüşlerdi. İtiraz edemediler.

Bir süre sonra Sıla'yı üzmemek için dışarı çıktığında aradan bir sene geçmişti. Ve ben o bir sene boyunca sadece seni düşledim. Not ortalamam birden düşmüştü. Hocalar durmadan ailemi arayıp bir sorun varsa çözebileceklerini söylediler. Annemse ergenlik deyip geçiştirmiş, sıkı bir azarlamıştı.

Ama azarları yerken bile aklımda sen vardın. Geceleri durmadan rüyamda seni görüyordum. Bazı geceler isminle aynı olduğu için uyumaz, pencereden karanlık geceye bakar gülümserdim. Evet, delirmiştim. Sadece bana bir kere gülümsemen için.

Bir gün bana seslendin. Arkam dönüktü ama senin olduğuna o kadar emindim ki kalbimde yine o bilindik ağrı başlamıştı. Yutkunamamıştım. Hatta öksürük krizine girip sana cevap verememiştim. Ne yapayım? İlk defa bana adımla seslenmiştin. Neye uğradığımı şaşırmıştım.

Sonrasında şaşkınlıkla bana baktın ve matematik hocasının beni çağırdığını söyledin. Sadece dört kelimelik konuşman benim günlerce aklımdan çıkmamıştı.

Bir de matematik hocamdan azar yemiştim ama sen benimle konuştun ya, o bana yeterdi. Hatta bunun için hocaya teşekkür etmiştim. Beni azarladığı için değil, seni bana gönderdiği için.

Bunları okumanı istemiyorum. Çünkü saplantılı olduğumu düşünebilirsin ama ben sapık değildim. Seni evine kadar asla takip etmedim. Gizlice fotoğraflarını da çekmedim. Ben sadece seni çok sevdim. Hala da seviyorum ama doğru ya, artık bunun bir önemi yok.

Vermek istemememin bir başka sebebi daha var aslında. Sen bizden umudu kestin ama ben bizden umudu asla kesmem Gece'm. Ama eğer olursa - Allah korusun ama - ve umudumu kesersem hiçbir şey demeyeceğim. Sadece bunca haftadır senin yokluğunla kendimi satırlara döktüğüm bu mektupları sana vereceğim ve senden gideceğim. Eminim ki sen de bunu istiyorsundur.

Ama ben hala umutluyum bizden Gece'm. Ne kadar sürer bilmiyorum ama lütfen sonsuza kadar sürsün. Seni sonsuza kadar seveceğim ama umudum hemen bitmesin. Sen beni görmezden geldiğin her gün ben biraz daha umutsuzlaşıyorum ama belki bir ihtimal bitmez umudum. O zaman Gecem, o zaman her şey çok güzel olacak.

Sana olan aşkı asla bitmeyecek olan ben...'

Donuk bakışlara yazdıklarıma baktım. Eskiden yazarken ağlardım ama bitmişti herhalde gözyaşlarım. Bizimkiler onun gerçek kişi olmadığını söyleyip duruyorlar ama ben onları dinlemiyordum. Biliyordum, kalbim biliyordu her şeyimin o olduğunu.

Beni sevdiğini de biliyordum. Bana bakışlarını başkası anlamasa da ben anlıyordum. Çaresizdi, çaresizdik. Aşk her şeyi düzeltemezdi. Onun beni sevdiğini biliyordum ama olmuyordu işte. Keşke yapmasaydım ama hepsini yapma sebebim belliydi.

Keşke Gece'm, keşke sana yazmasaydım da sen beni sevmeseydin. Keşke beni sevmeseydin de bunlar olmasaydı. Ben sana uzaktan bakmaya da razıydım, ama keşke canını bu kadar acıtmasaydım.

Gözümden akan bir damla yaşı silip her şeyi yazdığım defteri kapatıp kilitledim. Kimse okumamalıydı. Yazdığım gibi, Gece de okumamalıydı. Çünkü o zaman her şey bitmiş demekti.

🥀🥀🥀

Bölüm Sonu

Buraya bir şey yazasım kalmadı... Sonraki bölümde görüşürüz :)