R kişisi | texting

4.9 ( Finale Son Bir )

Finale son bir...

Çağan Şengül - Teslim

Dalgaların sesiyle iyice mayışmış bedenim onun kolları arasında daha da mayışıyordu. Saat kaçtı bilmiyordum, açıkçası umurumda da değildi. Sabaha kadar durabilirdim. Ki sabah mı oluyordu acaba? Gözlerimi zar zor aralayıp kısık gözlerle etrafa baktım. Hayır, hava zifiri karanlıktı hala. Uzaktan az da olsa müzik sesi geliyordu. Hala devam ediyorlardı. Peki doğum günü kızının ortalıkta olmaması ne kadar doğruydu?

"Pasta yemek istiyorum. Yanlarına dönelim."

Hafifçe güldüğünü sarsılan göğsünden hissetmiştim. Onun gülüşüyle hafifçe sırıttım. Ne de güzel gülüyordu zalımın oğlu. Yo yo, oğlu değil. Zalımın kendisiydi.

"Yiyelim."

Ayağa kalkması için kucağından kalkmam lazımdı ama inanın hiç kalkasım yoktu. Ona iyice yaslanınca bu sefer daha sesli güldüğünü duydum. Ellerini saçlarıma yerleştirip yavaşça gezdirmeye başlayınca gözlerim kendiliğinden kapandı. Aklıma gelen şeyle tekrar ona baktım.

"Neden R?"

İç çekip omuz silktikten sonra başını yukarı kaldırdı.

"Benim ikinci ismimin baş harfi ama öyle bir isim yok." Ona nasıl baktıysam artık bakışım onun kahkaha atmasını sağlamıştı. Ardından daha da açıklamaya girişti.

"Aslında annem bana Reha ismini koyacakken babam gizliden Deniz koymuş. Annem de vazgeçmedi. Bana her zaman Reha diye seslendi. Kimlikte değil ama tanıdıklar arasında iki ismim var. Ben de sana yazarken en iyi gizlilik bu olur diye düşünmüştüm. Olur da beni bulmaya çalışırsan ikinci ismimi bulamazsın diyeydi."

"Peki kim biliyor bu ismini?"

"Ailem ve bizimkiler dışında bilen yok. Akrabaların yanında Reha demiyorlar asla. Nedenini hala anlayabilmiş değilim. Sen de bana Reha der misin?"

Bu sorduğuyla bakışlarımı önümüzdeki denizden alıp ona çevirdim.

"Neden bunu istiyorsun?"

"İnsanları üç gruba ayırdım. İsmimi bilmesini istemediklerim. İsmimi bilip de söylemesini istemediklerim ve hem bilip hem söylemesini istediklerim. İlk grupta tanımadıklarım ve akrabalar var. İkinci grupta ise bizimkiler var. Son grupta ise sadece annem vardı. Ta ki seni tanıyana kadar. Senin de söylemeni istiyorum. Tabi sana kalmış ama-"

"Söylerim." Gülümsedi. Ardından arkasına bakıp iç çekti.

"Doğum günü kızını çaldığım için sağlam bir dayak yiyeceğim ama neyse." Dediği şeye birden kahkaha atınca onun şaşkınca bana baktığını hissettim. Ardından güldüğünü duydum. Birden kahkaha atasım gelmişti işte, durduramamıştım. En sonunda yavaşça ayağa kalktığımda üstten ona baktım.

"Kalk o zaman. Akel pastayı bitirdiyse onu öldürürüm." Kahkaha atıp uzattığım elime uzandı ve ayağa kalktı. Elimi bırakmadan yürümeye başlayınca gülümseyerek birleşen elimize baktım. Onun da baktığını hiseedince boğazımı temizledim.

"Seni hala tam olarak affetmiş değilim ancak deneyebilirim." Gülümsemesi büyüyünce elimi daha sıkı tuttu. Aramızda sallandırmaya başlamamla kahkaha attı. Zıplayarak yürürken aynı zamanda onunla birlikte gülüyordum.

"Allah'ım sana şükürler olsun. Ay bana bir şeyler oluyor. Bayılacağım sanırım. Bu günleri de gördüm ya artık ölebilirim." Akel bize bakıp bunları söylerken gülüp başımı hafifçe eğdim. Beni utandırmasa olmaz mıydı?