R kişisi | texting

6.5

Sezen Aksu - Begonvil

Bunu yapmış olamazdı. Hayır, bu kadar ileri gitmezdi.

Gitmişti.

"Gidiyorum."

Dediği şey tekrardan aklıma gelince ağlamaya başladım. Her şeyin bir rüya olmasını en çok istediğim zamanların birindeydim.

Bir kabus olsa bile etkisini uzun zaman üzerimde hissederdim.

Akşam yemeğine gitmemiştim. Babam üzerime gelmemek için bir şey dememişti ama onun da üzüldüğünün farkındaydım. Küçük erkek kardeşine söz vermişti, onu koruyacaktı.

Koruyamamıştı, onu bu hayatının yarısında yalnız bırakmayı seçen kadından koruyamamıştık.

Ayaz'ı kendi hırsından koruyamamıştık.

Benim yüzümdendi her şey.

Tekrardan ağlamama engel olamayıp burnumu çektim. O anda telefon çalmaya başladı. Aslında açmak gibi bir düşüncem yoktu ama ısrarla çalıp duruyordu. Sinirle arayana baktım.

O arıyordu.

Hayır, ona anlatamazdım. Kendisini suçlardı. Ya da suçlamazdı. Emin değildim. Ama gidişinin sebebini anlayacaktı.

Yine de açtım. Aramızda gizli saklı olmayacak demiştik. Gerçi bunu yapması gereken oydu ama ben de ondan bir şey saklamayacaktım.

"Alo," diye açtım sessizce telefonu. Sesimdeki kırıklığı hemen farketti.

"Gece'm! Neyin var? Ağlıyorsun... Bir şey mi yaptım?"

Sesindeki korkuyu hissedince burnumu çekip hemen açıklamaya giriştim. Yanlış anlasın istemiyordum.

"Hayır, sen bir şey yapmadın."

"Niye ağlıyorsun o zaman? Yanına geleyim hemen."

"Yok. Babam evde."

"E gizlice."

"Yok Deniz..."

"Ayaz halled-"

"Halledemez!" Tekrardan ağlamaya başladığımda sustu. Anlamış mıydı bilmiyorum. Ona annesinden bile bahsettiğime emin değildim. Ama ağlamaya devam ettim.

Hiçbir şey böyle olmamalıydı.

"Sorun ne?" diye fısıldadı. Anlıyor gibiydi ama anlamıyordu.

"Gitti Deniz. Benim yüzümden."

Bir süre sustu. Sevinmiş miydi acaba? Ayaz'la son zamanlarda arası pek iyi sayılmazdı. Onun gitmesine elbette ki sevinecekti.

Ama sevinmesin. Sevinemezdi. Ben onun gidişine böyle ağlarken o benim delicesine üzüldüğüm şeye sevinemezdi.

"Benim yüzümden mi?" diye tekrardan fısıldadı. "Bizim yüzümüzden mi?"

Bir şey demedim. O da demedi. Beraber sustuk.

Beraber yaptığımız az şeylerdendi.

"Oraya geliyorum." Birden dediği şeye görmese de gözlerimi devirdim. Ben babam evde diyorum o ne diyor.

"Ba-"

"Hava alacağım de."

"Ama-"

"Aması yok Gece'm. Yanına gelmem lazım. Odada nasıl zor durduğun hakkında bir fikrin yok. Yanına geleceğim. Sen orada perişanken benim burada rahat uyku çekmemi nasıl bekleyebilirsin? Lütfen Gece, ikimizin de birbirimize ihtiyacı var. Daha fazla eziyet etme bize..."