R kişisi | texting

1.6

Biraz hüzünlü oldu ama böyle bir bölüm yazmam lazımdı. Neyse iyi okumalar 💮

Ne? Babaannem. Daha dün konuşmuştuk halbuki. Gözümden bir damla yaş düşünce hemen sildim. Lütfen ölmesin Allahım. Lütfen.

"Biz Ankaraya gidiyoruz. Eve dikkat et."

"Eve dikkat et mi? Ben de geliyorum."

Babam kıyafetlerini doldurmayı bırakıp bana baktı.

"Gece lütfen."

"Ne lütfeni? Yanında olmalıyım onun. Lütfen baba gelmem lazım. Ayaz ne yapıyordur şimdi?"

Omuzları düştü. Babam annesini çok severdi. Kim sevmezdi ki zaten. Aslında İstanbula gelmeyecektik. Babam Ankara'da kalmak istiyordu. Ama işi buraya düşünce mecbur kaldı.

"5 dakika sonra hazır ol."

Bunu demesiyle odama doğru koştum. Eşyalarımdan birkaçını alırken sessizce ağlıyordum. Onu çok severdim. Her yaz buraya gelirdi. Hatta bana söz vermişti bu yaz sana örgü öğreteceğim diye. Bunu hatırlayınca daha çok ağladım. Ama her şey bitmiş değildi değil mi? Kurtulabilirdi. Kurtulacaktı da.

Eşofmanlarımı giydikten sonra sırt çantamı alıp annemin yanına gittim. Gözleri kızarıktı.

"Ne zaman gidiyoruz?"

"Şimdi."

Spor ayakkabılarımı giyip arabaya bindim ve havaalanına doğru yol aldık. Babam ağlamak üzereydi ama araba sürüyordu. Annem ise babamı tetiklememek için kendini tutuyordu. Ben. Ben ise hiç bir şey hissedemiyordum. Sanki rüya gibiydi her şey.

Havaalanına gelince uçak 1 saat  sonra kalkacağı için oturma yerlerine geldik. Çantamı yanıma bırakıp telefonumu elime aldım ve hemen Ayaz'a mesaj attım. Annem ve babamın yanında telefonla konuşmak istemiyordum. Tabi Ayazın o haldeki sesini duymak istemiyor da olabilirim.

Siz: Ayaz.

Siz: Ankaraya geliyoruz.

Siz: Birazdan yanındayım.

Ayaz: Gece.

Ayaz: Hala bir haber vermediler.

Ayaz: Niye?

Siz: Ya beklesene.

Siz: Gelecek eminim iyi bir haber.

Ayaz: Gece.

Siz: Hım?

Ayaz: Lütfen hemen gel.

Ayaz: Ben burada tek başımayım.

Siz: Geliyorum.

Siz: Yalnız değilsin.

Siz: Ben varım.

Ayaz: Biliyorum.

Ayaz: Bu yüzden hemen gel.

Ayaz: Lütfen.

Uçak anonsu yapılınca hafifçe gülümsedim.

Siz: Şimdi geliyorum.

Siz: Bir saate oradayım.

Ayaz: Tamam.

Ayaz: Bekliyorum.

Uçağa binip telefonu uçak moduna alıp arkama yaslandım. Daha dün konuşmuştuk onunla. Hayat işte. Ne olacağı belli değildi ki. Bu yüzden kimseyle küs kalmamalı insan. Kalbini kırmamalı.