R kişisi | texting

2.4

R: Günaydın çiçeğiimm.

Siz: Günaydın.

R: Okula hadi geç kalma.

R: Seni görmek için sabırsızlanıyorum.

R: Yine güzelsin.

R: Hep güzelsin.

Siz: ?

Siz: Ne oldu bugün?

R: Hiiiçç.

R: Özledim.

R: Bir gün senden de 'ben de' lafını duymak istiyorum.

R: Umarım.

R: Neyse ya sen hazırlan.

Siz: Peki.

Yanaklarım kızarmış bir halde odadan çıkarken gülümsüyordum. Neden bilmiyorum ama bu iltifatlara alışmıştım sanırım. Mal mal gülümsememi silmeye çalışıp mutfağa, Ayaz'ın yanına geldim. Ama silememiştim. Gülmeyi kes! Zar zor kesip masaya oturdum. Ama sanırım yakalanmıştım.

Ayaz tek kaşını kaldırmış bir şekilde bana bakıyordu. Gözlerimi kaçırmamaya dikkat ederek yemeğimi yemeye başladım. Ah hayır! Bana böyle bakarken nasıl yiyebilirdim?

"Ne var? Bakmayı kes!"

"Niye sırıttığını anlamaya çalışıyordum. Berke geldiği için sırıtmıyorsun değil mi Gece?"

Dediği şey ile gözlerimi büyüttüm. Bunu nasıl düşünebilirdi? İnanamayan gözlerle ona bakıp tekrar yemeğime döndüm.

"Hayır tabiki de. Keşke gelmeseydi."

"Peki niye sırıtıyorsun? Başka biri mi var yoksa?"

Yanıma yaklaşıp elini omzuma koydu. Ciddi bir şey söyleyecekti sanırım.

"Bak, bana anlatmadığın bir şey varsa ve ben, sen bana anlatmadan öğrenirsem aramız bozulabilir. Bunu biliyorsun değil mi? Ben bunu istemiyorum. O yüzden şuan anlatabilirsin."

Derin bir nefes aldım. Haklıydı. Hem neden  saklıyordum ki? Aramız bozulmamalıydı. Bu yüzden söylemeye karar verdim.

"Tamam. Anlatıyorum."

Ayaz arkasına yaslanıp pür dikkat beni izlemeye başladı. Nereden başlayacağımı bilmiyordum. Benim zeki iç sesim hemen atladı tabi.

'Başından tabi salak. Nereden olacak başka?'

Göz devirip anlatmaya başladım.

"Şimdii, biri bana yazıyor."

Tepkisini görmek için duraksadım. Ancak bir tepki vermemişti. Devem et dercesine başını salladı. Boğazımı temizleyip anlatmaya devam ettim.

"Gizli numara. Bana aşıkmış. Bir şans istedi. Ben de tamam dedim. Konuşuyoruz işte."

Bitirdiğimde kaşlarını kaldırmış bir şekilde bakıyordu. Tepki vermesini bekledim.

"Vaovv! Ve sen bana şimdi anlatıyorsun. Vayy be. Çok değerli hissettim şu an kendimi."

Dedikleriyle gözlerimi kaçırıp suratımı astım. Başta ciddiye almadığım için söylememiştim. Sonra ise babaannemin ölümünü atlatmasını beklemiştim.

"Ya deme öyle. Değerlisin zaten benim için. Anlatacaktım zaten. Başta umursamamıştım. Son-"

"Ha şimdi umursuyorsun yani?"

Dediğiyle duraksadım. Bu sorunun cevabından emin değildim ama sanırım cevabı evetti. Alışmıştım ona. Umursuyordum da. İlk güne göre baya yol katetmişim. Vay be.