R kişisi | texting

1.7

Arkadaşlar bölüm hiç içime sinmedi ama okuyun yine de. Söz diğer bölümde telafi edeceğim💮

"Sen şimdilik burada kal ben yarın senin odanı halledeceğim."

Annem Ayaza odasını gösterirken ben mutfakta su içiyordum. Hepimiz suskunduk. Zaten kimsenin konuşacak hali yoktu. Ayaz hafifçe başını sallayıp eşyalarını aldı. Annemin gösterdiği oda tatilde geldiğinde kaldığı odaydı. Normal bir odaydı aslında. Bir dolap, bir yatak ve komodin vardı. Yarın da masa getirecekti babam. O odaya girince arkasından ben de girdim.

"Hiç çekinme tamam mı?"

Yanına oturdum. Konuşmuyordu. Bu halini sevmemiştim. Ağlasın bağırsın ama susmasın.

"Ne olursa olsun yanındayım tamam mı?"

Başını sallayıp bana baktı. Onu böyle görünce gözlerim dolmuştu. Çok soluktu yüzü. Benim tanıdığım Ayaz bu değildi.

Bana sarılınca ben de ona sarıldım. İyi hissettirmişti. Geri çekildiğimde yatağa uzanıp tavana bakmaya başladım. O da aynısını yaptı ve beraber tavana bakmaya başladık. Bir süre sonra ben konuşmaya başladım.

"Yarın Cuma okula gitmeyiz. Bizim okula geleceksin zaten. Pazartesi gideriz okula."

"Hı hı."

"Ayaz bir tepki ver artık. Korkuyorum."

"Bir şey hissetmiyorum ki. Hissedemiyorum. O cümle hala aklımda. Başınız sağ olsun. Çıkmıyor. Ben ben bilmiyorum. Yani-"

Sesi titreyince sustu. Ona sarıldım. Zaten anca sarılabilirdim. Başka ne yapabilirdim ki. Aklıma gelen fikirle yataktan kalkıp elimi uzattım. O elime boş boş bakarken gözlerimi devirdim.

"Kalk gidiyoruz."

Boş bakışlarını bu sefer bana çevirdi.

"Nereye?"

"Seni bir yere götüreceğim."

"Nereye?"

Derin bir nefes alıp ofladım. Soru sormasaydı iyiydi.

"Gidince görürsün."

"Gece hiç halim yok ama."

"Lütfen."

Yalvarır bir şekilde bakarken omuzlarını düşürdü ve başını salladı.

"Tamam gidelim."

Beraber odadan çıktık. Terliğimi giyerken annem yanıma geldi.

"Nereye?"

"Biraz hava alacağız."

Başını sallayınca evden çıktık. Onu benim geldiğim parka götürüyordum. Kafa dinlemek için harika bir yerdi. Belki arada bir o da gelirdi.

Parka geldiğimizde her zaman oturduğum salıncağa oturdum. Ayaza baktım ama hala yerinde duruyordu.

"Gelsene."

Yavaş adımlarla yanıma gelip salıncağa oturdu. Şaşırmıştı.

"Neden geldik buraya?"

"Burası benim mabedim."

"Mabedin?"

"Evet. Üzülünce kırılınca sıkılınca her şeyde buraya geliyorum. Zaten gelen yok fazla bu yüzden rahat rahat kafa dinliyorum."