İki Düşman Çocukları

51. Bölüm

İyi okumalar :)

Şura Sakman

Önümdeki evraklara bakarken odamın kapısı çaldı. "Gelin" dedim. "Şura hanım Demir Baran geldiler" dedi. "Tamam al içeri" deyip önümdeki evrakları kaldırdım. İçeri yanında bir kadınla giren Demirle "Hoşgeldiniz buyrun şöyle oturun" dedim. "Merhaba Şura" dedi Demir elini uzatım. Elimi uzatıp sıktım. "Merhaba Yeliz Buray" dedi kadın "Merhaba Şura Sakman" dedim.

"Birşey içer misiniz?"dedim. "Sade kahve" dedi ikiside. "Peki" deyip telefonu aldım. "Seher abla bize iki sade bir de orta kahve" dedim. "Konuşmamızın üzerinden üç ay geçti ama sonunda bir araya gelebildik" dedi Demir. "Sorun değil sonuçta bir tek senin sorunların yoktu. Ben de Antalya'da değildim" dedim.

"Şura biz evlilik sözleşmesi hazırlamak istiyoruz ve bir aksaklık olur bu konuyla da güvenebileceğim tek avukat sensin" dedi. "Babam yakın arkadaşının kızıyla beni evlendirmek istiyor. Ne o istiyor ne de ben" dedi. "Aile ile görüştünüz mü?"dedim. "Itiraz edebilirsiniz sonucta" dedim. "Denedim babam sözünün üstüne söz kabul etmiyor. Zorunda bir evlilik" dedi.

"Seni de zor durumda bırakıyorum belki de bu konu icin cok irtibatta olucaz" dedi. "Umarım sorun etmezsin. Yani benim meselem yüzünden" deyip elime baktı. "Halâ hayatındaki Argunsa sorun olmasın aranızda" deyip önüne döndü. "Evet o. Ve biliyor merak etme sorun etmez" dedim. "Siz önceden beri mi tanışıyorsunuz?"dedi Yeliz. "Evet Yeliz hanım. Demir'le çok eski bir arkadaşız" dedim.

"Beni eski sevgilinin yanına mı getirdin Demir?"dedi. "Bana sakın sesini yükseltme" dedi. "Birbirimizi istemiyoruz ama bu kadar da değil" dedi. Ben de belimi sandalyeme yaslayıp kahvemi içtim. Nihayetinde susucaklardı. Yeliz sonunda susup çatılı kaşlarla etrafa bakıyordu. "Kusura bakma Şura" dedi Demir.

"Herneyse artık sözleşmenizi hazırlıyalım mı?"dediğim de ikiside onayladılar. Onların isteği ile on beş maddelik bir sözleşme hazırlanmıştı. İkiside altına imzasını attı. Aslı bende iki kopyayı onlara verdim. "Bu doğrultudan alenen çıkmadığınız sürece sözleşme bozulmaz. Uzlaşma bozulmaz" dedim.

Yeliz elini uzatıp "Çok sağolun" dedi. "Bu benim işim" dedim. Odanın kapısı çalıp içeri bir adam girdi. Elindeki kutuyu Demir'e uzatıp gitti. Demir kutuyu bana uzattı ve "İyiki doğdun" dedi.

Bugün on iki ocaktı. Unutmuştum. Hatırlasam bile kutlamıyordum ki. Yaşımı aldığım gün babamında doğum günüydü nasıl kutlardım ki. Kutuyu açıp baktım. Sevdiğim çikolatalarla doluydu ve ortasında siyah bir kutu vardı. Açıp baktım. Ucunda uçurtma olan bir kolyeydi.

"Buna gerek yoktu Demir teşekür ederim ama" dedim sözümü kesmisti. "Önemli değil Şura iyi günlerde kullan fazla yeme karnın ağrır" dedi. Beraber kalktıklarında ben de yerimden kalktım. "Görüşürüz Şura kendine iyi bak" dedi Demir. "Sizde" dedim. Onlar odadan çıktıktan sonra önümdeki açılı kutuya baktım. Köşesinde beyaz bir not vardı.

"İyiki doğdun Şura. Uçurtma ve çikolatalar sevdiklerinden. Sen uçurtmaları seversin havada süzülen kanadına benim için gülüşlerini sen ise umutlarını bırakırdın. İyiki doğdun umutlarını uçurtma ile gökyüzüne uğurlayan kadın"

Demir Baran

Eve elimdeki kutuyla girdiğimde kulağımın dibinde patlayan konfeti ile yerimde sıçradım. Belinay şişmiş karnı ile karşımda elinde pasta ile duruyordu. Etrafıma baktığımda hepsi burdaydı. "Siz nerden çıktınız" dedim. "Annemizin karnından" dedi Enes. "Ama bugünü soruyorsan dört saat kadar önce uçaktan indik" dedi Umut.

"Hoşgeldiniz" dedim. Elimdeki kutuyu yan taraftaki masaya koydum. Ve hepsine sarıldım. "Mumlar eridi artık üfle. Yiyelim şunu" dedi Belinay. Gülerek ona ilerleyip mumları üfledim. "Bu kutuyu kim verdi?"dedi Asrın. "Bu not ne!"dedi. "Bunu sana Baran mı verdi? Sende itiraz etmedin!"dedi. "Evet o verdi. Eşiyle birlikte geldiler doğum günümü kutlayıp hediyemi verdi" dedim. "Kabul etmek istemedim ama almadı geri" dedim. "Ben de zaten onların avukatıyım" dedim.