Aybike yine pek hoş olmayan bir sabaha uyanmıştı. Evde, yine kavga kaos hakimdi. Eniştesi yine bıktırıyordu çünkü dün yine alacaklıları kapıya gelmişti. Adamda para yoktu, Aybike'nin kuzeninin çalışıp getirdiği para da borcu ödemeye yetmiyordu. Çocuk canını dişine takmış çalışıyordu ama babası asla çalışmayıp çocuğun parasını alıyordu. Bu yüzden Aybikenin ailesinden para istiyordu. Onlar para bulup buluşturuyorlardı ve eniştesine veriyorlardı ama bu durum onların para biriktirmesine engel oluyordu. Bu da taşınamamalarına neden oluyordu.
Aybike, kavgalara daha fazla dayanamayarak odasına gidip formalarını giyindi. Tam odadan çıkarken eniştesi odanın kapısında bekliyordu. Aybike ne oldu anlamında adamın yüzüne baktı.
Adam gevşek bir ses tonuyla "Çok güzelsin... Bu güzelliğin beni çekiyor. " dedi.
Aybike suratını buruşturdu. "Ne diyorsun enişte." dedi.
Adam "Bırak enişte demeyi, ben her gün seni düşünüyorum." dedi ve Aybike'nin elini tuttu.
Aybike elini çekti. "Ne diyorsun sen be." dedi.
Adam normal birşey söylüyormuş gibi gülümseyerek "Ne diyorum, belli değil mi, ne dediğim... Çok güzelsin. Seni istiyorum." dedi. Aybike suratını buruşturdu.
Kızın elini tutup kendine doğru çekti. Aybike kolunu hırsla çekip "Enişte ne yapıyorsun sen? Saçma sapan hareketler yapıyorsun şuan." dedi.
Adam "Teyzenle bir ömür geçer mi sanıyorsun. Daha güzel, daha gençsin seni istiyorum. Kıvırcık saçların, kahverengi gözlerin büyülüyor beni. Seni istemeyecek, seninle eğlenip bırakacak zengin züppelerle gezeceğine, benimle kaç." dedi. Aybike uzaklaşmak istiyordu. İleri doğru atıldı. Eniştesi kolunu tuttu.
Aybike sinirle "Enişte beni bırakmazsan bağırırım." dedi.
Adam "Bağırırsan ne değişecek ki, bağıracaksın evdekiler gelecek. Sana inanırlar mı?" dedi.
Aybike "İnanırlar." dedi.
Adam "Sen öyle san. Teyzen biricik kocasına iftira attığın için seni kovar, sonra nereye gideceksiniz. O kızıl züppeye ev açtırıp kendine orospu dedirtmeyeceksen sokakta kalırsınız." dedi. Aybike sinirden titriyordu. Adamı evire çevire dövüp tekmelemek istiyordu.
Tam o sırada Oğulcan geldi. "Hadi, hazırsan çıkalım sisterım" dedi.
Aybike kafasını evet anlamında salladı ve çantasını alıp çıktı.
Oğulcan birşey olduğunu anlamıştı. "Aybike ne oldu, eniştem yine bir şey mi yaptı?" dedi.
Aybike, Oğulcan'a baktı "Şey... Birşey yapmadı aynı mevzular. Para meselesi." dedi.
Oğulcan "Bir yerden para bulmalıyız. Bu adamın bizi rahat bırakmasının tek yolu bu." dedi.
Aybike yolda giderken bir anda durdu. "Oğulcan, artık başka bir yere taşınalım. Ben artık dayanamıyorum." dedi.
Oğulcan da Aybike'nin yanında durdu. "Ben de dayanamıyorum ama şimdilik yapacak birşey yok maalesef" dedi.
Aybike çaresizce başını eğdi ve sessizce yola devam etti. Yol boyunca hiç konuşmadı. Otobüste kafasını cama dayadı ve yola dalgın dalgın baktı.
Okula girdiklerinde Berk yine üst kattan onları izliyordu. Gülümseyerek sınıfa doğru gitti. Sınıfa gelmelerini beklemeye başladı. Oğulcan içeri girince hevesle arkasına baktı ama Aybike yoktu.
Asiye "Siz birlikte gelmediniz mi? Aybike nerede?" dedi.
Oğulcan "Onda bu gün bir gariplik var. İyi değil gibi, nedenini bana bile söylemedi. Gelir gelmez tuvalete gitti." dedi.
Berk o kadarını duyduğu gibi hemen sınıftan çıkıp kızlar tuvaletinin önünde beklemeye başladı.
Aybike tuvaletten çıkınca Berk'e baktı. "Ne oluyor Berk" dedi.
Berk "Seni çok özledim tatlım ya... Ne aradın, ne sordun, mesajlarıma da dönmedin." dedi.
Aybike "Mesajlarını sabah gördüm." dedi ve sınıfa doğru ilerlemek için bir iki adım attı.
Berk Aybike'yi durdurdu. "Aybike ne oluyor sana ya. Ben bir şey mi yaptım sana. Bana mı kızdın." dedi.
Aybike yanıt vermedi. Berk ona üzgün bir ifade ile baktı. Bir sorun vardı belli ki. Konuşmaları gerekiyordu. Aybike'nin kolunu tutup, boş bir sınıfa doğru götürdü.
