Aybike babasının tekerlekli sandalyesini iterken, annesine baktı. "Nerede kalacağız." dedi.
Şengül "Bilmiyorum." dedi.
Oğulcan düşünceli düşünceli ikisine baktı. Aklında bir çözüm vardı ama bunu annesinin onaylayacağını sanmıyordu. Aslında kendisi de çözüm yolundan pek hoşlanmıyordu ama seçenekleri yok gibiydi.
Oğulcan "Aslında..." dedi ve gözlerini kaçırıp sustu.
Orhan "Ne aslında?" dedi. Oğulcan derin bir nefes aldı. "Aslında alışveriş merkezi, havaalanı ya da bir hastanede kalabiliriz." dedi. Diğer çözüm yolunu, fikir olarak ortaya atmak bile istemiyordu.
Hastanede kalma fikri Orhan ve Şengül'ün aklına yatmıştı. Birlikte bir hastaneye gittiler, bekleme alanında oturdular.
Aybike hiç iyi gözükmüyordu. Kendisi yüzünden evsiz kalmışlardı. Bu olaylar açığa çıkmadan en azından kalacak yerleri vardı. Keşke ortaya çıkmasaydı diye düşündü.
Oğulcan yanına oturdu. "Sisterım gelsene biraz." dedi. Aybike ne oldu anlamında bir mimik yaptı. Oğulcan "Gel sen gel." dedi. Aybike kalktı ve Oğulcan'ın koluna girdi.
Ailelerinin yanından ayrılırken Aybike "Berk iyi mi? O pislik onu darp etti gibi birşey söylemiştin." dedi.
Oğulcan "İyi iyi adamı içeri attırmak amacıyla evine girip onu dövmesi için tahrik etti" dedi.
Aybike "...ve sen de bunu biliyordun." dedi.
Oğulcan "Evet... Planını bize söyleyip tezgahı beraber kurduk." dedi.
Aybike sesini yükselterek "Allah belanızı versin. Sizin o tezgahınız yüzünden evsiz kaldık." dedi.
Oğulcan "Aybike sen o evde yaşamaya devam mı edecektin. O adam sana taciz edecek ve sen de bunu kabul edip o evde mi kalacaktın." dedi.
Aybike "Pis pis konuşma. Aklımda birşey vardı. Ev bulduğumuz gibi polise şikayet edecektim." dedi.
Oğulcan "Sence o pislik çevremizde olduğu sürece biz kendimize ev tutabilir miydik sisterım? Bizim çalışıp kazandığımız paraları elimizden alıyordu. Neyle ev tutacaktık?" dedi.
Aybike "Hastanede kalıyoruz Oğulcan. Bunun başka yolu yok muydu?" dedi.
Oğulcan "Bana kalsa gidip onun ağzını burnunu kıracaktım. Berk engelledi." dedi.
Aybike elini alnına götürdü. "ve Berk böyle oyunlar oynamayı uygun gördü. Sen de onun manipülasyonuna geldin." dedi.
Oğulcan "Aybike, enişte dediğimiz o pisliğin hapis yatması gerekiyor." dedi.
Aybike "Evet ama belki bu gece yatmasaydı, evden kovulmazdık." dedi.
Oğulcan "Saçmalama Aybike o evde yaşayacağımıza, hastanede kalmayı tercih ederim." dedi.
Aybike "Babam ne yapacak burada?" dedi.
Oğulcan "Ev bulana kadar okula gitmem ona bakarım." dedi.
Aybike gözleri dolu dolu "Abi ne diyorsun sen?" dedi.
Oğulcan "Aybike her şeyin çözümü vardır kardeşim. Sadece 1-2gün burada kalacağız. Annem yarına kadar bir ev bulmaya çalışacak." dedi.
Aybike "Çok güzel konuşuyorsun ama bunlar hayal, ev bulmak kolay mı?" dedi.
Oğulcan "Bana güven ya herşey güzel olacak." dedi. Aybike ona gülümsedi ve sarıldı. Oğulcan da ona sımsıkı sarılıp "Hadi gidelim. Annem şimdi çıldırıyordur." dedi.
Onlar yine kol kola girip Şengül ve Orhan'ın yanına giderken, Aybike'nin telefonu çaldı. Asiye arıyordu.
Aybike telefonu açtı. "Efendim." dedi.
Asiye "Aybike, Ömer kayıp nerede olduğunu biliyor musun? Sizinle mi?" dedi.
Aybike "Yoo neden sordun?" dedi. Asiye "Ömer'den de haber alamıyorum." dedi.
Aybike "Ömer mi?" dedi. Oğulcan ona ne oldu der gibi baktı. Aybike, Oğulcan'a bakıp "Ömer'den haber alamıyormuş." dedi.
Oğulcan "Doruk onu yurda yakın bir yerlerde bıraktı." dedi.
Aybike, Oğulcan'ın söylediğini Asiye'ye iletti.
Asiye "Biliyorum Dorukla demin konuştum. Yurdu da aradım ama Ömerin henüz yurda gelmediğini söylediler. Zaten yurdun giriş saati de geçti." dedi. Stresli bir sesle "Allah Allah nerede bu çocuk ya..." diye ekledi.
Arkadan hastaneye ait sesler gelince Asiye "Neredesin sen şimdi? Arkadan sesler geliyor." dedi.
Aybike "Hastanedeyiz." dedi.
Asiye "Hastanede misiniz? Ne oldu? Amcama birşey mi oldu?" dedi.
Aybike "Yok. Allah korusun. Teyzemlerin evinden ayrılmak zorunda kaldık. Bu gecelik hastanede kalıyoruz." dedi.
