Doktor, Berk'i kontrol etti. "Nasılsın bakalım, arkadaşın da yanında daha iyisindir." dedi.
Berk "Evet iyiyim ama hiçbir şey hatırlamıyorum." dedi.
Doktor "Bu durum geçici, beyin sarsıntısı geçirdin ve bazen bu durumdan hafıza etkilenir." dedi.
Berk "Bilmiyorum kendimi boş çuval gibi hissediyorum." dedi.
Doktor "Lütfen sakin olun, o şekilde düşünmeyin. Her şey düzelecek. Hatırlamak istediğinizi biliyorum ama biraz sabredin. Kendinizi hatırlamak için zorlamayın. Siz bu ilaçları alın. Ben yine sizi kontrol edeceğim." dedi.
Berk üzgün üzgün "Tamam" dedi.
Doktor çıkarken, Aybikeye bakıp "İki dakika gelir misiniz?"dedi.
Aybike "Tabiki" dedi.
İkisi odanın dışına çıktılar. "Berk beyin ailesinden hala haber yok mu?" dedi. Aybike üzgün üzgün kafasını iki yana salladı.
Doktor üzülmüş gibi derin bir nefes aldı. Kadın kendi kendine "bir çocuğun sorumluluğunu almayıp böyle bir halde başka bir çocuğa bırakmak... Bu ebeveynler nasıl rahat ediyor böyle." diye düşündü.
Doktor, kendisinden bir şey söylemesini bekleyen Aybike'ye "Tamam size anlatayım. Berk bey, hatırlama konusunda çok ısrarcı. Zamanla hatırlayacak zaten ama şu an belli ki hatırlamak için kendini zorluyor." dedi
Aybike "Evet. Devamlı sorular soruyor. Bazı sorularına kalbi kırılacak diye cevap veremiyorum." dedi
Doktor güldü. "En doğrusu. Bırakın kendini alıştıra alıştıra sorularının cevabını kendi bulsun çünkü aniden öğrenmek onu şoka sokabilir." dedi.
Aybike "Anladım. Bilmeden doğru yapmışım. Böyle birşeyi ilk defa görüyorum. Nasıl davranacağımı bilmiyorum." dedi.
Doktor "Sizi anlıyorum. Haklısınız. Bir sorunuz olduğunda hemen beni bulun. Lütfen çekinmeyin. Ofisim ikinci katta C koridorunda 210. oda (2.kat 10.oda) lütfen sorunuz olursa gelin Beni bulamazsanız asistanıma sorun o bulur." dedi.
Aybike "Tamam teşekkür ederim." dedi. Doktor ona gülümseyip yanından ayrıldı.
Aybike de o yanından ayrılınca Berk'in odasına geri döndü ve onu gülümseyerek karşılayan Berkin baş ucuna oturdu.
Berk bir süre uzun uzun Aybike'ye baktı. Bu bakışının ardından göz kırparak "Peki sen kimsin?" dedi.
Aybike "Aybike" dedi.
Berk "Adını söylemiştin. Sen kendinden bahsetsene. Sen benim hakkımda bir sürü şey biliyorsun ama ben senin hakkında hiçbir şey bilmiyorum. Biliyorduysam da hatırlamıyorum." dedi.
Aybike "Aslında ne anlatacağımı bilmiyorum. Güzel değilim, fakirim, hiçbir özel tarafım yok, benim sana anlatabileceğim bir şey de yok. Sıradan bir kızım." dedi. Berk'in gözlerinin içine bakıp "Beni kazadan önce seviyor muydun ve ya beni sevdiysen de bende ne bulduğunu, bilmiyorum." dedi.
Berk şaşkınlıkla ona bakıyordu. "Sen ne kadar güzel olduğunun farkında değil misin?" dedi.
Aybike "Gerçekten mi?" dedi.
Berk "Evet tatlım. Çok güzelsin, çok tatlısın." dedi.
Aybike "Yine benimle dalga mı geçiyorsun?" dedi.
Berk "Niye dalga geçeyim tatlım ya. Sadece hatırlamıyorum farkındaysan, kör değilim." dedi. Biraz duraksadı ve gülümseyerek "Ben seninle bu konuda dalga geçtiysem hakikaten ya salakmışım, ya da körmüşüm." dedi. Aybike güldü. "Salaktın." dedi.
Berk, Aybike'nin söylediğine güldü. Sonra ciddileşti ve Aybike'ye baktı. Neredeyse bütün gece başucunda beklemişti. Kız onun yüzünden evine gidememişti. Kendisinin ailesi yoktu ama Aybike, kuzenlerinden falan bahsetmişti. Kaplumbağaya benzeyen bir abisi vardı. Yani bu demek oluyordu ki kızın mutlaka çevresinde birileri vardı.
Berk "Şey... Seni ailen merak etmesin. Bütün geceyi burada geçirdin. Evden merak edebilirler." dedi.
Aybike gözlerini dikerek Berk'e baktı. "Gitmemi mi istiyorsun." dedi.
Berk "Aslında gitmeni hiç istemiyorum ama ailen, kardeşin, kuzenlerin merak eder. Onun için endişeleniyorum. Hem geç oldu." dedi.
Aybike içinden "Gidecek evim yok ki." dedi ama Berk'e bunu söyleyemezdi. Ona "Yok izin aldım" diye yalan söyledi.
Berk "Haaa izin aldın tamam o zaman. Ben merak ederler diye düşündüm." dedi.
