Tolga öğlen arasında Harika ile bir kafede otururken, derin bir nefes aldı Harikaya "Bu kız niye diğer Erenlerden daha akıllı?" dedi.
Harika "Akıllı falan değil, aptal o kız. Saçmalama." dedi.
Tolga "Ne, asıl sen saçmalama Harika. Yaptığımız hiçbir numaraya inanmadı. Akıllıca sorgulamalar yapıp, argümanlarımızı çürüttü." dedi.
Harika "Yok be şanslıydı. Bir de Berk..." dedi.
Tolga "Sadece Berk'lik bir iş değil bu. Kız tahmin ettiğimden daha akıllı. Berk'in 'Bu kızın kafasını seviyorum' demesini şimdi anladım. Bu kıza Eren demeye dilim varmıyor. Zaten biz bu gidişle hiçbir halt beceremeyiz. Ki beceremezsek Aybike yakında Özkaya olur." dedi.
Harika güldü. "Tolga birşey diyeceğim... Sen, Aybike gerizekalısından etkilenmiş olabilir misin acaba?" dedi.
Tolga ciddi ve sinirli bir yüz ifadesi ile "Manyak mısın? Saçmalama. O varoşla işim olmaz. Ben, Berk'i istiyorum. Hep beraber Erenlere eziyet edelim istiyorum. Onları bu okuldan sepetleyelim istiyorum." dedi.
Harika "Umarım başarırsın. Ne diyeyim?" dedi.
Tolga "Başarırsın derken, başarırız diyecektin herhalde. We are a team." dedi.
Harika "Hı hı team. Aslında ben pek karışmak istemiyorum. Berk'i karşıma almak istemiyorum. Benim Berkle aramda hiçbir problem olmadı. Olmasını da istemem." dedi.
Tolga "Berk, sana onları ayırdın diye minnettar olacak. Sonunda, Aybike'nin onu haketmediğini anlayacak." dedi.
Harika "Bilmiyorum. Aybike'yi hiç sevmiyorum. Ne yapacaksın? Ne düşünüyorsun?" dedi.
Tolga gülmeye başladı. "İftira atacağız." dedi.
Harika "Ne hakkında?" dedi.
Tolga "Biraz doğaçlama takılacağım." dedi.
Harika "Kafana göre takıl." dedi ve ayağa kalktı. "Ben eve gidiyorum." dedi ve kafenin kapısına doğru ilerledi.
Bu sırada Aybike ve Berk okulun bahçesindeki bankta oturmuşlar. Sohbet edip, gülüşüyorlardı. Aybike düşüncelere dalmış. Tatlı tatlı Berk'e bakıyordu. Berk bir an duraksadı. "Bana niye öyle bakıyorsun?" dedi.
Aybike "Nasıl bakıyorum?" dedi.
Berk "Tatlı tatlı. Sanki birşey istiyor gibisin." dedi.
Aybike bir anda gereksiz bir sinir yaparak "Ne isteyeceğim senden be? Öylesine bakıyorum işte." dedi.
Aybike geçen akşamki olay yaşandığından beri bir garipti. Tekrar yapmak istiyor gibi hissediyordu ama bir anlık birşeydi. Tekrar yapamazdı. Şuan değildi.
Berk "Bilmiyorum." dedi. Duraksadı. Tatlı bir ifade ile Aybike'ye yaklaştı. Aybike bir an onu tekrar öpecek sandı. Aniden geriye doğru çekildi. Berk'se hiç istifini bile bozmadan "Benim tatlım, çikolata mı istiyor acaba?" dedi.
Aybike "Çikolata... Şey evet çikolata istiyorum. Kafeye gidelim de alayım." dedi.
Berk "Saçmalama sevgilim. Senin sevgilin bunun için var. Ben gider alırım." dedi.
Aybike güldü ve Berk'in yüzüne dokundu. "Çok salaksın ya... Salak olduğun için seni çok seviyorum." dedi.
Berk "Aşk olsun." dedi ve ayağa kalktı. Okula doğru ilerledi ve okulun içine girdi.
O gittiği gibi yanına Tolga oturdu. Suratında yüzsüz bir ifade vardı. Aybike o yanına oturduğu an suratını buruşturdu. "Iyyyh..." dedi ve kalkmaya çalıştı.
Aybike kalkarken, Tolga, Aybike'nin kolunu tutup banka oturttu. "Konuşmamız lazım." dedi.
Aybike "Senin gibi bir pislikle konuşmak istemiyorum." dedi.
Tolga "Ya tamam. Biraz kötü başladık ama bence arkadaş olabiliriz." dedi.
Aybike "Seni döverim Tolga." dedi.
Tolga çok sevgi dolu birşey duymuş gibi gülümseyip Aybike'nin elini tuttu. "Belki arkadaştan bile daha fazlası olabiliriz." dedi. Aybike gülümser gibi yaptı. Kafasını salladı ve Tolganın suratına bir tokat attı. "Bununla arkadaş ol pislik." dedi. Tolga şoka girmişti. Kilitlenip kalmıştı. Aybike "Seninle dünyada insan kalmasa arkadaş olmam." dedi ve ayağa kalkıp okula girdi.
Tolga eli ile tokat yediği yeri tutup "Sağlam vurdu ha." dedi ve güldü.
