Ertesi gün Berk ve Aybike, ders çıkışı boş bir sınıfta oturup ders çalışıyorlardı. Berk kolunu, Aybike'nin omzuna atmıştı. Çalışırken birden Aybike'nin telefonu çaldı. Asiye arıyordu.
Aybike tam telefonu açacakken Berk "Açma tatlım." dedi.
Aybike "Niye?" dedi. O sırada arama bitti ve telefonu tekrar çalmaya başladı. "Önemli birşey oldu herhalde." dedi.
Berk "Açma..." dedi.
Aybike "Ne diyorsun Berk?" dedi.
Berk "Bırak tatlım ya... Kesin dram var." dedi.
Aybike "Evet... Ondan ısrarla arıyor." dedi ve "Efendim Asiye" diyerek telefonu açtı.
Asiye "Aybike Neredesin sen?" dedi.
Aybike "Okuldayım. Berkle ders çalışacağım demedim mi?" dedi.
Asiye "Acil gelmen lazım." dedi.
Aybike "Ne oldu?" dedi.
Asiye "Yengem... Saldırıya uğramış." dedi.
Aybike "Ne? nasıl?" dedi.
Asiye "Bilmiyoruz. Birileri yapmış." dedi.
Aybike telaşla "Tamam geliyorum." dedi ve telefonu kapattı.
Berk "Ne olmuş?" dedi.
Aybike ağlamaklı bir sesle "Annem saldırıya uğramış." dedi.
Berk şaşırarak "Ne?" dedi.
Aybike "Gitmem lazım." dedi.
Berk "Seni ben bırakayım." dedi.
Aybike "Tamam." dedi ve birlikte eşyalarını toparlayıp yola çıktılar. Arabaya doğru gittiler.
Arabada Aybike kendi kendine "Bunu anneme kim yapar?" dedi.
Berk "Bilmem. Annenin bir düşmanı var mıydı?" dedi.
Aybike "Annem çok asap bozucu bir tiptir ama... Böyle birşey yaşayacak kadar kime ne zarar vermiş olabilir ki... Bak zarar vermemiştir demiyorum, kime nasıl bir zarar verdi diyorum."
Berk "Bilmem, belki kendisi kimi sinir ettiğini biliyordur." dedi.
Aybike "Şimdi bilse de kesinlikle bilmiyorum diyecek." dedi.
Berk "Ne demesini bekliyorsun. Söylemeyecek." dedi.
Aybike "Ah anne! Kesin yine birşeyler karıştırıyor." dedi.
Berk, Aybike'nin elini tuttu. "Sana da zarar vermesin de." dedi. Aybike'ye baktı. "Yani size... Hepinize..." dedi.
Aybike, Berk'e ifadesiz bir suratla baktı. "Aptal." dedi.
Berk "Niye?" dedi.
Aybike "Konuşuruz." dedi. Yola baktı. Sessiz sessiz devam ettiler. Birlikte hastaneye ulaştılar. Kapının önüne gelince Aybike "Sen git." dedi.
Berk "Tamam." dedi. "Bana kızdın mı?" diye ekledi.
Aybike "Niye kızayım kızmadım. Ben gideyim. Beklerler." dedi ve hastaneye girdi.
Şengül acildeydi. Aybike geldiği gibi telaşla "Anne ne oldu sana?" dedi.
Şengül "Tanımadığım birileri saldırdı." dedi.
Aybike "Neden ki?" dedi.
Şengül "Bilmiyorum kızım" dedi.
Oğulcan "Ah motherim kim ki saldıranlar. Hiç görmedin mi?" dedi.
Şengül sesini yükselterek "Gördüm ama nereden tanıyayım Oğulcan." dedi.
Oğulcan "O da doğru." dedi.
Asiye "Birşey demediler mi yenge." dedi.
Şengül "Demediler ne diyecekler." dedi.
Ömer ve Aybike aynı anda kaşlarını kaldırıp birbirine baktılar. Ömer kuşkulu bir ses tonu ile "Emin misin yenge?" dedi.
Şengül "Oğlum eminim, bilmeyecek miyim?" dedi.
Ömer "Yok belki unutmuşsundur." dedi. Şengül duymazdan geldi.
Aybike kaşlarını çatıp "Çantanı falan mı çaldılar ya da teşebbüs ettiler." dedi. Şengüle üzerine atlayacağı bir yalan verdi. Aybike yalan söylediğini biliyordu.
Şengül hemen Aybike'nin tuzağına düşüp "Evet çalmaya teşebbüs ettiler ama ben izin vermedim." dedi.
Aybike "Nereye gidiyordun ki?" dedi.
Şengül "İşten eve geliyordum. Sorgu bitti mi Aybike." dedi.
Aybike "Durumu anlamaya çalışıyorum." dedi.
Kadir gergin ortamı fark edip "Dikkat et yenge. Sen bize lazımsın." dedi.
Şengül "Evet haklısınız valla. Bu ailenin kalbi benim." dedi.
Aybike "Aynen öylesin de... Sen şikayetçi olsana. Seni bu duruma getirmişler." dedi.
Şengül "Polis sen gelmeden önce geldi. Şikayetçi olmayacağımı söyledim. Tanımıyorum bilmiyorum adamları nasıl bulacaklar. Gerek yok bence." dedi.
Aybike, annesinin gözlerine derin derin baktı. "Öyle diyorsan öyle olsun." dedi. Söylediği bir kelimeye bile inanmıyordu. Annesi birşey yapmıştı. Birşey saklıyordu.
