کفش های پاشنه دار
روی لبه ی تختِ گرد و بزرگی که با ملافه های نرم و کاراملی رنگ پوشیده شده بود ، نشسته بودم و برای چندمین بار از خودم میپرسیدم که مطمئنی هنوز خواب نیستی و همه ی این ها فقط یک کابوسِ رویا مانند نیست؟!
لباسِ خوابِ شیری رنگِ زنانه ای همراه با یک روبدوشامبرِ راحت و مخصوص خواب ، روی چوب لباسیِ کوچیک و جمع و جوری کنار تخت آویزون بود و انتظار من رو میکشید...
ولی من با ناچاری به کفش های رنگارنگ و پاشنه بلندی چشم دوخته بودم که کنارِ درِ بالکنِ اتاقم ، مرتب و منظم توی یک جاکفشی چیده شده بود.
اون کفش های لعنت شده حداقل پنج سانت و حداکثر ده سانت پاشنه داشتند!
در حالی که من برای راه رفتن توی کفش های پاشنه دارِ دو سانتیِ خواهرم هم مشکل داشتم!
خانم های درجه دو و درجه سه واقعا چطور اونقدر راحت توی اون کفش ها راه میرفتند؟!
باید برای اینکارشون به اونها پاداش میدادند!
با حس ضعفِ شکمم ، از فکر در اومدم و نگاهی به ساعتِ طلاکوبِ روی دیوار انداختم; 22:30.
اگه توی خونه میبودم ، حدودا یک ربع دیگه پدرم از شیفتِ شب به خونه میومد و همه آماده و گرسنه سرِ میز شام مىنشستیم و از اتفاقات خاص یا حتی روز مره ی روزِ گذشته مون تعریف میکردیم...
جیهون با شیرین زبونی کلی سر و صدا میکرد و توی بغل بابا بالا و پایین میپرید و جیسونگ هم از رفتارِ جنتلمنانه ی نامزدش برامون میگفت.
و من... من فقط گوش میکردم.
مثل همیشه به دقت گوش میکردم و گاهی توی بحث های سیاسی جدیدی که هیچ کدوم از زن های خونه بهش علاقه مند نبودند ، با پدرم حرف میزدم.
با حسِ فرود قطره ای روی گونه م ، سریع صاف نشستم و با کشیدنِ نفس عمیقی ، پشت دستم رو روی گونه م کشیدم.
نمیخواستم گریه کنم!
این هنوز اولِ راه بود....
من باید قوی میموندم.
برای پرت کردن حواس خودم از شکم گرسنه م و دوریِ خانواده م ، به سمت جا کفشی رفتم و یک جفت از اون کفش ها رو برداشتم.
طبق گفته های اون زن ، خانمِ پاتس (Pots) ، که خودش رو تعلیم دهنده و مسئولِ رقابتِ انتخاب معرفی کرده بود ، فردا صبح تمام سی و پنج منتخب همراه با خانواده ی سلطنتی صبحانه میخوردند... پس تا فردا صبح وقت داشتم راه رفتن با اون کفش ها رو یاد بگیرم!
از اونجایی که میترسیدم با افتادنم ، هر کدوم از وسیله های گرون قیمتِ اتاق رو خراب کنم ، درِ شیشه ایِ بالکن رو باز کردم تا تمریناتِ راه رفتن با کفش پاشنه دار رو اونجا انجام بدم.
YOU ARE READING
the Princess :::... ✔
Fanfiction༺شاهدُخت༻ جونگکوک از مَرد بودن شرمی نداشت... اون از یک مردِ متفاوت بودن هم شرمی نداشت. اما نمیتونست بشینه و ببینه که تک تک اعضای خانواده ش جلوی چشم هاش پر پر میشند! پس توی دنیای لباس های پر زرق و برق و جواهرات گرون قیمت غرق شد و خودش رو به جای یک دخ...
