TEENAGE1: Mathematician's Property (On-Hold)

CHAPTER 34

"Kumusta ang Ate mo Rave?"agad na tanong ni Mama sakin. Huminga naman ako ng malalim bago tumitig sa magulang ko. Naramdaman ko rin ang pag pisil ni Denise sa kamay ko na hawak nito ngayon.

"Ayos naman po siya ngayon, Ma. Emotional Stress po ang dahilan bakit siya dinugo."pababa kong sabi. Bumuntong hininga naman si Mama sa harapan ko tumingin kay Ate.

"Alam kong may hindi sinasabi yang ate mo anak. Kaya naman Stress ang dahilan nito. Sana naman maisip niya muna ang anak niya. Buhay rin ang dala niya hindi lang siya."nag-aalalang wika ni Papa. Tahimik si Denise sa tabi ko habang hawak ang kamay ko na paminsan-minsan pinipisil.

"O siya pahinga muna kayo Kira't Gio sa bahay. Kami lang muna rito bukas kayo para makapag pahinga naman kami. Klaro?"tumango naman ako.

"Payo namin sayo Giovanni, tandaan mo." Paalala muli ni Papa. Napangiti ako sa palaging bilin nito.

Wag pumutok ng walang payong, o wag nalang pumasok para walang pumutok.

NANG makarating kami sa bahay nina Gio ay tahimik lang ito. Malalim ang iniisip. Hindi ko maiwan iwan dahil wala ito sa sarili ngayon. Mabuti nalang pumayag si Mama na matulog ako ulit kina Gio.

Ako na mismo nag bukas ng ilaw sa sala. Umupo ito dun at tulalang tumitig sa tv nila. Bumuntong hininga ako sa nasilayan. Ayokong ganito si Gio pero hindi ito maiwasan lalo na't namomoroblema ito sa Ate nito. Naiintidihan ko kong bakit ito ganito.

"Gio, kakain kapa?"malamyos na boses kong sabi. Tumingin naman ito sakin at umiling. Umupo ako sa tabi nito dun na ito sumiksik sa katawan ko. Yakap nito ang bewang ko at ang ulo ay nasa ibabaw ng dibdib ko.

"Ano bang iniisip mo?"tanong ko rito. Hinaplos ang buhok, hindi ko alam ang iniisip niya. Ayoko siya lang ang nag-iisip kong pwedi naman sabayan ko siya.

Huminga ito nga malalim bago sumagot. "Hindi ko alam kong pano bawasan ang iniisip ni Ate. Alam kong mahal niya yung tatay ng anak niya e." Sagot nito. Napangiti ako sa sinabi nito. Alam kong seryoso ito sa sinabi nito lalo na't masyadong rare sa lalaki umamin na sa lalaki na nahulog at mahal niya ang isang tao.

Minsan lang inaamin ng mga lalaki ang pagmamahal nila sa tao. Lalo na kapag sinusubukan sila ng tadhana mas lalong aaminin ng lalaki ang pag mamahal nila sa taong yun.

To think I never said 'I love you' to Gio. Lalo na't alam naming dalawa na malalim yun. Hindi ko alam ang pakiramdam ng pag mamahal. Ang alam ko lang ay, Gio is my comfort zone. Gio is half me for some reason. Hindi ako sigurado kong mahal ko ito. Kung may lamang paba sa mahal ito.

"Denise, natahimik ka?"pukaw nito sakin. Tumingin naman ako rito at ngumiti ng tipid.

I just realized I love him more than love.

"Nahulog yata ako Gio sayo."sensirong sabi ko rito at mahinang pinisil ang ilong nito. Natawa naman ito sa sinabi ko. Iniba naman nito ang posisyon. Ngayon ay nakahinga na ito sa hita ko, habang sinusuklay ang buhok nito.

"Matagal mong alam ako rin Denise. Tsaka hindi 'yata' yun' kasi sigurado ako sayo." Tumawa nalamang ako sinabi nito.

"Kumain na nga lang tayo. Corny mo na masyado Giovanni." Ito naman ang natawa sa sinabi ko.

NAGTAKA ako ng hindi ito maglatag ng kutsyon sa lapag tulad ng nakaraan. Tinaasan ko ito ng kilay dahil alam ko kong anong gagawin nito.

I raised my brows. "Sa lapag ka Gio."

He smirked before smiling mischievously. I know what will happen at this moment. Sa utak ni Gio immune na ako masyado. Ninja'ng-ninja ang galawan. Hokage ang gago.