TEENAGE1: Mathematician's Property (On-Hold)

CHAPTER 36

"Kira anak, yung pinto!" Agad naman akong tumilma at tinungo ang pinto. Patuloy kumakatok ang taong nasa likod ng pintuan. Nagulat ako ng makita kung sino ang nasa likod ng pintuan.

It was Mr. Kyatton. I didn't expect him to see him this soon. Akala ko mga ilang week pa bago ito bumisita samin. Sabi niya e bibisitahin niya si Mama.

"Ah, pasok ho kayo,"napakurap ko sabi, nakatitig ito sakin hindi ko na lamang pinansin. Iginaya ko ito sa sala, mabuti nalang nakapaglinis ako ngayon. Nag kalat pa naman ang sala kanina.

"Upo ho kayo, tatawagin ko lang si Mama para makapag-usap kayo."I said before living the living room. Hindi naman siguro mag nanakaw si Mr. Kyatton hehe.

Nang makarating ako sa kusina sakto ko naman nadatnan si mama na kakatapos palang na umiinom ng tubig hawak parin ang laptop nito.

"Ma,"tawag ko rito tanging pag angat lamang ng tingin ang tugon nito.

"May tao, yung bestfriend mo daw."Napangiwi kong sabi, nagtaka naman ito agad ibinaba.

"Baka mag nanakaw o kaya kung sino lang yan anak, ba't mo kasi pinapasok?!" She hissed, lalo akong napangiwi. Sabi ko na e.

"Kyatton pangalan."I said. Nakita ko naman itong natigilan. Nakita ko ang pangamba sa magandang mukha ng aking ina. Alangan itong tumingin sakin bago ayusin nito ang sariling buhok bago huminga ng malalim.

Hindi ko alam kong susunod ba ako o hindi pero gusto kong makinig... ako sa sarili at nakaisip ng kabaliwan. Iniwasan kong gumawa ng kahit anong tunog. Minsan lang magkita ang mag bestfriend 'to. Nihindi ko nga alam na may kaibigan si Mama, ang alam ko lang loner siya. Wala siyang kaibigan kasi fake daw pero si Tita Reva lang yata ang matino sa lahat ng kilala niya na alam ko.

"Kumusta kana Karina?"tanong ni Mr. Kyatton kay Mama. Wala naman pinapakitang emosyon ang aking ina.

"Ayos lang ako Kyatton, nakabalik kana pala? Akala ko natabunan kana ng mga blonde sa amerika," wala paring emosyon wika ni Mama. Niminsan hindi ko pa siya nakitang walang emosyong mukha kahit naman sa trabaho kahit paano ay ngumingiti ito. What change?

Tumawa si Mr Kyatton sa sinabi ni Mama, "alam mo kung bakit akong pumunta sa amerika Karina." Tumawa naman si Mama at mapakla na mukhang emosyon ang ipinakita para bang may naalala sa nakaraan.

"I understand, family first Kyatton,"my mom said with an understanding tone but in sour face.

"No, you don't." Sabad ni Mr. Kyatton.

My mom laugh, "how can you say that? You're not me."

"Kilala kita alam ko lahat ng mga sekreto mo, alam mo kung bakit alam ko yun." Ngumiti si Mama ng sarkastiko sa kaharap, tinignan muna nito ang matalik na kaibigan bago kumibit-balikat.

"Not anymore Kyatton. Hindi mo na alam lahat tungkol sakin at sa mga sekreto ko." Walang emosyon ang mga mata nito, parang nag tataasan ang balahibo ko sa pinauusapan nito.

Nakakatakot tumanda.

"I do, at kailangan ko lang ng kumpermasyon mula sayo kung anak ko ba si Kira o hindi?" Nanlaki ang mata ko sa sinabi nito. Ano?!

S-Siya? Tatay ko? Bakit parang may lahi ito? Siya tatay ko? Pa'no? Mag bestfriend lang naman sila ni....Mama.

Napipilan si Mama mga ilang minuto bago sumagot. "W-Wala kang karapatan mag tanong."

Tumagis ang bagang ng matalik na kaibigan ni Mama at pinakita ang galit sa mata nito. "Sabihin mo Karina, anak ko ba si Kira o hindi?" Tumahimik ang buong sala, nag hihintay ako sa kumpermasyon ni Mama. Pero kilala ko si Mama kung nag sisinungaling ito. Alam kong anak ako ng kaharap niya.