TEENAGE1: Mathematician's Property (On-Hold)

CHAPTER 37

"Hoy! Ayos kalang?" Tanong sakin ni Gio, ilang beses ako napakurap dahil sa tanong nito. Ayos lang ba ako? Pa'no na ngayon? Lalo na't nalaman kong may ama ako at pinsan pa ng ama ko ang ina ni Gio.

Kumplekado pero mag kadugo.

Yun ang bumabagabag sakin, hindi ako mapakali kung sasabihin ko ba kay Gio o hindi. Hindi ko rin masabi ito kay Kuya. Naguguluhan pa ako kung ano ang gagawin ko.

Masyadong bago ito sakin.

Gustonggusto kong sabihin kay Gio na nag kita na kami ng ama ko pero pa'no naman kami? Oo nga masyadong maaga kami ni Gio at wala pa sa tamang gulang para sa relasyon pero pa'no ako?

Hindi ko man maamin-amin kay Gio alam ko sa sarili ko mahalaga si Gio sakin. Isa siya sa mga importanteng tao sa buhay ko. Kailanman hindi ako nag sisisi na ito ang naging unang kasintahan ko.

"Ayan ka na naman Denise, nasaan ba ang isip mo? Palagi ka nalang lutang,"pamaktol nito. Natawa ako at ngumiti ng pilit bago humarap dito. Nasa parke kami kung saan kami madalas tumatambay.

Balik eskwela na naman kasi. Hapon na hindi ko parin magawang makagawa ng huling desisyon para sakin. Kung sasabihin ko ba o hindi.

Ayoko mag sinungaling, ayaw ko rin sabihin.

Pano kung matulad kami kina Gina at Rence? Tama naman yun pero parang sinasaksak ng libo-libong karayom ang puso ko.

Akmang ibubuka ko ang bibig ko para sabihin kay Gio tungkol sa ama ko ng dumating ang ina ni Gio. Bakas na mukha nito ang pag aalala.

"Nak... ang kapatid mo." Sabay naman kami napatayo ni Gio at agad dinaluhan ang ina nito.

"Po? Anong nangyari?" He asked worriedly. Nagtama ang mga mata namin ni Tito Kyatton at tipid ako nitong nginitian hindi ko ito mangitian pabalik dahil sa mga naiisip ko kanina.

"Sinugod sa hospital ang kapatid mo,"Ms. Opelia broke down. Agad naman yun dinaluhan ni Gio, baka nga piliin ni Gio sina Tita Reva pero mahalaga rito ang mga kapatid nito lalo na't nasa bingit ito ng kamatayan.

Alangan tumingin sakin si Gio parang hinihintay akong tumutol o mag salita. I smiled lightly at him.

"Go. Mas kailangan ka ng kapatid mo, kaya ko namang umuwi. Go." Sabi ko lamang. Tumango naman ito at sumakay sa kotse ng ina. Nagtaka naman ako dahil nag paiwan si Tito Kyatton kong saan ama ko.

"Hey," bati nito sakin, bumalik ako sa pag kakaupo ko tulad kanina. Umupo rin ito kung saan nakaupo si Gio.

"Bakit kayo naghiwalay ni Mama?" Random lang na tanong ko, gusto ko hindi ko isipin na magkadugo kami ni Gio. Kahit sandali lang kumalma lang ang pakiramdam ko.

"Hindi naman yun masasabing hiwalay.... wala namang kami ng Mama mo. At first, ayaw niya sirain ang pag kakaibigan namin." Kwento nito, hindi ako umimik pero sinigurado kong nakikinig ang ekspresyon ko.

"She had your Kuya that time, tinulungan ko siyang takasan ang mga magulang niya. Hindi ko alam kung ano ang nangyari kay Ace ang ama ng kuya mo. Karina wouldn't tell me, I took you in. Sa madaling panahon nakikita ko lahat ng paghihirap ni Karina. I love her as a friend, woman and a person. Minsan umiiyak siya sa gabi dahil hindi na niya kaya minsan humihiling siya na bumalik na si Ace sa tabi niya and its hurts me..." tumawa ito parang inaalala ang nangyari noon.

"Maganda ba si Mama noon?"I asked. Kahit naman maganda parin ang ina ko pero hindi ko parin mapigilan tanongin yun.

He smile like a lovesick fool. "Maganda parin ito kahit may edad na," this time ako naman ang napangiti sa sinabi nito. Alam kong seryoso itong makuha ang loob ng ina ko base sa mukha at ekspresyon niya ay mahalaga rito ang ina ko.

"Tapos ano nangyari pagkatapos?" Tanong ko rito.

"And then, uminom ako hanggang malasing ako I just want to forget the pain that time, then she stop me. Then I snapped and we did it. Tinanong ko siya kong pinilit ko ba siya o hindi. Or did I rape her pero sabi niya, I didn't. She wanted to give a chance she said. Masaya ako syempre." He dreamly said.

Napangiti ako sa mga emosyon na pinapakita nito. Parang teenager itong nainlove muli.

Adults know everything through experience.

Teenagers know everything by trying.

"And I left them alone and hopeless. Akala ko bago ako umalis ay ayos lang ang lahat hanggang nalaman ko kay Manang na pinalayas sina ni Mama, hindi agad ako makauwi dahil inatake si Dad sa puso. Nang umuwi na ako sa pilipinas hindi ko na kayo mahanap.... hindi ko alam kong nasaan kayo."pag tapos nito sa kwento, bumuntong hininga na lamang ako.

Dahil sigurado akong galit si Mama dahil akala nitong hindi bumalik si Tito Kyatton. Hindi ko ito masisisi lalo na't umasa itong si Tito Kyatton ang sasalba sa taong dapat pinakasalan niya.

"Then woo her Tito, kapag nakuha ang loob ng ina ko saka na kita tatawagin na ama." Pinal kong sabi. Nagulat naman ito sa sinabi ko, akala siguro nito na hindi ako papayag na pumasok ito sa buhay namin.

"Ayos kalang ba kapag kunin ko muli ang atensyon ng ina mo? Ang alam ko kayo nang kuya mo ang mahigpit sa panrelasyon ng ina mo," alangan na sabi nito, tipid naman akong ngumiti at humarap rito.

"Totoo yun, pero panahon na siguro sumaya ang ina ko. Sa mga pahihirap namin deserve niya lahat ng mga saya na mabibigay namin. Kung ikaw ang mag papasaya sa kanya bakit hindi?" I said, nagbabadya naman ang mga luha sa mata nito. Inanggat nito ang mukha at tumingin sa dumidilim na langit. Pinipigilan nito lumuha sa saya.

I just let him, siguro hindi rin naging madali rito lalo na't mahal nito ang ina ko. May mga rason ito na hindi ko pweding tanongin.

HINATID ako nito at magiliw ko itong pinapasok sa bahay ang masayang ngiti ng ina ko ay napalitan ng walang emosyon ng makitang ang panauhin na pinapasok ko.

"Ma, behave tatay ko ang kaharap mo. Be kind, kung ayaw mong magtampo ako sayo." I said the reverse card. Ngumuso naman ang ina ko sakin tanging masayang ngiti ang nagawa ni Tito Kyatton sa sinabi ko.

"Anak naman, galit ako dyan e." She whispered I just rolled my eyes. Alam kong hindi ito galit nag tatampo lamang ito.

"Kung galit ka kausapin mo at sabihin mo kung bakit ka galit," sabi ko rito. Umiling naman ito ng mabilis parang bata na ayaw niya. Napangiwi ako ako sa pinag gagawa ng ina ko sa harapan ng panauhin. Parang hindi na gulat si Tito Kyatton sa nakikita.

"Kausapin mo, hindi kita papansinin Ma. Hindi mo sinabi sakin kong sino ang tatay ko remember?" I blackmail my mom. I feel sorry but the urge for them to talk is more taking over me.

"Come on Karina hon', let's talk." Senswal na pagkakasabi ni Tito sa ina ko, nakita ko naman ang ilang pag lunok ng ina ko.

"Kaya ba 'Ma?" I asked, napangiwi ito sakin at sumulyap sa panauhin.

"Come on hon', I'll do the talking. Tulad ng gusto mo dati, wala kang gagawin ako ang bahala." Matiim tinignan ang ina ko, ako lang kong nilalandi ni Tito Kyatton ang ina ko?

O malisyosa lang ako?

"Anak...." parang natatae ang mukha ng ina ko.

"Mag pakain kana sa leon 'Ma, o kaya kagatin mo nalang pabalik?" I said in idiomatic way. Mas lalong ito napangiwi at napansin ko ang pag kagat ni Tito Kyatton sa ibabang labi dahil sa sinabi ko.

"Mag papakagat naman ako sayo mahal, 'wag ka mag alala."

I just existed the living room and leave them alone to give them moment.

-K.