TEENAGE1: Mathematician's Property (On-Hold)

CHAPTER 46

A/N:
Been so long since I updated this, anyways bare with the errors. It's not edited po as usual.

ENJOY READING!

--

Walang emosyon kong tinignan si Hugo kung saan nakaupo sa animo'y upuan na parang gawa sa ginto. Haring-hari ang dating nito, looking to his greedy face makes me vomit in disgust. I can't believe I used to trust this man. I didn't expect for him to betray me, ano bang kapalit ang ibinigay ni Arnold na para pumayag si Hugo na ibigay ang lokasyon ko?

Ganon ba iyon kahalaga kay Hugo?

Kilala ko ba talaga si Hugo? O mali ang pagkakakilala ko sa kaniya? O iba ang ipinakilalang Hugo nito sa akin? Naguguluhan ako, hindi ko lubos akalain na ang iilan sa mga pinagkatiwalaan ko ay tratraydorin ako.

Tangina.

“Give me a reasonable excuse Hugo, kung bakit mo ibinigay ang lokasyon ko. Speak.” Malamig na saad ko rito ngunit tumawa lamang ito na parang baliw, saglit pang sumimsim sa hawak nitong kopita na may lamang alak. Hugo is a fine man, he used to be kind to me. Well, mannered but looking to him now. I don't see the old one that I used to know.

“Because he asked, okay?” Inis na sagot ni Hugo sa akin na dahilan kinaputok ng butsi ko. Tanginang gago 'to, hindi ito nakagalaw ng mabilis ko sipain ang kopita nito. Nakita ko kung paano namutla ang mukha nito ng panandalian. Mukhang nakalimut ito kung anong kaya king gawin, ginagawa niya akong tanga.

“I gave you the organization, and this is how you're paying me back? Kilala mo ako Hugo, wala akong sinasanto. Kung gusto maging exception, umayos ka. Ayokong bumalik sa demonyong lugar na 'to kapag nagalaw ang mga taong nasa palagid ko alam mo na kung sino ang personal na maghuhukay sa libingan mo. Maliwanag ba?” Napalunok ito bago tumango bilang sang-ayon sa sinabi ko. Agad kong binigyan ng distansya ang pagitan naming dalawa.

“Why did you have him?” Ulit kong tanong siyang sinagot na nitong maayos.

“I didn't gave him, someone did. 'Wag ka mag-alala dinispatsya ko na, I follow your rules Kira 'wag ka mag alala mahal ko pa ang buhay ko kaya hindi ko maatim na traydorin ka.” Mahabang lintaya nito siyang hindi ko pinagkakatiwalaan. I don't trust anyone.

“Aalis na ako.” Sabi ko dahilan hindi muna ito umimik. Nang akmang tatalikod ako ay siya namang nagsalita ito.

“How's your brother? Is he back?” Tanong nito, tumango naman ako at hindi na nag abala nang lumingon pa. Pinatuloy ko ang paghakbang at umalis sa silid na iyon. Nadaan ko rin ang grey field, hindi ko na lamang pinansin ang mga ito ngunit agad naman akong nakaalis roon.

I just sighed. Ayoko nang bumalik doon, naninikip ang dibdib ko kapag naalala ko ang mga ginawa ko. Ayoko nang maulit pa iyon. Umuwi na lamang ako sa bahay namin ngunit napadpad ako sa harap ng bahay nila Gio. Natigilan naman ito ng makita ako sa labas, palabas ito may dalang susi ng motor mukhang may lakad ito.

“Denise!” Sigaw nito at mabilis akong sinugod ng yakap. Napabuntong hininga na lamang ako, siguro ba akong hindi bakla ang lalaking 'to? Tangina siya mas babae sa'min e. Tinapik tapik ko lamang ang likod nito bago kumiwala ito sa bisig ko.

“Susunduin sana kita, buti nandito kana. Namiss kita...” Bulong nito at hinaplos ang buhok ko, I just nodded at him. Alam ko, panay text ito at tawag parang timang parang nag ibang bansa naman ako.

“Mommy mo asa'n?” Tanong ko sa totoong ina nito, alam kong palagi itong pinapapapunta roon kaya madalang na lamang kami mag kita, tanging sa paaralan na lang kami nag kita ngunit malimit parin ang oras doon.

“Sa bahay nila, nag paalam akong umuwi kanina. Miss na miss na kita kaya pupuntahan sana kita e. Halika, pasok na.” Anito at binuksan ang pintuan. Hindi na ako nagulat kung nandito na naman ang magaling kong Kuya at si Ate Yasmin naglalandian sa sofa. Minsan sa bahay namin minsan din dito bahay nila Ate.

Ba't hindi nalang ni Kuya i-uwi si Ate Yasmin sa bahay nito total may bahay naman itong napagawa. He has also a black card and has it privileges. Isa roon ang may sariling mansion at malawakang lupa. I also have one, we basically kept it as a secret to our mom for her not to worry.

“Nagugutom ka ba?” Gio asks, umiling ako at inilundag ang sarili sa kama nito. Pumikit ako nang maamoy ko ang natural na bango nito. Fuck, I feel peace in him. Naramdaman ko naman ang presensya nito sa tabi ko siyang humiga rin tulad ko.

“Saan ka pala galing? Tumawag ako kanina 'di mo naman sinagot ang tawag ko.” Mahinang bulong ni Gio at umusog palapit sa akin bago ako niyakap nito. Inayos nito ang ulo ko at pinaunan sa braso nito.

“Nawala sa isip ko, sumakay kasi ako papunta rito e.” Tumango naman ito at mahinang hinahaplos ang buhok dahilan dumilat ako at hinuli ang mga mata nito. It's been years, I really like him. Hindi ko nga alam kong gusto pa ba ito o mahal. Hindi ko masasabing mahal lang dahil mas malala pa doon. Kung hindi ito pagmamahal e ano pa ito. I'm deeply Inlove with him. His innocence, his gentleness, wittiness, funny sides and even his darn handsomely sexy face. Tsaka napakalandi nito, bonus na iyon.

“Namiss kita...” bulong ko dahilan dahan-dahang sumilay dito ang matamis na ngiti sa labi nito.

“Miss din kita, sobra. I'll make it up to you baby...” He whispered and kissed my forehead making me close my eyes for a moment.

Natigil naman ang tahimik naming moments ng biglang kumatok si Kuya sa pintuan siyang kinabusangot ni Gio. Halatang naisturbo e.

“Hoy tukmol, 1v1 tayo sa basketball dali, labas!” Nagawa naman ako ng mahina at saglit itong hinalikan sa labi bago binuksan ang pinto. Nasa likuran ko naman si Gio nakasunod sa akin siyang nakabusangot parin.

“Ka-inis ka naman! Minsan lang kami mag kita ni Denise tsaka kapa naging isturbo!” Asik ni Gio siyang tinawanan ko, I just held his hand. Sumunod kami kay Kuya sa labas, nag aaya kasi ito ng basketball. Minsan lang ito mag basketball habang ito naman si Gio hindi naman magaling doon. Nag laro kami noon e, pero palagi ko siyang natatalo.

“Dali na! Ang bagal mo!” Sigaw nito Kay Gio siyang naiinis si Gio at tumingin sa akin siyang nginitian ko lamang. Umupo ako sa bench na meron sa court, malapit lang kasi sa gymnasium ang bahay nila Ate Yasmin. Habang si Ate Yasmin naman ay nakaupo rin tulad ko at hinihintay na mag simula ang laro ngunit itong si Gio mukhang walang balak mag laro.

Sinensyasan ko si Gio na lumapit sa akin dahil may ibubulong ako. Siyang ginawa nito.

“Kapag manalo ka, papayag ako kung anong gusto mo.” Sabi ko pa dahilan parang saniban ito ng lakas at mabilis nag stretching ang gago at tumakbo sa deriksyon ni Kuya.

Maya-maya pa ay nakikita kong binabatak na nito si Kuya. Gago! Akala ko di magaling ang tukmol na 'to?! Joke ko lang naman iyon e!

“Hoy gago! Ba't nananalo ka?! Kailan kapagumaling sa basketball?! Hoy putangina!” Sigaw ko nang makapunto na naman ito ng tres. Tanginang gago'to niloloko yata ako kunyari hindi marunong noon. Tangina yan.

Aba't ako pala ang lugi saming dalawa.