The Magic In You [Completed]

[23] Cheer Him Up

-Chapter 23- Cheer Him Up

Basti's POV

Side by side, we walked along the Disneyland Park. We were on our way out. Kung gaano ako kasaya kaninang umaga, siya namang lungkot ko ngayon. I hate talking about why I always come here. Though, I don't hate the person who asked me that question. Hindi naman niya kasalanan 'yon. Besides, wala siyang alam.

The moment we exited from the park, I heard my phone ring endlessly. Napahinto ako sa paglalakad, ganun din si Princess kaya naman chineck ko kung sino yung caller.

It's my Mom.

If I knew it any better, my face must be lit up. My mom's calling for Pete's sake. Hindi kaya masasamahan niya na ako ngayon? This must be a good news. Bihira lang naman siya tumawag sa akin. 

"Excuse me, Princess. Phone call."

"Sige lang."

I tilted my body to the other direction before I answered the call. "Mom?" I said in glee.

"Basti, how are you?"

"I'm good, Mom. Are you finally gonna coming over here in HK?" Nakangiting tanong ko. My voice reflects how I am excited either.

But my demeanor soon changed when I heard her answer.

"Basti, I don't have much time. I can't be there. Alam mo namang busy ako. Tumawag lang ako para makisuyo sayo. Please drop by your Dad's office and get some stuff for me. Alam na ng Dad mo 'yon."

Hindi ako nakaimik. Sabi na e, asa ka pa, Basti.

"Basti?"

"Yes, Mom. I will." I said and hung up, crestfallen. They're always busy. Busy as hell.

Binulsa ko muna ang phone ko bago humarap kay Princess, pasting a smile on my face. I don't wanna ruin her mood just because of me.

"Let's go?" I said and started walking away.

Princess' POV

Hindi naman ako shunga para hindi mapansin na mas lalong lumungkot si Basti pagkatapos makipag-usap sa Mommy niya. Okay, inaamin ko, pasensya na... Narinig ko kasi yung conversation nila. Hindi ko naman sinasadya! Ang tahimik kasi e.

Yun siguro ang disadvantage ng may mayaman na pamilya. Puro busy ang magulang. Haayy! I feel bad for Basti.

Kasalukuyang kaming naglalakad papunta sa quarters ko. Buti nalang gentleman na si Basti kaya inihatid niya ako. Nung makalapit na kami sa quarters, hinarap ko na si Basti kaya napatigil kami sa paglalakad.

"Basti, gusto mo bang kantahan kita? Magaling akong singer."

Basti finally chuckled. Namotivate tuloy ako lalo! "Ba't mo naman ako kakantahan? Naku, Princess, pumasok ka na nga lang. Gabi na e."

"Hindi. Mabilis lang 'to, promise! Tignan mo lang kung pwede akong maging performer sa Disneyland. You be the judge!"

"Sige," he stood straight infront of me, with his arms folded across his chest.

Napalunok tuloy ako. Ginusto mo yan, Princess. Cheer him up!

"Ehem," bwelo ko sabay kanta. "Heigh hoooo~~!!!!"

Pumwesto na ako. Wala ng atrasan 'to. Tinignan naman ako ni Basti na parang anytime ay hahagalpak na siya sa tawa. "'Wag kang tumawa ha?"

"Oo."

"Heigh ho! Heigh ho! It's home from work we go~ Tenenen tenten tenenen tenten tenen ten! Heigh ho! Heigh ho! Heigh Ho!" I started singing.

With dance moves pa yan. Inikutan ko siya at nagsasayaw na parang 7 dwarfs in one person ako!

"Heigh-ho! Heigh-ho! It's home from work we go~" kanta ko pa at siya naman 'tong aliw na aliw sa akin. "Sing with me, Basti!"

"Ayoko nga. Hahaha!"

"Tenenen tenten tenenen tenten~" saka ko siya hinawakan sa kamay at hinila-hila kung saan habang sumasayaw. "Tapos hihinto yung 7 dwarfs dyan e, kasi makikita nila na may natutulog sa kwarto nila at iyon ay si...?"

"Little Mermaid?" tugon niya kaya sinapak ko siya.

"Snow White!"

Tumawa lang siya. Pinagpatuloy ko ang pagkanta ko with matching sayaw pa all around Basti. Inikutan ko lang siya nang...

... matisod ako sa paa niya

"Aah!!"

Basti caught me, and before I knew it, our faces were just an inch apart. 

We. Almost. Kissed!