𝐓𝐡𝐢𝐬 𝐓𝐨𝐰𝐧 {𝐋.𝐒}

𝐂𝐡𝐚𝐩𝐭𝐞𝐫 23

_هی نای ، چطوری پسر
لویی با برقرار شدن تماس گفت و بعد صدای مثل همیشه پر انرژی نایل توی گوشش پیچید

+هی تومو! عالی. تو چطوری؟

_خوب!دیشب دوباره با لیام ملاقات داشتم. درباره ی یه چیزایی حرف زدیم که فکر کنم باید باهات درمیون بذارم. الان خونه ای یا استودیو؟

+الان دارم به سمت خونه راه میوفتم ، میتونم اونجا ببینمت

_باشه پس ، میبینمت

.

Flashback

"_لو ، تو دیلن اسپروس رو به یاد میاری؟توی گروه سرود مدرسه لیدر بود

+اوه اره ، همیشه با خودش و برادرش فوتبال بازی میکردیم ،
ازش خبر داری؟

_راستش چند روز پیش باهام تماس گرفت ، بهم گفت شمارمو از یکی از دوستای قدیمی گرفته. گفت یک سالی میشه که به لندن اومده و کاری که توی رستوران پیدا کرده اونقدرا دستمزد خوبی نداره و اون باید همراه خودش خرج مادرش رو هم بده
پس از من خواست که براش کار پیدا کنم و من یاد روزای قدیمی افتادم که ساز میزد و ازش پرسیدم که هنوز موسیقی کار میکنه یا نه. گفت هنوز گیتار میزنه و گاهی اهنگ مینویسه. پس منم گفتم شاید تو بتونی کمکی بهش بکنی! بلاخره خودت توی این حرفه هستی.

لویی به حرفای لیام فکر کرد و فکراشو سبک سنگین کرد

و اخر به این نتیجه رسید که قبل از هرچیزی با نایل درباره ش مشورت کنه

پس اینو به لیام گفت و از پسر شماره ی دیلن رو گرفت تا بعدا باهاش تماس بگیره"

_نمیدونم لو ، کمتر کسی ریسک همچین کاریو به جون میخره . درهرصورت اون توی نوشتن تازه کاره و دانشگاه مربوط به موسیقی هم نرفته.

+میدونم نای ، ولی تو تا وقتی نبینیش نمیدونی که سطحش چقدره! من میتونم باهاش حرف بزنم تا ببینم کار کاملی داره که بتونه به عنوان یه مصاحبه کاری بهت نشونش بده؟و بعد اگه ازش راضی نبودی میتونم بفرستمش تا توی مدرسه ی یکی از دوستام به عنوان معلم گیتار تدریس کنه. شاید درباره ی سطح نویسندگیش ندونم ولی مطمئنم که گیتار زدنش حرف نداره

نایل قبول کرد و لویی خوشحال از اینکه برای پسر فرصتی برای دیده شدن پیدا کرده رفت تا بعد از چندین سال با یک خبر خوب دوست دبیرستانش رو سوپرایز کنه.

.

"دیلن اسپروس؟"

"خودم هستم‌. بفرمایید؟"

لویی با پیچیدن اون صدای گرم توی گوشش لبخند زد

اون پسر همیشه حتی با یک غریبه هم لحن گرمی داشت

"من لوییم ، لویی تاملینسون"

"خدای من لویی! جدا خودتی؟ پسرر!! تو یه ستاره ای! باور نمیشه دارم با خودت حرف میزنم"