A human being {VOLTOOID}

Hoofdstuk 82

Als jullie nog moeten bidden, of iets anders belangrijks moeten doen dan raad ik jullie aan om eerst dat te doen voordat jullie mijn boek beginnen te lezen. Mijn boek gaat niet weg ofzo dus doe lekker rustig aan en neem je tijd.

Pov Dina
Ik zit samen met Imran aan één tafel en we hebben gewoon een etentje samen zonder verdere doelen daarbij. 

"Ohja, ik had een vraagje hé Dina." Begint opeens Imran waarna ik knik. "Heb je nog contact met Samira?" Vraagt hij plots waarna ik hem raar aankijk. "Euh ik heb alleen contact met haar via mijn schoonzusje. Hun zijn namelijk beste vriendinnen." Zeg ik dan tegen hem maar ik vraag mij wel af wat hij wil van Samira. "Ah oké, dankjewel." Zegt hij dan maar ik kijk hem nog steeds vreemd aan. "Wat is er dan met haar? Is er iets tussen jullie?" Ik probeer mijn jaloezie te verbergen want ondanks dat Samira al getrouwd is en een kindje heeft wil ik weten waarom hij naar een andere meisje vraagt aan mij. Ik dacht dat het wel iets kon worden tussen hem en mij maar dit is gewoon raar. 

"Nee Dina, er is niks tussen haar en mij. Het is werk gerelateerd dus maak je geen zorgen. Haar man word gezocht en ze hoorde vandaag langs te komen op kantoor voor een uitleg en om verhoord te worden." Ik knik dan met een opluchting in mijn hart en eet verder. 

"Maar ook al was er iets tussen haar en mij. Wat is het punt?" Vraagt Imran opeens waarna ik alleen even opkijk en mijn vork en mes neerleg. "Dan zou ik mij excuseren en weggaan." Antwoord ik hem kort. "En waarom wel niet?" Ik kijk hem even goed aan in de ogen en schud dan met mijn hoofd. "Je hebt dan een affaire met een getrouwde vrouw en bent dan ook nog eens met een andere vrouw uiteten. Vind je niet dat ik dan alle recht heb om mijn tas te pakken en mij te excuseren." Zeg ik tegen hem op een rustige toon. "Denk je dat ik dat ooit zou doen?" Vraagt hij dan waarna ik mijn schouders ophaal. "Ik weet het niet. Vertel jij het maar aan mij. Zou je het ooit doen?" Vraag ik aan hem waarna hij even lacht en achteruit leunt op zijn stoel. "Ik hoopte dat je wel beter wist dan dit. Het doet pijn dat je zo erg aan mij twijfels Dina." Ik hou mijn serieuze blik aan en laat hem niet over mij heen gaan. "Verkeerd gedacht Imran. Ik zou een domme vrouw zijn als ik jou zo snel zou vertrouwen." Zeg ik tegen hem wetende dat dit aanvallend overkomt. Maar je weet wat ze zeggen 'aanvallen is de beste verdediging'.

"Als je mij echt niet zou vertrouwen zou je niet bij mij in de auto stappen en met mij meekomen om uit eten te gaan." Ik lach even en ga dan ook achteruit leunen op mijn stoel. "Ik zou je heel dom vinden als je iets zou proberen op klaarlichte dag bij mij. En je bent een detective Imran. Zo dom zou je niet zijn om iets uit te halen." Zeg ik tegen hem en daarna lacht hij even. "Je bent een hele slimme meid Dina." Zegt Imran dan lachend waarna ik knik. "Bedankt voor je compliment maar ik moet gaan." Ik sta dan al op van mijn stoel en pak ook mijn tas.

"Ik zie je nog wel eens een keer." Zegt Imran dan waarna ik zucht. "Als je daarmee bedoeld dat je mij gaat komen opzoeken. Doe het niet." Zeg ik en vertrek meteen. 

Pov Mounir
Ik zit ondertussen thuis in te pakken voor mijn reis binnenkort naar Rusland. 

Plotseling hoor ik geren en dan hoor ik iemand overgeven. Ik ren meteen naar waar ik die geluid van hoorde.

Zodra ik de wc deur open zie ik Almas daar overgeven. Zonder ook maar een beetje te twijfelen schiet ik haar meteen ten hulp. 

Wanneer ze klaar is met overgeven duwt ze mij een beetje weg. "Ik ben oké, dankjewel." Zegt ze waarna ik knik. Ik blijf nog staan bij de deuropening. "Ga alsjeblieft weg." Zegt Almas waarna ik nog niet meteen wegga en nog blijf om zeker te zijn dat ze wel echt oké is. "Ik ben echt oké, ik kom zometeen naar jou toe." Zegt ze weer en dan pas vertrek ik met een zucht. 

~~
Na een tijdje gewacht te hebben verschijnt Almas in de woonkamer. Haar haren zijn nog nat van haar douche en ze heeft een trui van mij aan waarin ze zwemt. Ze loopt meteen naar mij toe en laat zich zakken in mijn armen.

"Voel je je al beter?" Vraag ik aan haar waarna ze knikt. "Ik ben misselijk." Zegt ze dan zo schattig waarna ik knik. "Dus je wilt niks eten ga ik er van uit. "Ik heb eigenlijk wel zin in mango." Ik kijk haar even raar aan. "Sinds wanneer wil jij eten terwijl je misselijk bent." Zeg ik verbaasd waarna ze even lacht. "Wonderen bestaan." Lacht ze vervolgens waarna ik ook weer lach. Ik heb haar nog nooit in zo'n goede bui gezien terwijl ze zich zo slecht voelt.

"Mounir." Begint ze opeens waarna ik knik en haar aankijk. "Gaan we een film kijken?" Vraagt ze dan waarna ik met een glimlach knik. "Zet maar een filmpje op. Ik ga even wat eten en drinken halen voor bij de film." Zeg ik waarna ze knikt maar ze laat mij niet los. "Diamantje, ik moet even opstaan." Zeg ik om haar een hint te geven dat ze mij moet loslaten. "Maar ik wil niet dat je weggaat." Ik kijk even naar haar en zucht met mijn hoofd. "Dan maar geen snacks bij de film hé." Zeg ik dan en maak het mezelf weer comfortabel op de bank. 

"Hoelang blijf je ook al weer weg?" Vraagt Almas dan opeens verwijzend naar mijn zakenreis naar Rusland. "Ik blijf maximaal een week weg." Zeg ik haar waarna ze knikt. "Ik ga je echt missen Mounir." Zegt ze waar ik op reageer met een knik. "Ik ga jou ook missen diamatje maar sommige dingen moeten nu ook eenmaal gebeuren. Het is belangrijk dat ik aanwezig ben bij het sluiten van die deal." Probeer ik het haar uit te leggen maar ze zucht alleen. "Heel eerlijk gezegd wil ik niet dat je gaat. Ik heb er geen goed gevoel over en mijn gevoel klopt altijd Mounir." 

Ik zeg daar niks tegen en geef haar enkel een kus op haar voorhoofd. "Ik laat mij niks overkomen, ik beloof het je." Fluister ik zachtjes in haar oor vervolgens.

*********************************

1111 woorden

Vergeet niet te stemmen!