A human being {VOLTOOID}

Hoofdstuk 50

Pov Mounir
Ik ga gefrustreerd door mijn haar wanneer de auto vertrekt. De tranen prikken op mijn wangen. Niet te geloven dat ze nu echt met mijn neefje is. Ik wil me niet voorstellen wat hij gaat doen met haar.

Ik mis haar nu al, ik wil haar weer veilig in mijn armen hebben en haar weer zien lachen. Ik sta machteloos nu hij haar heeft.

Ik veeg mijn tranen weg en ga weer terug naar beneden waar ik meteen Marcus en Mo tegenkom.

"Ik moet de laatste wens van Almas vervullen. Ongeacht de situatie waar wij in zitten nu." Zegt Marcus opeens en loopt dan naar de keuken. "Waar heeft hij het over?" Vraag ik aan Mo. "Je ziet het wel." Zegt Mo dan met een zwakke glimlach.

"Happy birthday to you"  Word er opeens gezongen door Mo en Marcus wanneer Marcus terugkomt in de woonkamer met taart in zijn handen en daarop kaarsen.

De twee zingen door terwijl ik weer terugdenk aan Almas. Hoe heeft deze meid dit geregeld?

Marcus legt de taart op tafel. "Doe een wens, blaas de kaarsjes uit." Zegt Mo dan waarna ik knik.

'In sha Allah zal Almas dit volhouden'

Ik blaas vervolgens alle kaarsen uit en kijk dan weer naar de twee jongens. "Hoe heeft Almas dit geregeld?" Vraag ik dan verbaasd. "Nadat je gister werd opgepakt moest Almas met Rami mee maar net voordat ze waren vertrokken duwde ze een briefje in mijn handen waarop stond dat ik jou een leuke dag moest geven vandaag ongeacht de situatie of de plaats." Met een tedere glimlach kijk ik naar de taart.

"Die meid is gewoon te goed voor mij." Zucht ik. "Of misschien is zij juist goed voor jou." Zegt Mo dan waarna ik naar hem kijk met een glimlach. "Ik heb dingen gedaan bij je zusje die onvergefelijk zijn. Ze verbaasde mij echt door mij te vergeven en door zelfs van mij te houden. Ze maakt een betere mens van me, daar kan ik hoe dan ook niet omheen draaien maar Almas verdient beter, zij verdient meer." Ik schaam mij te diep voor wat ik gedaan heb. Hoe kon het überhaupt zo ver komen?

Ik zou echt eens een keer moeten kijken naar de camera's in de bar waar wij waren om te zien of er iets werd gestopt in mijn drank want dat zou dan zoveel verklaren. Ik kan het haast niet geloven dat ik het gedaan heb ook al weet ik wel dat ik het echt gedaan heb. Ik kan het mij heel goed herinneren maar ik kan me niet herinneren waarom ik zo boos was toen. Ik moet heel nodig hierover praten met Karim.

"Mounir." Ik kijk geschrokken op naar Mo. "Op welke manier heb je mijn zusje pijn gedaan?" Vraagt hij wantrouwig. "Ik ga het zeggen zodra je helemaal bent opgeknapt zodat je mij dan kan K.O kunt slaan." Zeg ik tegen de broer van de meisje waar ik het meest van hou. Ik ga nu niet zijn situatie gebruiken om weg te komen van de klappen die ik verdien.

"Ik zweer het je he Mounir, ik ben niet zo vergevingsgezind als mijn zusje." Zegt Mo waarna ik knik. "Dat snap ik maar ik vind dat je recht hebt om te weten wat ik gedaan heb voordat je mij zomaar toelaat in jou familie." Zeg ik waarna Mo knikt.

"Laat elkaar heel en geniet van elkaar zolang het nog kan. Ik moet gaan nu." Zegt Marcus die de hele gesprek gevolgd heeft.

Hij geeft Mo en mij een mannelijke knuffel en vertrekt dan.

"Taart?" Vraag ik dan aan Mohamed die even zucht maar dan knikt. "Ik laat je niet heel Mounir." Zegt Mo dan opeens. "Ik zou het juist erg vinden als je niks deed." Zeg ik dan waarna hij knikt.

~~
Dagen zijn verstreken en Mo is alweer terug naar de huis van zijn ouders gegaan zodat hun hem kunnen helpen met wat hij niet kan. Hij heeft iedereen verteld dat hij in een auto-ongeluk was gekomen.

Ik zit weer zoals gewoonlijk op kantoor en ik heb met Karim bij mij thuis afgesproken om te hebben over wat er die avond gebeurde. Het word een gesprek die veel vroeger moest worden gehouden.

~~
Daar zit ik dan, samen met Karim tegenover elkaar.

"Begin bij de bar gedeelte, waarom werd ik boos?" Vraag ik aan Karim. "We waren gewoon wat aan het drinken en volgens mij zei Rami iets verkeerds want na zijn vertrek was jij razend. Je begon te gooien met allemaal glazen enzo en toen werden we uit die bar gehaald." Ik stop daar Karim. "Wat deed Rami bij ons, ik herinner mij niet dat die klootzak bij ons was." Zeg ik wantrouwig. "Hij was in de buurt en kwam ons tegen." Zegt Karim waarna ik zucht. "Ga door." Zeg ik dan. "We gingen naar een zijstraatje en je gilde naar elk meisje die wij tegenkwamen maar bij Almas was je opeens van de kaart. Één van de jongens riep je en toen je Almas zag.." karim gaat niet meer door daar.

"In welke bar waren wij? Ik ga die camerabeelden terugkijken. Ik vertrouw niet het feit dat Rami erbij was en dat Mootje degene was die mij riep is ook niet echt veel goeds aan." Zeg ik waarna Karim knikt.

Mootje was na die avond opeens spoorloos verdwenen en liet niks meer van hem horen. We hadden er niet teveel achter gezocht maar heel deze situatie brengt vragen op waar ik nooit eerder bij heb stilgestaan.

"We kunnen nu gaan als je wil." Ik knik instemmend en ik en Karim staan beide op.

~~
Na een uurtje rijden komen we aan bij de bar waar we een jaar geleden ook waren.

We lopen naar binnen en veel mensen kijken ons meteen heel raar aan. Karim en ik zijn beide nog in pak want we hadden ons niet omgekleed toen we bij mij thuis kwamen. We waren allebei rechtstreeks van werk naar mijn huis gegaan en van huis naar deze bar.

We gaan naar de bar en wenken een barista te komen. Ze komt meteen en kijkt ook raar van mij naar Karim.

"Wat mag het zijn heren?" Vraagt ze beleefd. "We willen de eigenaar van deze bar spreken." Zeg ik zakelijk waarna ze knikt. "Ik zal even kijken als het mogelijk is." Zegt ze en loopt dan weg van achter de bar.

Een paar minuten later komt ze dan terug met een glimlach. "Mijn baas verzoekt jullie morgen te komen om vijf uur s'middag als het ook mogelijk is voor jullie natuurlijk. Hij is nogal druk." Zegt ze waarna ik knik. "Dan komen wij morgen terug." Zegt Karim en dan lopen wij uit de bar.

Ik zal hoe dan ook antwoorden krijgen, ik begrijp niet dat ik het allemaal zo erg licht heb opgevat. Er is hier veel meer gaande en al helemaal als Rami in het verhaal zit.

****************************

1151 woorden

Vergeet niet te stemmen!

Morgen komt hoogstwaarschijnlijk geen deeltje online want ik ga naar een feestje lieverd (volg niet mijn voorbeeld op en volg de regels van Mark Rutte). Maar jullie hebben niks van mij gehoord en geniet zoveel jullie kunnen ;)