A human being {VOLTOOID}

Hoofdstuk 46

Pov Almas
Ik sla de hand van Rami ruw weg en neem meteen mijn afstand van hem. "Niet zo verlegen, laat me je helpen met je pyjama aandoen." Zegt Rami met een grijns en komt weer naar mij toe lopen. "Jij hebt het allemaal niet op een rijtje." Zeg ik vol verachting. "Vind je?" Zegt hij lachend. "Het is een feit, niet een mening." Zeg ik terwijl ik hem minderwaardig aankijk. 

Ik doe de verlovingsring uit en gooi het naar Rami. "Dit is voor de publiek! Zelfs als we gaan trouwen moet je het niet in je domme kop halen om mij aan te raken! Ik ben Almas Abdul Aziz en ik blijf Almas Abdul Aziz!" Schreeuw ik naar hem waarna ik ook de hakken uitdoe en buk om het te pakken.

"Ik hoef jou spullen niet!" Schreeuw ik weer naar hem terwijl ik de ene hak naar zijn hoofd gooi maar hij die ontwijkt. "Ik hoef jou vieze geld niet!" Schreeuw ik weer en gooi de andere hak maar deze keer mik ik naar zijn borstkas maar hij vangt het behendig op. 

Ik begin de jurk dan aan stukken te scheuren. De jurk die ik een paar uur geleden nog bewonderde begin ik met al mijn kracht te verscheuren. Het is mijn doodsjurk.

Rami kijkt geamuseerd toe terwijl ik helemaal gek word. 

Huilend scheur ik de jurk totdat mijn benen het begeven en ik huilend op de grond neerzak. Ik probeer nog de jurk te verscheuren daar waar het nog heel is. De helft van mijn been is nu bloot maar dat is het laatste wat mij boeit. Ik wil gewoon wegkomen hier! 

Rami komt na een tijdje naast mij op de grond en pakt de rits van de jurk maar weer sla ik zijn hand weg. 

"Ga weg hier!" Schreeuw ik woedend. "Je moet nog je pyjama aan." Zegt hij neutraal. "Ik kan dat ook zelf hoor. Ik heb je hulp niet nodig." Zeg ik bits en sta dan op waarna Rami mijn voorbeeld volgt. Ik duw hem de kamer uit en gelukkig werkt hij mee. Ik weet dat dit allemaal hoort bij zijn wraakactie, maar dan zal ik niks meer eruit kunnen halen van mijn woede. Ik kan beter nu gewoon schreeuwen en slaan en alles gezegd hebben wat ik wil zeggen voordat ik eraan ga.

Ik doe de deur op slot en laat mezelf langs de deur op de grond vallen. Ik trek mijn knieën op naar mijn borstkas en ik sla mijn armen om mezelf heen alsof het mij zal beschermen. Ik laat mijn hoofd zakken en negeer het feit dat Rami mij straks zal mishandelen.

Ik wil naar Mounir, ik zou willen dat hij nu bij mij was en mij kon beschermen.

Na een paar minuten begint Rami op de deur te bonken. "Genoeg gehuil, ga je pyjama aandoen." Roept hij waarna ik meteen opsta en de jurk uitdoe. Ik doe mijn vertrouwde pyjama aan en werp een laatste blik naar de jurk die eerst prachtig was. 

Ik open dan de deur van de slaapkamer en mijn pols word meteen gepakt. Rami trekt mij mee naar beneden. Ik ren deels achter hem aan zodat ik niet van de trap val.

Rami duwt mij de woonkamer in die bijna helemaal leeg is op de bank en tv na. "Wat ga je met mij doen?" Vraag ik wantrouwig. "Je ziet wel wat ik doe met meiden zoals jij." Zegt Rami en duwt mij op de bank.

Hij pakt weer handboeien waarna ik humorloos lach. "Die dingen zijn ondertussen een deel van mijn leven geworden." Zeg ik terwijl ik me groot probeer te houden. "Dat maakt dit juist zo leuk." Zegt Rami en zet mij vast met de bank. 

Hij pakt dan opeens de afstandsbediening en zet de tv aan die recht voor mijn neus is.

Hij zet iets aan dat lijkt op een beveiligingscamera in een groot leeg pakhuis. Althans, dat dacht ik.

Er verschijnen opeens drie grote mannen die staan om iemand die vastzit aan een stoel. Degene die vastzit word vanaf alle kanten geslagen maar produceert geen enkel geluid. Ik kijk met grote ogen naar de hele gebeurtenis. 

De jongen begint te bloeden maar nog steeds maakt hij geen enkel geluid. Ik kan niet zien wie degene is die vastzit door een zak om zijn hoofd. "Jij bent wreed Rami." Zeg ik zacht waarna Rami begint te lachen. "Ik zei dat jij je moest gedragen maar de kleine bij wou niet luisteren. Dan moet het maar op deze manier. Ik heb je verteld wat de gevolgen zouden zijn van ongehoorzaamheid. Je moet de consequentie van je stunt onder ogen komen." Zegt Rami waarna ik begin te trillen over mijn hele lichaam. Ik weet al wie die jongen is.

"Mo." Zeg ik heel zacht terwijl mijn tranen vloeien. "Bingo." Lacht Rami demonisch. "Laat hem gaan! Hij heeft niks gedaan. Ik ben het, ik heb een fout gemaakt. Hij heeft er niet voor gekozen om mijn broer te zijn." Huil ik hysterisch terwijl ik mezelf probeer los te wringen. "Straf mij Rami." Smeek ik huilend. "Dit is je straf Almas." Ik laat mijn hoofd hangen en kijk wanhopig naar de grond. Deze jongen is harteloos. 

"Je bent de duivel in levende lijven." Zeg ik huilend en verslagen. Ik durf niet te kijken naar de tv. De klappen die ik hoor maken mij gek.

"Stop dit." Begin ik zacht waarna ik het steeds harder en harder herhaal tot ik het schreeuw. "Stop dit Rami! Stop dit!" Schreeuw ik vol pijn. De pijn is niet te harden.

Rami kijkt grijnzend naar de tafereel en verlaat dan de woonkamer. "Kom terug jij vieze hond! Laat dit stoppen!" Schreeuw ik terwijl ik nu begin te trekken aan de handboeien. "Rami!" Schreeuw ik weer wanhopig. 

Dit is een nachtmerrie! Elk moment hoop ik dat ik wakker word van deze verschrikkelijke nachtmerrie. 

Ik trek aan de boeien en probeer het weg te krijgen van mijn pols. Ik voel dan opeens een pijnscheut gaan door mijn pols waarna er bloed over mijn pols glijd. 

Rami komt terug in de woonkamer met een fles Bacardi aan zijn mond. 

"Je bent aan het bloeden kleine bijtje, je moet jezelf wel heel houden hé." Zegt hij heel normaal alsof hij niks heeft gedaan. Hij komt naar mij toe en giet dan opeens de inhoud van de fles op mijn pols. 

De alcohol in aanraking met mijn wond doet zo erg veel pijn dat ik het uit schreeuw. Rami moet hard lachen om de pijn die hij mij aandoet. De tranen vloeien als watervallen over mijn wang. "Stop alsjeblieft." Smeek ik huilend. 

De fles is dan op waarna Rami weer weggaat. Ik zucht even opgelucht. Blijkbaar is de tv ook uit ondertussen.

Niet veel later komt Rami weer de woonkamer in met nog een andere fles Bacardi. "Nee, nee, alsjeblieft." Smeek ik weer meteen terwijl hij steeds dichterbij komt. "Je hebt het goed gedaan kleine bij, het is tijd voor een beloning habiba." Zegt Rami en opent de fles. Ik betwijfel het als ik de beloning zo leuk ga vinden.

Rami neemt een slok van de drank en komt dan met een enge grijns naar mij toe lopen. Bang voor zijn volgende actie begin ik om me heen te kijken in de hoop dat ik iets kan vinden om mezelf mee te verdedigen maar er is helemaal niks.

Rami staat voor mij en komt op ooglengte hurken. Hij pakt mijn gezicht met zijn vrij hand en met de andere hand brengt hij de fles naar mijn lippen. 

Hij giet wat in mijn mond en dwingt mij alles door te slikken. Het brandt in mijn keel. Vlak nadat ik het heb doorgeslikt giet Rami weer wat in mijn mond. 

Zo blijft het doorgaan tot ik helemaal dronken ben en niet meer helder kan nadenken.

Ya Allah vergeef mij.

*********************************

1308 woorden 

Vergeet niet te stemmen!

Pretty f*ckedup situatie..