A human being {VOLTOOID}

Hoofdstuk 4

Pov Almas
Ik en Dina komen net de restaurant binnen en meteen draaien alle ogen naar ons. Ik laat mijn gezicht een beetje zakken naar de grond. Ik voel de ogen over mijn lichaam gaan. Ik voel me meteen ongemakkelijk en begin te friemelen aan mijn mouw.

"Het is oké, er kan je niks gebeuren." Zegt Dina geruststellend. Ze pakt dan mijn hand en knijpt er een beetje aan. Ik lach even naar haar en er komt dan een ober naar ons toe.

"Heeft u al gereserveerd?" Vraagt hij beleefd. Dina knikt en de ober pakt een klad waar waarschijnlijk alle namen op staan. "Onder welke naam?" "Dina Sultan." Reageert Dina. Ik zie de ober slikken en hij kijkt dan weer op en schenkt mij en Dina een lieve glimlach. "Komt u maar mee, ik begeleid u wel naar uw tafel." Zegt hij en begeleid ons naar ons tafel.

Ik en Dina zitten aan onze tafel en hebben ook onze bestelling gedaan en zijn wat aan het praten over van alles en nog wat.

"Uh Dina, komt het vaker voor dat medewerkers van restaurants ofzo nerveus worden wanneer ze je naam horen?" Vraag ik dan nieuwsgierig. "Jammer genoeg wel. Ze zijn bang dat ik anders bij mijn vader ga klagen. Dat is ook een reden waarom ik als kind niet veel vrienden had. De kinderen mochten geen vrienden zijn met mij van hun ouders omdat de ouders bang waren dat de kinderen mij iets verkeerd gaan doen en ik dan naar mijn vader ga." Zegt Dina treurend. "Ik denk dat veel meiden jaloers zijn op de naam die je met je meedraagt maar het lijkt mij zelf best moeilijk. Je houden aan de regels en je leven die onder de vergrootglas is. Ik zou daar denk ik wel gek van worden." Zeg ik en kijk Dina vol medelijden aan.

"Wat wil je later worden?" Veranderd Dina dan opeens van onderwerp. "Ik wou sinds kleins af aan al een regisseur worden. Ik zou het geweldig vinden als de verhalen die ik in me hoofd heb worden gespeeld door acteurs en alles word gebracht in beeld. Ik had als klein kind altijd wel veel fantasie." Zeg ik en word al meteen blij van die gedachte alleen al. "Kapot leuk!" Zegt Dina enthousiast.

Ik en Dina zijn net klaar met eten en hebben besloten om een klein stukje buiten te lopen.

Het is al donker en ik kijk bang en zenuwachtig om me heen. Opeens zie ik 1 van de jongens die er waren op die avond dat ik werd verkracht.

Opeen loopt de jongen op ons af. "We moeten hier weg Dina, dit kan niet goed zijn. Laten we weggaan." Smeek ik Dina terwijl ik trek aan haar arm. "Rustig maar, hij is de beste vriend van me broertje. Hij gaat je niks doen." Zegt Dina en de tranen rollen over mijn wangen.

"Ewa Dina." Zegt de jongen en geeft haar een boks. "Ewa Karim, hoe gaat het met je?" Vraagt Dina alsof het de normaalste zaak op de wereld is. Ik sta schuin achter Dina en heb mijn blik gevestigd op de grond. "Wie is die zina achter jou." Zegt hij dan met een grijns. Ik kijk een beetje op en hij kijkt mij geschrokken aan. "Dit is Almas, en heb respect voor haar Karim. Ze is net een zusje voor mij." Zegt Dina waarschuwend. "Ja natuurlijk, ik moet gaan." Zegt Karim en laat ons dan alleen achter. "Wel oppassen buiten, anders maakt Mounir mij af!" Schreeuwt Karim nog en gaat dan weg.

Pov Karim
Awillie! Dina gaat Mounir afmaken als ze erachter komt dat hij haar beste vriendin heeft verkracht. Ik bel meteen Mounir op

Mounir: "Ewa broer, hoe gaat het daarzo?" Hoor ik de stem van mounir zeggen.

Karim: "Weet je nog die ene meid die je had genomen?"

Mounir: "Welke?"

Karim: "Je laatste avond in Nederland met de boys enzo."

Mounir: "Oh zij, wat is er met haar?"

Karim: "Ze is blijkbaar bestfriends met Dina."

Mounir: "Ben je serieus!?" Je kan gewoon de frustratie horen in de stem van Mounir.

Karim: "Dina gaat je afmaken als ze erachter komt."

Mounir: "Zeg wallah!" De sarcasme ruik ik gewoon vanaf hier.

Karim: "Maar serieus hè. Je weet dat die meid ervoor kan zorgen dat je alles verliest."

Mounir: "Hoe heet die meid?"

Karim: "Almas."

Mounir: "Weet Almas dat ik de broertje van Dina ben?"

Karim: "Ik denk het niet."

Mounir: "Houden zo, ik pak haar wel aan als ik over jaartje terug ben in Nederland."

Karim: "Heb je geen vakanties ofzo?"

Mounir: "Jawel maar ik heb genoeg tijd nodig om die meid goed aan te pakken. Ze is moeilijk, ik wist het die avond meteen al."

Karim: "Is goed dan. Ik spreek je nog wel."' Zeg ik en hang dan op.

Ik hoop maar voor Mounir dat hij alles fixt want Almas kan zijn hele leven vernietigen.

Pov Almas
Ik zit te huilen en te huilen.

Ik ben weer terug in de hotel en Dina is terug naar huis.

Ik krijg de beeld van die jongen maar niet uit mijn hoofd.

Wie is de broertje van Dina? Kan het zijn dat de broertje van Almas de jongen is die mij verkrachtte?

Maar die mooie groene ogen met die bruine details? Dina heeft kastanje bruine ogen. Ik weet het niet.

Ya Allah, dit is niet wat ik voor ogen had toen ik op mijn verjaardag 18 werd.

Ik heb mijn rijbewijs al, maar ik wou een auto kopen en samen met vriendinnen leuke dingen doen.

Vriendinnen....

Ik ben een maand lang niet op school geweest en geen van ze heeft mij gevraagd als het gaat. Geen van ze vroeg zich af waarom ik al een maand lang niet ben gekomen naar school.

Als ik die dag nou had geluisterd naar mijn moeder toen ze zei dat ik het beste thuis kon blijven...

Maar ik ging als een kip zonder kop naar Samira omdat zij het moeilijk had. Ik pakte mijn schoenen en een dunne jas en rende naar haar.

Mijn ma had mij gewaarschuwd. Ze zei dat het donker was en er veel hangjongeren zijn rond die tijd. Ik luisterde niet, ik verkoos een vriendin boven mijn eigen veiligheid maar zij vroeg geen eens waarom ik na een maand nog niet op school ben.

Waarom ik niet meer na school ben gekomen nadat ik haar die avond heb geholpen en ben teruggegaan. Niemand die wat vroeg.

Vrienden bestaan niet, ze kennen je wanneer je ze nodig hebben. Je bent dan hun beste vriendin en daarna ben je weer een vreemde voor ze.

******************************************

1098 woorden

Vergeet niet te stemmen!

Almas heeft echt een zwaar leven. Meskina...