A human being {VOLTOOID}

Hoofdstuk 83

Als jullie nog moeten bidden, of iets anders belangrijks moeten doen dan raad ik jullie aan om eerst dat te doen voordat jullie mijn boek beginnen te lezen. Mijn boek gaat niet weg ofzo dus doe lekker rustig aan en neem je tijd.

Pov Almas
Ik zwaai Mounir uit bij de vliegveld. Hij vertrekt vandaag naar Rusland voor een weekje. Ik heb er persoonlijk geen goed gevoel over maar veel heb ik er niet over te zeggen.

Plotseling voel ik mij licht in mijn hoofd worden. Ik zoek een plek om te zitten en ga daar dan zitten. 

Alles word alleen maar gekker. Mijn ongesteldheid is ondertussen ook al een tijdje laat. Als ik zwanger kon worden zou ik zeggen dat ik zwanger ben maar dat kan niet. 

Ik ga binnenkort wel langs bij de dokter. Dat is denk ik wel het verstandigste om te doen. 

Wanneer ik mij beter voel sta ik weer op en loop ik richting de uitgang. Ik word hier en daar aangestaard maar daar blijft het gelukkig ook bij. 

Ik word dan plots gebeld en wanneer ik kijk op mijn beeldscherm verschijnt de naam van Dina. Ik neem dan wel vrijwel meteen op.

Dina: "Hey, hoe gaat het?"

Almas: "Alhamdulilaah (dank god), ik mag niet klagen. Hoe gaat het met jou?"

Dina: "Alhamdulilaah, het gaat goed. Ik wou je iets vragen Almas." 

Almas: "Vraag maar raak."

Dina: "Wat doe je overmorgen?" 

Almas: "Ik heb geen planning voor dan als ik het goed heb."

Dina: "Gaan we met Chaima en Maisa naar een pretpark?"

Almas: "Ja! Kapot leuk. Zullen we meteen Aliya meenemen?"

Dina: "Ja waarom niet. Ik ga dan even Karim bellen en vragen als hij aan haar wilt vragen of ze mee wil."

Almas: "Ja is goed. Kom anders bij mij logeren morgen. Ik zit in mijn eentje in zo'n groot huis. Is echt saai."

Dina: "Ja is goed. Ik ga dan even alles regelen." 

Almas: "Ja is goed. Ik ga nu naar mijn moeder en Maisa." 

Dina: "Ja is goed. Ik moet nu gaan oké."

Almas: "Ja, zorg goed voor jezelf. Ik spreek je nog wel." 

Dina: "Jij ook lieverd."

Ik hang dan op en ga richting de uitgang van de vliegveld. 

~~
De volgende dag word ik wakker in mijn kamer maar het voelt echt leeg nu Mounir niet bij mij is. 

Ik sta op uit mijn bed en doe de wassing om vervolgens mijn ochtendgebed te verrichten. 

Ik ga straks weer langs bij mijn moeder en ga Maisa ophalen. Mijn moeder gaat zelf ook uit met haar vriendinnen. 

~~
Aan het einde van de dag zit ik samen met Dina en de meiden bij mij thuis. De meiden zijn vroeg gaan slapen want ze hadden zoveel zin in morgen. En terwijl hun liggen te slapen zitten Dina en ik op de bank met beide een kopje thee aan het bijpraten.

"Dina, ik wou je nog iets vragen." Zeg ik waarna ze knikt. "Ik ben ondertussen al een paar weken over mijn ongesteldheid. Hoe komt dat?" Vraag ik aan haar waarna ze mij raar aankijkt. "Je hoort gewoon ongesteld te worden. Over ieder ander vrouw zou ik zeggen dat ze zwanger is maar bij jou kan ik het niet zeggen." Ik knik bedenkend. "Ga binnenkort naar de dokter. Ik heb ook echt geen idee. Ik ben meer gespecialiseerd in de zwangerschapsperiode." Ik knik en zucht dan even. "Stel dat alles alleen erger word? Niet zo dat ik nog veel heb aan die ongesteldheid nu ik toch niet zwanger kan worden." Zeg ik er vervolgens achteraan. "Wie weet wat Allah voor je heeft geschreven. Laten we maar uitgaan van het beste." Ik knik en geef Dina een knuffel. "Dankjewel voor alles." Zeg ik tegen haar waarna ik haar even hoor lachen. "Ik doe het graag voor mijn beste vriendin en mijn schoonzusje." Zegt ze waarna ik ook even moet lachem.

"Hoe zit het ondertussen tussen jou en Imran?" Vraag ik dan aan Dina waardoor ze moet lachen. "Hij en ik hebben niks hé." Begint ze dan weer waarna ik haar fronsend aankijk. "Ik hoorde laatst Mounir aan telefoon en hij had het over Imran." De ogen van Dina worden dan groot wanneer ik dat zeg. "Ben je serieus?" Vraagt Dina waarop ik antwoord met een knik. "Hoe weet hij dat ik contact heb met hem? Wacht ben je zeker dat het met mij te maken heeft?" Vraagt ze weer. "Ik heb geen flauw idee over hoe hij het weet maar ik ben wel zeker dat het met jou te maken heeft. Hij zei om precies te zijn 'Hoe hebben mijn zus en Imran el Halaoui contact en sinds wanneer?'." Citeer ik zijn woorden. "Sh*t." Zegt ze kortaf. "Als er niks is tussen jou en Imran hoef je je geen zorgen te maken. "Ja, ik weet het maar alsnog. Ohja, heb jij enig idee wat de band tussen Samira en Imran is?" Ik kijk Dina raar aan wanneer ze dat vraagt. "Samira en Imran?" Vraagt ik verward. "Ja, wat is de band tussen hun?" Vraagt Dina weer. Ik haal onwetend mijn schouders op. "Kan het iets te maken hebben met Musa?" Vraag ik aan Dina. "Zou kunnen. Vind het gewoon een beetje raar." Ik kijk haar doordringend aan. "Is er iemand jaloers hier? Ik ruik jaloezie." Plaag ik haar lachend maar daar is ze niet van gediend. "Wij- Hij- Ik-. Nee Almas! Gewoon niet!." Ik begin nog harder doordat ze helemaal rood word.

"Jij bent echt gek." Lach ik verder. "Hou je mond eens pestkop." Zeg ze geïrriteerd. "Awh, je kan gewoon niet tegen de waarheid. Echt schattig. Ik moet dit filmen voor Imran." Wanneer ik dan uitreik naar mijn telefoon krijg ik een hele vieze blik toegeworpen van Dina. "Okey okey, ik stop al." Zeg ik meteen. Ze lacht dan even naar mij waarna we weer terug beginnen te lachen.

Ik krijg dan opeens een berichtje binnen en wanneer ik kijk op mijn beeldscherm komt meteen Mounir tevoorschijn. Zonder te aarzelen open ik zijn berichtje.

Mounir: 'Ik ben veilg aangekomen in Moskou. Hoe gaat het met je?'

Zachtjes zeg ik "alhamdulilaah." wanneer ik zijn berichtje lees. "Wat is er?" Vraagt Dina die mijn opluchting heeft opgemerkt. "Mounir is aangekomen in Moskou." Vertel ik haar waarna zij ook opgelucht knikt. 

Ik reageer daarna meteen op zijn berichtje met een grote lach op zijn gezicht. Ik heb hem echt gemist. "Ga maar praten met je man. Ik ben echt kapot dus ik ga slapen." Ik knik dan naar Dina. "Alvast slaaplekker." Zeg ik nog snel voordat ze helemaal weg is. "Dankjewel, jij ook lieverd en doe de groetjes aan Mounir." Ik knik en dan vertrekt Dina om te gaan slapen.

****************************************
1113 woorden

Vergeet niet te stemmen!

Echt sorry! Maar ik ga proberen om weer wat meer te schrijven. En de verhaal komt langzamerhand ook aan een einde Maar ik heb hier en daar nog wel wat verrassingen voor jullie.