A human being {VOLTOOID}

Hoofdstuk 7

Pov Almas
Ik ben klaar voor vertrek maar hoor dan opeens de stem van mevrouw Sultan achter mij. "Waar denk jij naartoe te gaan Almas." Zegt ze streng. "Ik ga Chaima ophalen van school." Zeg ik tegen haar. "Van wie moest je dat doen?" Vraagt ze weer. "Chaima vroeg mij om haar op te halen." "Dus dan doe je maar wat een acht jarige tegen je zegt." Zegt mevrouw Sultan spottend. "Ik kan moeilijk nee tegen haar zeggen. Ze was er namelijk heel blij mee." Zeg ik dan.

Meteen kijkt mevrouw Sultan mij aan met dichtgeknepen ogen. "Je mag gaan maar wees niet te laat." Zegt ze en loopt dan de huis uit.

Ik wacht tot de chauffeur van mevrouw Sultan wegrijd en ga dan naar de chauffeur van Chaima.

~~
Ik zit voorin in de auto met de chauffeur. 

Ik ben erachter gekomen dat de chauffeur meneer Oulai is. Hij is dus de man van mevrouw Oulai en de vader van Karima.

Hij is echt een hele lieve man en heel open. Hij legde uit dat hij al jaren werkt bij familie Sultan en dat hij daar mevrouw Oulai is tegengekomen. Ze werd de hoofdbediende en langzaam groeiden ze naar elkaar. Meneer en mevrouw Sultan hebben hun dankbaarheid laten zien door een kleine bruiloft voor hun te houden en hun op vakantie te sturen. Ze hebben ook een eigen kamer gekregen in de landhuis. Echt heel lief van hun. Familie Sultan kan toch wel liever zijn dan ze laten zien.

~~
Ik sta op de speeltuin te wachten. Ik zie heel wat ouders met dure merk kleding en dure tassen. Ze kijken neer naar mij en kijken mij walgend aan. Ik rol met mijn ogen en schenk geen aandacht aan deze verwende idioten.

Ik voel dan opeens een hand van achter op mijn schouder. Ik draai me om en zie weer die jongen daar staan van die avond. Ik sla meteen zijn hand weg en neem een paar stappen naar achter.

"Wat doe je? Wat wil je van me?" Vraag ik meteen. "ik wou alleen vragen wat je hier doet." Zegt hij alsof hij niks gedaan heeft. "Jou vriend heeft heel mijn *** leven verpest." Zeg ik zacht tegen hem. "Hij heeft het alleen met je gedaan. Chill out lieverd." Zegt hij spottend. Ik kijk hem aan met moordblikken. "Aaah Karim!" Hoor ik opeens de stem van Chaima achter mij schreeuwen.  Ik draai me om naar Chaima die blij naar Karim toe rent. Hij tilt haar op en lacht blij naar haar. 

"Almas! Dit is Karim. Kennen jullie elkaar al. Hij is de beste vriend van mijn broer Mou-" "Ja, ik en Almas kennen elkaar al." Onderbreekt Karim Chaima voordat ze de naam van de zoon van familie Sultan kan zeggen. Ik kijk hem vies aan en zucht dan even.

"We moesten snel naar huis van je mama." Zeg ik tegen Chaima. Chaima knikt en geeft Karim nog een laatste kus op zijn wang en dan legt Karim haar neer en ik pak Chaima bij de hand en vertrekken samen de schoolplein en gaan we naar de auto.

~~
Wanneer we thuis komen hoor ik veel gelach, geschreeuw en hard muziek. Chaima bedekt haar oren met haar handen en kijkt mij dan aan.

"kun je meegaan naar mijn kamer. Mijn oren doen pijn." Zegt Chaima dan. "Ja, dat is goed dan." Zeg ik tegen haar en loop met haar naar haar kamer. 

"Jij bent toch die ene nieuwe." Hoor ik een vrouwenstem zeggen. Ik draai me om en zie 3 meiden mij hc aankijken. "Ja, ik ben de nieuwe." Zeg ik dan tegen ze. "Ga de keuken schoonmaken en ga dan de woonkamer opruimen wanneer de feestje voorbij is." Zegt eentje op een b*tchy manier. "Almas komt met mij mee omdat ik dat wil." Zegt Chaima dan fel. Ik kijk haar verbaasd aan. Ik had niet verwacht dat er mensen zouden zijn die zij niet mag. "Maar Almas moet wel blijven werken." zegt dan een andere meisje op een slijmerige manier tegen Chaima. "Almas werkt ook, alleen werkt ze voor Chaima." Ik draai me om en zie mevrouw Oulai daar staan met haar armen over elkaar. De 3 meiden staan meteen kaarsrecht. Ze kijken gechoqueerd naar mevrouw Oulai. "Jullie drie zeggen niet wat Almas moet doen. Alleen ik mag dat. Jullie zijn maar bediendes net als haar. Dus ga jullie werk doen en gedraag je." Zegt mevrouw Oulai streng. "Ja mevrouw." Zeggen de drie meiden in koor en lopen dan weg. 

"Hou Chaima bezig tot de feestje voorbij is. Ze houd niet van lawaai." Zegt mevrouw Oulai dan tegen mij. Ik knik en schenk dan een lachje naar Chaima. Ze kijkt mij blij aan en trekt me dan mee naar haar kamer.

~~
Ik zit in de kamer van Chaima en ik zit wat met haar te spelen en te praten wanneer iemand de kamer in komt. Ik en Chaima draaien ons om en zien daar mevrouw Sultan. "Hey lieverd." Zegt ze tegen Chaima. Chaima springt op en rent naar haar moeder en geeft haar een enorme knuffel. "Hoe gaat het?" Vraagt mevrouw Sultan lief aan haar dochter. "Ik ben heel erg blij mama. Almas is heel erg lief tegen mij en speelt altijd met mij." Zegt ze met een twinkeling in haar ogen. Er verschijnt onbewust een glimlach op mijn gezicht. Het is lang geleden sinds dat ik me zo erg geliefd voelde door iemand anders behalve Mo, Maisa en Dina.

"Wil je dat Almas je altijd blijft helpen met alles?" Vraagt mevrouw Sultan dan weer. "ja! Heel graag!" Roept Chaima enthousiast. "Ik neem aan dat je Chaima hebt gehoord Almas. Je gaat voortaan Chaima helpen met alles wat ze moet doen. Je gaat dus ook mee met haar op vakanties om haar te kunnen helpen met alles." Zegt mevrouw Sultan. "Ja mevrouw, dat is goed." Zeg ik netjes met een lachje. "Ja!" Schreeuwt Chaima blij en komt naar mij toe rennen en geeft mij een enorme knuffel. Ik kan een enorme lach niet onderdrukken en knuffel haar stevig terug. "Ik zal het doorgeven aan mevrouw Oulai. Zij zal je dan ook alle informatie geven wat betreft Chaima." Zegt mevrouw Sultan en verlaat dan weer de kamer.

Gaan dingen eindelijk weer wat beter in mijn leven? Het voelt eindelijk alsof de wereld weer mee werkt. Ze zeggen toch altijd dat Allah de mensen waar hij van houdt beproeft?

Ik voel me veilig hier. Ik weet dat Karim de beste vriend is van de zoon van deze familie maar die zoon is niet hier. En aankomende jaar zal hij hier ook niet zijn. Ik kan het beste genieten van wat ik kan en mag, niet iedereen is zo erg gezegend als mij. Ik mag van geluk spreken dat mijn broer mij geloofde toen mijn ouders dat niet deden.

****************************************

1135 woorden

Vergeet niet te stemmen!

Nu maar hopen dat alles echt goed zal gaan.